Onder het donkere water
Ruben Prins

Sven loopt na een feestje nog laat op straat en is zo getuige van een moord.
Wat hij ziet is dat iemand een ander uit een rolstoel tilt en in het water laat vallen. Van schrik reageert hij niet, hij is al te laat, en rent dus naar huis. Maar hij is niet gerust en de volgende dag gaat hij met zijn buurmeisje Vicky kijken. En ze zien hoe er een lichaam uit het water wordt gehaald en dat er politie staat. Dus toch..denkt Sven en zijn schuldgevoel groeit. Hij wil het wel tegen de politie vertellen maar mag er niet heen. Dan spreekt iemand hem aan, hij stel zich voor als ex-politieman, nu blind, maar nog steeds geïnteresseerd. Hij zal de kinderen helpen om uit te zoeken wat er gebeurd is.
Of eigenlijk helpen ze hem, want hij blijkt een appeltje te willen schillen met de inspecteur die op de zaak zit. Die was een vroegere vriend van hem, maar er is iets voorgevallen.
Ze ontdekken gedrieën inderdaad van alles... tegen de zin van de politie.

Ik geef toe dat het best een spannend verhaal is, maar het is erg voorspelbaar, een verhaal zoals je ze al zo vaak gelezen hebt. Nu hoeft dat voor een jeugdige lezer niet te gelden, dus eigenlijk is het geen kritiek. Maar het zou me verbazen als het diezelfde jeugdige lezer niet op zou vallen dat die blinde man nauwelijks last heeft van die handicap, en dat alles wel erg makkelijk gaat.
Al met al toch een boek van dertien in een dozijn.

ISBN 9025846459 | Hardcover | 100 pagina's | Uitgeverij Leopold

© Marjo, december 2007

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Laat me niet stikken
Ruben Prins

Kris moet van zijn ouders naar de begrafenis van zijn moeder.
Hier klopt iets niet, denk je. Nou, zijn ouders zijn pleegouders en zijn moeder is zijn biologische moeder die hij nooit gekend heeft. Hij wist wel dat hij geadopteerd was, maar heeft eigenlijk nooit naar gevraagd naar het hoe en waarom.
Op de begraafplaats ontmoet hij een meisje van zijn leeftijd, in een rolstoel. Ze is er samen met haar vader naar toe gekomen in een busje waarop staat "Het Vangnet". Ze frommelt een papiertje in zijn hand, waarop staat dat zijn moeder, Susanna, vermoord is. Dat intrigeert hem toch wel. En hij zoekt op internet wat "Het Vangnet" is, en zo vindt hij het meisje Esmé terug. Ze lijdt aan Cystic Fibrosis, (taaislijmziekte) en wacht op een operatie waarbij ze een longtransplantatie krijgt. Esmé vertelt Kris dat zijn moeder verslaafd was, en met mannen naar bed ging om aan geld te komen. Maar ze hield van Kris en deed haar best om af te kicken. Dan pas zou ze contact op durven nemen met haar zoon.
Kris is geschokt. En boos. Eigenlijk wil hij helemaal niet doen wat Esmé hem vraagt: de moordenaar van zijn moeder opsporen. Tenslotte doet hij het toch, voor Esmé.
En dan volgt de speurtocht, waarbij ze ontdekken wie de vader van Kris is, en wat er allemaal gebeurd is.

Laat me niet stikken slaat enerzijds op de ziekte van Esmé, die inderdaad langzaam zal stikken als ze die operatie niet krijgt. Maar het slaat ook op Susanna, die zo graag haar zoon wilde leren kennen, maar daarvoor eerst moest afkicken.
Een aantal thema's worden in een goed lopend verhaal aan de orde gebracht: de taaislijmziekte, handel in organen, prostitutie en de schijnheiligheid van zogenaamd vrome kerkgangers. Er zijn geen overbodige uitweidingen maar is juist erg direct geschreven. Dat spreekt de jeugd eerder aan. Ook het detective-element spreekt aan. Wat de jeugd misschien zal ontgaan is de rol van een wethouder die Nieuwkerk heet, en die een niet al te zuiver zedelijk gedrag vertoont. Maar zoiets is wel weer een aardigheidje voor de volwassene die het leest...

ISBN 9025849814 | Hardcover | 137 pagina's | Uitgeverij Leopold | september 2006

© Marjo, november 2007

Lees de reacties op het forum en/of reageer: