Pita en Svenne De vader met de grote schoenen
Moni Nilsson

De vader met de grote schoenen
Moni Nilsson

Pita is twaalf jaar en vier maanden. Ze is 1 meter, 60 centimeter en 5 millimeter als ze goed rechtop gaat staan.
Haar vader is 1 meter, 63 centimeter en 2 milimeter. Hij is de kleinste vader van haar klas maar hij heeft wel de grootste schoenen. Hij is gestopt met groeien toen zijn vader er vandoor ging, zegt hij.
Vroeger speelden Pita en haar vriendje Svenne met die schoenen en deden ze alsof het boten waren, zo groot zijn ze.

Pita kent Svenne al vanaf haar geboorte. Ze wonen naast elkaar en zijn altijd al elkaars beste vrienden geweest. Svenne wil later wel met Pita trouwen maar zij denkt dat ze met iemand anders gaat trouwen ondanks dat ze veel van Svenne houdt.
Toen Pita elf was en nog maar 1 meter en 52 centimeter en 5 millimeter groot was, vertelde haar moeder dat zij en papa gingen scheiden.  Aanvankelijk was Pita woedend. Ik pleeg zelfmoord hoor! Net zolang tot jullie spijt krijgen!' riep ze kwaad. Pita was ook heel bang dat zij nu ook zo klein zou blijven. Gelukkig was dat niet zo. Maar haar vader ging er ook niet echt vandoor, hij verhuisde naar een huis een paar straten verderop.
Al snel vindt Pita het eigenlijk best wel cool... Bij papa hebben haar broertje Bento en zij elk in hun kamer een playstation, een nieuwe computer en een nieuwe tv. Mama zegt dat papa hun koopt.

Svenne is heel intelligent en zoekt van alles uit. Hij maakt bijvoorbeeld van wc-rollen en stukjes gekleurd plastic een bril, zo leert hij de wereld op een nieuwe manier te bekijken, zegt hij. Later plakte hij portglaasjes op zijn ogen maar dat werkte toch niet echt en erger nog, hij kreeg ze er niet meer af!

'Waarom plakt-ie verdomme ook glazen op zijn gezicht?'  schreeuwde Svennes vader. 'Waarom kan-ie niet gewoon voetballen en achter meisjes aan zitten zoals normale jongens?
Behalve dat ze met dingen gooien, schreeuwen en vloeken ze bij Svenne thuis ook heel veel.
'Hij is gek op zoenen,' zei ik toen maar, zodat zijn vader een beetje zou kalmeren en zou begrijpen dat Svenne in elk geval halfnormaal was.

In het ziekenhuis lachte de dokter zich bijna dood toen hij Svenne zag en Pita werd daar voor het eerst ongesteld. Eenmaal thuis bij papa en de oppas die niet oppaste maar bij papa sliep, volgt een hilarisch tafereel als Pita aan de oppas vraagt of zij maandverband heeft. De oppas kwam nooit meer 'oppassen'. Volgens Svenne had Pita wel mos kunnen gebruiken, dat deden vrouwen vroeger ook!
Daarna heeft papa een nieuwe vriendin Olga, en zij is wél heel leuk én loeisterk.  Omdat ze rood haar had, weet Bento zeker dat ze Pipi Langkous is die groot is geworden. Maar ook Olga vertrekt en papa is nu echt alleen en daar kan hij niet tegen. Hij moet het maar leren vindt mama. 
Papa is stil en trekt zich terug, hij is in de put en 'moet zichzelf leren accepteren' zegt hij. Svenne vindt dat moeilijk want wie wil er nou zou zijn als Pita's vader? Toch heeft Svenne wel een wereldidee om papa te helpen.
En wat is er toch met papa's voeten? Ze lijken wel kleiner geworden...

Een geweldig boek, ik heb af en toe heerlijk zitten lachen om Svenne en Pita die de volwassen wereld aan het ontdekken zijn. Vooral Svenne zit boordevol gekke plannen en Pita is in al haar onschuld heerlijk openhartig. Ze zegt wat ze denkt en weet soms niet wat dat teweeg brengt. Er komen allemaal onderwerpen aan bod, scheiding, verliefd worden, seksualiteit, de puberteit en de daarbij horende verwarrende gevoelens, in de put zitten, volwassen worden etc. Maar alles wordt op zo'n bijzondere vrolijke en optimistische manier gebracht dat het verhaal nooit loodzwaar wordt. Moni Nilsson weet steeds precies de goede toon aan te slaan. Echt een geweldig boek waarvan je hoopt dat elk kind het zal lezen.

ISBN 9789048813537 | Hardcover | 112 pagina's | Uitgeverij Moon | april 2012
Leeftijd 10+

© Dettie, 11 november 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer: