Sarah Weeks

Toon alleen recensies op Leestafel van Sarah Weeks in de categorie:

Sarah Weeks op internet:

Ben zo terug
Sarah Weeks

Heidi woont met haar moeder in een appartement in Reno. Haar moeder is verstandelijk gehandicapt, ze kan niet voor Heidi zorgen. Maar gelukkig is er een buurvrouw die met hun lot begaan is. Deze Bernadette heeft ook zo haar problemen: ze heeft pleinvrees. Maar tot op heden, en Heidi is nu 12, hebben ze het met z'n drie-en aardig gered. Heidi gaat niet naar school, maar Bernie leert haar van alles met behulp van bibliotheekboeken die Heidi zelf moet halen.
Haar moeder noemt zichzelf So de Ju; ze kent niet meer dan 23 woorden (Heidi heeft ze geteld); en een van die woorden is "Zof"..wat het betekent, dat weten ze niet...
Nu Heidi al wat ouder wordt gaat ze vragen stellen. Wat betekent "zof"? Wie is haar vader? Enz... Maar er komen geen antwoorden... Soms is het beter om niet alles te weten, zegt Bernie. Maar Heidi kan het niet opgeven. En dan vindt ze een fototoestel, achter in een kastje. En er zit een rolletje in! Ze laat het ontwikkelen en afdrukken. Het resultaat zijn een dertiental foto's, van allerlei vreemde mensen, in een soort tehuis, er staat een naam op: Hilltop Home. Er staan meer gehandicapte mensen op, en het is kerstmis. Ook herkennen ze op een foto Heidi's moeder, samen met een oudere vrouw die op haar lijkt. Dat moet haar oma zijn.
Nu is Heidi vastbesloten. Ze zoeken uit waar Hilltop is, en gaan bellen. Maar op hun vragen krijgen ze geen antwoord en als ze aanhouden wordt de telefoon gewoon opgehangen..Schrijven haalt ook niets uit. Dus besluit Heidi, ook al is ze pas dertien en mag ze niet alleen reizen, om naar Liberty te gaan, in de staat New York, ruim drie dagen met de bus.. Wat Bernie ook zegt, ze laat zich niet tegenhouden. En zo begint een spannende reis, op zoek naar de achtergrond van haar moeder, maar vooral naar de betekenis van het woordje "zof"...

Eenmaal begonnen aan dit boek, leg je het niet meer weg. Je wilt net als Heidi weten waarom zij de normale dochter is van een gehandicapte moeder. Het is een boek vol liefde. Als mensen aanvankelijk niets van elkaar moeten hebben, dan slaat het toch na een tijdje om. Maar niet alles is rozengeur en maneschijn gelukkig, het zou een erg zoetig boek geworden zijn.

Lees de reacties op het forum en/of reageer: