Alarm!
Patrick Carman

Vader Clarence Vilvoort en zijn tienjarige zoon Leo wonen in de kelder van het Wiedeweerhotel, het gekste hotel dat er bestaat. Het staat in New York en wordt door hen beiden onderhouden. Elke ochtend na de het ontwaken, staan ze voor het callcenter dat bestaat uit bellen en zoemers en lampen die aan- en uitflitsen Ook heeft het rijen schakelaars en knopjes en meters en in het midden van dit alles zit een vrolijk grijnzende haaienkop, Dora genaamd. Uit de bek van Dora komen strookjes papier waarop te lezen staat wat er die dag gedaan moet worden. Elke ochtend 'spuugt' Dora meters strookjes en bij spoed, als er bijvoorbeeld een leiding is gesprongen, gaat het alarm af. De opdrachtstrookjes komen meestal van de vreselijke mevrouw Vonk, de receptioniste en manager van het hotel, die doet alsof zij de eigenaresse is.
De echte eigenaar, Merganzer D. Wiedeweer, is al honderd dagen weg, hij is verdwenen. Leo mist hem enorm. Merganzer D. Wiedeweer is namelijk geweldig. Hij verzint de gekste dingen en heeft het hotel laten bouwen naar zijn ideeën. Niemand kent álle kamers van het hotel en er zijn allemaal geheime tunnels en tussenverdiepingen die zelfs Leo nog nooit gezien heeft, terwijl hij al toch al heel lang in het hotel woont en werkt.
De eigenaar van het hotel is gek op eenden, zij wonen op het dak en moeten elke dag naar de vijver in het park gebracht worden. De eenden hebben hun eigen eendenlift en Leo vindt het altijd heerlijk om met ze op stap te gaan. Eend Betty is Leo's lievelingseend, het lijkt af en toe wel of ze precies verstaat wat hij zegt.
Maar nu is de eigenaar verdwenen, zonder zijn eenden! Leo snapt er niets van en mevrouw Vonk heeft een bloedhekel aan de eenden. Elke dag wordt ze woedend als ze de dieren door de lobby ziet lopen. Ze raast en tiert dan en Leo weet niet hoe snel hij weg moet komen.
Gelukkig is err nog meneer Frips die de struiken bij het hotel in diermodellen knipt en probeert de puzzel van achthonderdduizend stukjes te voltooien. Verder is er kapitein Rickenbacker die twee jaar geleden is opgedoken en sindsdien het hotel niet meer verlaten heeft.  De kapitein houdt van het hotel en heeft zijn intrek genomen in een van de vreemdste kamers van het hotel. Ook de enorm rijke, altijd verveelde, Liliane Pompadoer en haar hondje Titus verblijven al 3 maanden in het hotel. Titus poept graag in de gangen van het hotel. Pilar, de schoonmaakster meldt het als volgt: Titus-alarm, zevende verdieping. (Leo mag dan de 'poepoe' opruimen) Hotelgast Theodorus Bonk, de beroemde schrijver, zien ze zelden. Hij werkt achter elkaar door. En als laatste zijn er Penny Jenkins, haar man meneer Jenkins, een multimiljonair, en hun verwende dochtertje Jenny Jenkins die allen tijdelijk hun intrek in het hotel hebben genomen. Jenny zal Leo nog de nodige last én hulp bezorgen...

De honderdste dag na de verdwijning van Merganzer D. Wiedeweer is Remi het zoontje van Pilar in dienst van het hotel getreden, hij is portier en verveelt zich rot. Die honderdste dag is een heel vreemde dag want Dora spuugt eindeloze slierten berichten, het alarm blijft loeien, alles gaat ineens tegelijk stuk, Leo vindt een geheimzinnig paars kistje met  daarin een opdracht en mevrouw Vonk is op haar allerverschrikkelijkst...
Wat Leo niet weet is dat door het vinden van het eerst kistje (er volgen er nog drie) een hele reeks gebeurtenissen in gang worden gezet. Hij moet in twee dagen vier opdrachten uitvoeren, hij mag alleen van een kind hulp vragen en zo nodig een eend meenemen. Alleen zo kan hij het Wiederweerhotel redden van zijn ondergang! Leo vraagt Remi om hulp, wat Remi maar al te graag doet want stiekem bewondert hij Leo heel erg. Remi's moeder heeft veel over Leo verteld. Bovendien zit Remi de hele dag bij mevrouw Vonk die alleen maar moppert en scheldt en schreeuwt.
Leo weet niet dat iemand hem constant in de gaten houdt. Wel weet hij dat er 'een vinger' is die boodschappen schrijft op beslagen ramen...
Er volgen twee heel spannende dagen waarbij Leo en Remi de gekste avonturen beleven en in de vreemdste hotelkamers komen.
Leo hoopt dat hij het hotel kan redden want wat moet zijn vader anders en de alleenstaande moeder van Remi zit dan ook zonder werk. En meneer Frips kan niet zonder zijn struiken en puzzel. Was Merganzer D. Wiedeweer er maar, die zou overal wel een oplossing voor weten...

Het is een heel fantasievol boek. Op de cover staat 'Een knotsgek avontuur à la Roald Dahl. Het wordt ook wel vergeleken met het boek Sjakie en de chocoladefabriek van Roald Dahl. Die vergelijking met Dahl is voorstelbaar maar ook gevaarlijk, want Roald Dahl was een meester in het verzinnen van knotsgekke verhalen. Patrick Carman komt wel een heel eind, het enige wat hij mist is de onnavolgbare humor van Dahl en soms gaat hij iets te lang door met de beschrijvingen over o.a. de kistjes of een kamer of voorwerpen van het hotel. Maar voor de rest is het een heel bijzonder avontuur wat steeds spannender en leuker wordt naarmate het verhaal vordert. Net als bij Dahl's boek Sjakie en de chocoladefabriek belandt Leo in heel bizarre situaties en zijn er wonderbaarlijke wezens en geheime doorgangen en tunnels en leidingen, er is zelfs een taartenkamer!
Het hotel werkt eveneens met kaarten maar niet zoals bij Sjakie met een Gouden kaart om een wedstrijd te winnen maar om ergens in te komen of op te starten zoals de eendenlift. Een zilveren kaart is overigens wel een heel belangrijke kaart in het hotel.
Leo en Remi zijn twee aardige jongens maar echte karakters, zoals in Dahl's boeken, worden het niet. De overige personages zijn leuk maar ook hier mist Patrick Carman de speciale hand van schrijven die Dahl had. Bij Sjakie en de chocoladefabriek leef je mee met het arme jongentje en loop je bij wijze van spreken naast hem door de wonderlijke fabriek van Willy Wonka. Mathilda, een ander personage van Dahl, zie je ook voor je, maar misschien komt dat ook wel door de fantastische illustraties van Quentin Blake. De afbeeldingen in Alarm! die aan het begin van elk hoofdstuk staan zijn knap maar erg donker en klein. Het had het boek zeker ten goede gekomen als er vrolijke, grappige tekeningen à la Blake doorheen de tekst geplaatst waren. Maar veel wordt goedgemaakt door de prachtige Engelstalige website rond dit hotel. Het is wel te hopen dat Nederlandse kinderen kunnen volgen wat op die site verteld wordt.
Alarm! is wel een erg leuk en apart boek, ondanks de minpuntjes die genoemd zijn. Maar het is moelijk iemand te vinden die Roald Dahl kan evenaren. Zoals eerder opgemerkt, Patrick Carman komt wel een heel eind in Dahl's richting en als je de verhalen van Roald Dahl niet kent dan geniet je zéker van dit uitzonderlijke avontuur van Leo Vilvoort.

ISBN 9789026129667 | Hardcover | 240 pagina's | Uitgeverij De Fontein | juni 2012
Leeftijd: 10+

© Dettie, 14 juni 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer: