Mohamed Sahli
Categorie: Recensies 10-12jr
Blijf van me af!
Tja, dat is een heel verhaal en Ali, aan wie de vraag gesteld wordt, weet niet of hij het allemaal wel wil vertellen. Maar zijn moeder die de vraag stelde, houdt aan. En tenslotte volgt het verhaal, het hele verhaal van begin tot eind van een schoolreisje dat eindigde in een bloedneus. Nu denk ik dat het wel meeviel met die neus, want Ali kan een hele tijd praten, maar daar gaat het natuurlijk niet om.
Zijn verhaal draait er namelijk om dat hij een softie is, en binnen de Marokkaanse gemeenschap wordt er neer gekeken op jongens die liever met meisjes spelen, en geen zin hebben om mee te doen met het stoere jongens leven. Hij wordt gepest en uitgescholden, en diep in zijn hart is hij er van overtuigd dat zijn ouders gescheiden zijn vanwege hem. Zijn vader kon niet trots zijn op een zoon als hij, en maakte altijd ruzie over hem met zijn moeder.
Maar dan het schoolreisje. Ze gaan 'naar een of ander museum in een natuurpark' (ha, welk park zou dat nou zijn?), waar Ali en zijn vrienden het duffe museumbezoek ontduiken door op witte fietsen weg te racen. Mo is een echte vriend van Ali. Met Appie en zijn kameraad Sammy gaan ze wel om, maar Appie is ook een van de pesters. Ook deze dag daagt hij Ali steeds uit, en noemt hem een homo. Tijdens een worstelpartijtje krijgt Ali vreemde gevoelens, en als vlak daarna Mo voorstelt dat hij gewoon een meisje moet zoenen - dan is de twijfel vast de wereld uit - gaat hij daar op in. Fatima is verliefd op hem, dus met haar zondert hij zich af. Niet te ver, want ze moeten wel betrapt worden natuurlijk. Maar o help, hij vindt het niks, dat zoenen, en duwt Fatima weg.
Het probleem is dus helemaal niet opgelost, nee, het wordt nog erger als ze met de bus weer thuiskomen, en de meisjes opgehaald worden door hun familie.
Dit boekje geeft tussen de regels door aan wat de normen en waarden zijn binnen de Marokkaanse gemeenschap ten aanzien van de omgang tussen meisjes en jongens. Als je daar niet in past heb je het moeilijk! Gelukkig voor Ali begrijpt zijn moeder hem, en verbaast het hele verhaal haar niet. Maar of in de echte wereld de moeders zich ook zo opstellen ten aanzien van hun 'afwijkende' kinderen is de vraag.
Het boek kan zeker jongeren aan het denken zetten over deze onrechtvaardigheid. Toch denk ik dat het een stoere jongen niet aan zal spreken, het personage van Ali blijft te veel op de vlakte. Hij is te jong, zijn gevoelens worden niet uitgediept, en in het verhaal gaat het ook te makkelijk. Aan de ene kant is het best een geloofwaardig verhaal, maar wil je een taboe aankaarten dan moet je verder, dan moet je schokken, de lezer echt wakker schudden. Ik ben bang dat dit boek niet de lezer zal bereiken die bedoeld is.
ISBN 9789049923624 | Hardcover | 78 pagina's | Pimento | juli 2009
Vanaf ca. 10 jaar.
© Marjo, 02 november 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Blijf van me af!
Mohamed Sahli
Naast de enorme hoos van 'drama- en ellende' jeugdboeken over scheidingen, overleden ouders of grootouders, diëten die uit de hand lopen, loverboys of de boeken die je leren hoe je moet zoenen, veilig vrijen etc. nu eens een jeugdboek dat een echt taboe behandelt, homoseksualiteit bij Marokkaanse jongeren.
In het boek wordt het taboe uitstekend als volgt weergegeven:
'Homo's?' Hoksbergen klinkt boos.
'Ja,' zegt Appie extra luid. 'Viezeriken!'
Ali voelt dat hij rood wordt.
'Hoor eens, Appie!' zegt Hoksbergen. 'Als homo word je geboren. Dat kan iedereen overkomen, mij, jou, iedereen.'
'Mij niet, hoor,' zegt Appie. Hij kijkt Hoksbergen recht aan. 'Ik ben een Marokkaan.'
'Ja, en?' vraagt Hoksbergen.
'Nou, ik kan dus geen homo zijn.'
Hoksbergen is de leraar van de Marokkaanse vrienden Ali (12), Mo, Sammy en Appie. Voor Hoksbergen is een homo iets wat je bent of niet. Bij de vrienden ligt dat echter anders. Homo zijn is erg, het is ook erg als je voor homo uitgescholden wordt ook al is het vaak als grap bedoeld. Een Marokkaan is nooit een homo.
De dag dat ze met de hele klas naar het Kröller-Müller Museum gaan lijkt het wel of de 3 vrienden van Ali hem extra vaak uitschelden voor homo. Wat ze niet weten is dat Ali inderdaad op jongens valt. Ali wordt er zenuwachtig van, zouden ze iets vermoeden? Zelfs Mo, die het altijd voor hem opneemt doet die dag anders tegen hem.
"Heeft Mo het gehoord? Dat Appie hem 'vieze homo', noemde? En waarom heeft hij Ali dan niet verdedigd? Waarom heeft Mo Appie dan geen dreun gegeven, of afgezeken? Denkt Mo het soms ook? Dat hij, Ali, een mietje is? Dat kan toch niet, dat Mo Appie gelijk geeft?!"[...]
"Appie met zijn homo's,' zegt hij boos. 'Hij lijkt er zelf wel een!'
Mo kijkt hem vreemd aan. 'Je moet Appie gewoon bewijzen dat je geen mietje bent,' zegt hij. 'Dan houdt hij wel op.'
De twee jongens bedenken een plan. Als iedereen ziet dat Ali, Fatima zoent dan is het gezeur over.
Dat plan lukt en Ali ontdekt dat zoenen met Fatima hem niets doet, eerder voelt hij afkeer, maar dan krijgt Ali ruzie met Fatima's broer...
Mohamed Sahli geeft subtiel de gevoelens van Ali weer. Deze beseft zelf nog niet helemaal wat er met hem aan de hand is, maar dat hij anders, mogelijk een homo is, weet hij wel. Het verhaal is niet loodzwaar, het wordt zelfs met de nodige humor verteld. Ali probeert stoer te doen om zo te laten zien dat hij géén 'vieze homo' is, maar juist bij heel onschuldige dingen wordt het verschil tussen de jongens duidelijk.
Het boek is in moderne, vlotte taal geschreven. Er wordt niet teveel en niet te weinig verteld, het is een uitstekend uitgebalanceerd verhaal. Het einde, het 'uit de kast komen' thuis, is wel een beetje érg makkelijk en lief weergegeven maar mogelijk werd het anders teveel en te zwaar, het onderwerp is al gevoelig genoeg. Mohamed Sahli heeft toch op een knappe manier dit taboe gepresenteerd en hopelijk draagt dit boek bij om het onderwerp bespreekbaar te maken onder Marokkaanse jongeren.
ISBN 9789049923624 | Hardcover | 78 pagina's | Pimento | juli 2009
Vanaf ca. 10 jaar.
© Dettie, 27 augustus 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer: