Mieke van Hooft
Zwijgplicht
Omoeke en opa worden regelmatig gecontroleerd door mevrouw Verkade of zij hun taak als pleegouders nog wel kunnen vervullen. Het zijn tenslotte al wat oudere mensen.
Alles verloopt vlot, tot op een dag omoeke “verdwijnt”. Volgens opa is ze naar een zus, die plots ziek geworden is. Laura en Niels aanvaarden deze verklaring, hoewel opa niet echt overtuigend is.
En zo begint een spelletje van liegen, of niet de hele waarheid vertellen, waarbij iedereen in het gezin betrokken wordt. Opa weet iedereen bang te maken met het weeshuis. Ook mevrouw Verkade wordt in de luren gelegd. Er zijn natuurlijk wel mensen die zich vragen stellen …
De geschetste situatie kan iedereen overkomen. Wij zouden ook onze kleinkinderen oppassen, als de ouders er niet meer waren. Wij zouden ook alles doen om hen op te vangen.De angst de kinderen te verliezen aan een weeshuis en de angst de grootouders te verliezen wordt op een heldere manier geschetst voor de doelgroep van dit boek (10+), en biedt hen voldoende ruimte er over na te denken.
Het tweede onderwerp van het verhaal is de verwerking van het verlies van hun ouders door Laura en Niels. Dit wordt in beeld gebracht door de relatie met hun oude woning, waar nu andere mensen wonen.
Van beide kinderen is het vooral Laura die aan bod komt, maar ook Niels draagt het zijne bij om het verhaal te maken tot wat het geworden is : een oplossing aanreiken om om te gaan met een groot verlies, en om het thema “weeskinderen” te brengen. Beiden zijn gebeurtenissen die het leven van een kind kunnen tekenen, en/of grondig overhoop gooien. De auteur is er schitterend in geslaagd om beide thema’s op een voor kinderen begrijpelijke taal te brengen, en om het verhaal van een spannend einde te voorzien.
ISBN 9789025109264 | Hardcover | 152 pagina's | Uitgeverij Holland | mei 2004
Leeftijd: 10+
© Lezer100, 20 juni 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
