Mark Tijsmans
De bende van Teiresias 1: Van zilver zal de ketel zijn
Hij is dol op avonturen, en dol op meisjes. Bij iedere ontmoeting met iemand van het mannelijke geslacht denkt hij: ‘Heeft hij misschien een oudere (of jongere) zus?’
Andreas is een knappe prins, de meisjes vallen dan ook als bakstenen voor hem. En de jongens dromen er van om te zijn als hij. Negentien jaar is hij, en net ridder geslagen. Koning Teiresias heeft drie jaar geleden zijn oude trouwe raadsheer met pensioen gestuurd, en Andreas als nieuwe aangesteld.
‘Andreas had in die drie jaar een stevige reputatie opgebouwd. Minnestrelen en troubadours bezongen zijn avontuurlijke tochten. Verhalen over zijn heldendaden gingen vlotjes van mond tot mond, en werden elke keer dat ze verteld werden op jaarmarkten of bij winterse haardvuren nog grootser en spectaculairder.
Was het niet Andreas geweest die eigenhandig de hoofdstad Vrijhaven had gevrijwaard van de Vikingen? En dat niet één, niet twee, maar tot drie keer toe? Ja zeker! Toch wel! Het was echt gebeurd! Verschillende mensen waren er bij geweest, of hadden met iemand gesproken die iemand kende die er bij was geweest.
Andreas haalde altijd maar zijn schouders op of schudde even zachtjes zijn hoofd, als hij weer eens een zoveelste versie van het verhaal hoorde.’
Duidelijk: dit boek is een fantasyverhaal over de strijd tussen goed en kwaad. In Teiresië wonen elfen en kabouters nu nog vreedzaam samen met mensen.
Koning Teiresias vertelt zijn nieuwe raadsheer over zijn angst dat het rijk in in vreselijke oorlogen terecht zal komen als hij komt te overlijden. En hij is al oud. Nu bestaat er een toverdrank die hem onsterfelijk kan maken, vertelt hij de ridder. Maar daar zijn bepaalde ingrediënten voor nodig, en dat is de taak van Andreas: zorgen dat die er komen! Afgezien van het feit dat Andreas zijn twijfels heeft over de spreuk over die onsterfelijkheidsdrank, vindt Andreas avonturen prima. Dus hij trekt er op uit.
En dan komen we de in mijn ogen ware hoofdpersoon pas tegen: de elfjarige vondeling Floris. Een bijdehand joch, dat altijd en overal zijn woordje klaar heeft en wie niemand makkelijk de mond snoert. Goedgelovig is hij ook, en wat hij vooral kan is goed kijken. Floris ziet dingen die niemand ziet. Andreas neemt de jongen aan:
‘Ik heb met de koning gepraat,’ vervolgde hij glimlachend, ‘en die heeft zijn toestemming gegeven. Ik denk dat het tijd wordt dat ik een schildknaap neem.’
‘Een schildknaap?’ klonk het een beetje achterdochtig.
Andreas knikte. ‘Ja, een page. En wie zou dat beter kunnen worden dan jij, de jongen die me gered heeft?’
‘En wat houdt die job dan zoal in?’ wilde Floris wantrouwig weten. Kwestie van niet blij te zijn met een dode mus.
‘Wel...,' begon Andreas enthousiast, ‘ het leuke is dat het schillen van patatten vrijwel zeker tot het verleden behoort. En het overige keukenwerk trouwens ook’, voegde hij er nog snel aan toe, omdat hij bij Floris een zekere twijfel voelde. ‘En wat het precies WEL inhoudt, is op voorhand een beetje moeilijk uit te leggen. Vanaf nu vergezel je me overal waar ik ga...’
‘Overal?'
'Nee. Niet echt overal!’ verbeterde de ridder vlug. Hij dacht daarbij aan bepaalde plekken waar hij bijvoorbeeld mooie meisjes ontmoette. Dat deed hij het liefst zonder toekijkende jongetjes van een jaar of elf. ‘Ik bedoel gewoon... op alle avonturen die ik beleef en zo!’
‘Ha, als een team, zeg maar’, knikte Floris blij.
‘Precies. Een team! Ik als ridder Andreas, en jij als mijn knecht.’
‘Assistent!’ verbeterde Floris snel. ‘Medewerker zeg maar.’
‘Schildknaap’.
‘Assistent dus.’
En zo gaat dit nog even door. De samenwerking van Andreas en Floris is vanaf het begin een bron van gestechel over en weer. Toch werkt het prima in het avontuur dat ze nu tegemoet gaan: de zoektocht naar kabouterzilver.
Natuurlijk zijn er mensen die willen verhinderen dat de drank gemaakt wordt, of althans: niet voor de koning! Er zijn twee geheimzinnige koffertjes, en wat is het belang van de ontdekking die de kabouters Galei en Galooi doen? De koopman van Venetië heeft vast ook een grotere rol, en Biskopus Sylvester onderschat misschien wel zijn slaafje Danté. En wie is Signor Semi Sancti eigenlijk?
Dit ontzettend leuke verhaal, met avontuur en humor - én romantiek!- smaakt naar meer. Dat komt er gelukkig ook. Dit was immers pas het eerste deel.
ISBN 9789022329207 | Paperback | 240 pagina's | Uitgeverij Manteau | oktober 2013
Leeftijd: 10+
© Marjo, 08 december 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
