Rob Ruggenberg

Toon alleen recensies op Leestafel van Rob Ruggenberg in de categorie:
 

Manhatan Manhatan


Het begint al met de titel: Manhatan met een enkele 't'? Klopt dat wel? Ik kan meteen doorverwijzen, want een boek van deze tijd heeft een eigen website:http://www.manhatan.nl
Dezelfde vragen: klopt dit, is dit echt gebeurd, of is het verzonnen, al die vragen worden beantwoord op de site. Maar ook achter in het boek. Waar je ook een woordenlijst vindt. De verantwoording is prima in orde. Nu het verhaal zelf nog. Ik kan zeggen dat het mij prima bevallen is: rondom de mix van bekende plaatsen en feiten, heeft Ruggenberg een mooi verhaal verzonnen.

Aan de basis van het verhaal ligt een feit dat niet echt in het boek voorkomt. Op Long Island woont tegenwoordig een groep zwarte indianen, de Unkechaug-stam. Behalve een donkere huidskleur spraken ze in de achttiende eeuw ook nog Nederlands! De verhalen van Peye, de Nederlandse jongen die op zoek gaat naar zijn vader, het Indiaanse meisje Waupatukway, en de jonge slaaf Manuel zijn zo in elkaar vervlochten dat ze een perfecte verklaring bieden voor het bestaan van deze Indianenstam.

Peye is de zoon van een Amsterdamse hoer. Wie zijn vader is weet hij niet, maar op dezelfde dag dat hij daar achter komt, is zijn leven in Amsterdam voorbij. Hij vindt onder de planken in zijn moederskamertje een ring met een mooi bewerkte vogel erop. De zoektocht naar zijn vader voert hem naar het Nieuwe Amerika. Maar het schip vergaat. Peye spoelt aan op het Lange Eiland, waar hij gered wordt door een Indiaans meisje. Later voegt Manuel, een weggelopen slaaf zich bij hen. Een tijdje leven ze op wat ze in de natuur vinden, maar als het meisje door een andere overlevende van het schip (de matroos Mul, die hen nog danig dwars zal zitten) neergeschoten wordt, is hulp nodig. In die tijd konden mensen met een andere huidskleur niet in het openbaar met elkaar optrekken, en Indianen waren helemaal niet veilig, en het ene hachelijke avontuur na het andere volgt. Maar voor zover het in hun vermogen ligt, blijven ze elkaar helpen.

Een blanke, een Indiaanse en een zwarte. Ieder met hun eigen eigenschappen, een eigenheid die Ruggenberg heel goed naar voren laat komen. Hij is ook heel goed in het vertellen over het leven in andere tijden, door de feiten gewoon in het verhaal te verwerken. De kinderen hebben al het een en ander meegemaakt als ze elkaar ontmoeten, misbruik, pedofilie, prostitutie. Ook de manier waarop de kolonisten omgingen met de volken die zij aantroffen in het land dat zij zich gewoon toe-eigenden, het zijn allemaal historische feiten die je en passant meeneemt als je dit boek leest.

Even later was hij op het Cingel, met de rakker nu vlak achter zich; Peye kon het hijgen van de man al horen. Hij verwachtte elk moment diens handen in zijn nek te voelen. In het cinge lagen de afgemeerde schuiten met fris water, waar hij die ochtend nog twee emmers had gehaald. Maar hij zag ook dat er een vuilnisschuit aankwam, volgeladen met stront en ander stinkend afval. Helemaal buiten adem sprong hij op een waterschuit, rende naar de andere kant, zette zich af en landde op de vuilnisboot.
'Hé wat moet dat?' riep de schipper. 'Ga van mijn schip af!'

Geschikt voor een brede groep: Vanaf basisschool groep 7 tot en met de derde klas van het voortgezet onderwijs.


ISBN 9789045107646 | Hardcover | 294 pagina's | Querido Kinderboeken | april 2009
Leeftijd: 11+

© Marjo, 12 april 2010


Lees de reacties op het forum en/of reageer: