Geen geweld
Mieke van Hooft

Het boek begint met een voorwoord van Bart Wisbrun, namens de stichting Zinloos Geweld. Het is alweer dertien (!) jaar geleden dat hij besloot deze stichting te beginnen. Na de dood van Meindert Tjoelker, die een enorme schok teweeg bracht in ons vredelievende landje was de maat vol. Als je je kinderen niet meer rustig buiten kon laten spelen, dan moest er iets gebeuren, vond Wisbrun.
Er zijn nu onder andere projecten op scholen, en het is dus niet vreemd dat Mieke Van Hooft de heer Wisbrum heeft gevraagd haar boek, ook gericht op schooljeugd, in te leiden.  De hoofdpersoon in het verhaal is niet degene die het slachtoffer wordt van zinloos geweld, en dat vind ik persoonlijk een goede keuze. Het is dus geen actieboek, er zijn geen schokkende scènes, er wordt geen direct beroep gedaan op je emoties. 

Het verhaal wordt verteld vanuit Kelvin, brugpieper, de jongere broer van Roy. Terwijl Kelvin het nieuwe schoolleven ontdekt, is Roy al klaar met de middelbare school. Hij weet niet wat hij verder moet, en voorlopig hangt hij rond op de kinderboerderij: hij zorgt voor de dieren. Als hij een klein biggetje mee naar huis neemt om voor te zorgen, is het huis te klein. Hun moeder gaat flink tekeer, en slot van het liedje is dat Roy dan maar met de big verhuist naar de kinderboerderij. Maar dat mogen zijn ouders niet weten, Kelvin mag er niets over zeggen. Hun ouders zijn die avond ook weg, dus die merken het vast niet. Denken ze. Maar die avond dat Roy niet thuis zal komen, heeft Kelvin geen rust. Even gaat hij nog naar de kinderboerderij en treft daar niet alleen zijn broer, maar ook een andere verzorger, de oudere Kneel, aan, een vriendin van Roy, Fieke, en een vriend, Bart. Het is een gezellige boel daar, Bart heeft blikjes bier bij zich. Te laat racet hij naar huis, waar hij op zijn kop krijgt omdat hij zo laat is.
En de jongens hebben hun ouders verkeerd ingeschat. Hun moeder merkt het wél! En terwijl zij gerust gesteld wordt door vader, en Kelvin stijf zijn mond dicht houdt, gaat de bel: politie.
Roy ligt in het ziekenhuis.

Het verhaal gaat natuurlijk over de impact die geweld heeft, over hoe gevaarlijk het is om wapens bij je te hebben, ook al ben je helemaal niet  plan die te gebruiken, maar het verhaal daaromheen is niet verwaarloosd.
Kelvin is een tienerjongen met al zijn onzekerheden en beginnende pubergevoelens. Zijn belevingswereld is duidelijk en herkenbaar voor de
jonge lezer. De zorg om Roy, de gevolgen voor het gezin, de stille tocht, het komt allemaal voorbij. Maar zoals ik al zei: het gebeurt op een rustig invoelende manier, waar ook humor niet ontbreekt. Het is eenvoudig geschreven, geen schrijverstrucjes die het voor kinderen moeilijker maken om te lezen, en daardoor is het ook geschikt om voor te lezen.

ISBN 9025108334 | Hardcover | 143 pagina's | Uitgeverij Holland | mei 2000

© Marjo, 14 juni 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer: