Kristien Dieltiens
Sam en de ongelooflijk lieve Boy
of hoeveel rampen er kunnen gebeuren voor je dertien wordt
Uitgerekend die begrijpende, altijd voor haar kiezende, oma zal Sam moeten missen want haar moeder heeft besloten dat ze gaan verhuizen. Oma die beneden woonde en mama en Sam boven. Het was perfect, Sam was nooit alleen en oma kookte, want dat kon mama niet. Maar mama wilde samenwonen met haar vriendin Nanna en nu gaan ze verhuizen naar de stad, naar Oostende. Mama opent daar haar eigen fysiopraktijk en Nanna krijgt een schildersatlier in de tuin.
Mama en Nanna hebben het druk met het opbouwen van hun nieuwe leven, Sam hangt er maar een beetje bij. Tot overmaat van ramp is Nestor de kat na een paar dagen zoek. Sam hangt posters op en de enige die een beetje vriendelijk tegen haar doet, is André haar nieuwe buurman. Hij helpt haar bij de zoektocht en ze is altijd welkom bij hem, hij neemt de tijd voor haar.
De eerste dag op school is een ramp. Sam's jas zit nog in een van de verhuisdozen en daarom moet Sam in de afschuwelijke door Nanna gebreide trui naar school. De meester vertelt aan de klas dat ze een plattelandskind is. Sam weet niet wat ze ermee aan moet, ziet ze er zo uit of zegt hij dat omdat ze nog geen borsten heeft? Ze maakt het nog erger door te zeggen dat er heuvels waren waar zij woonde en haar poes weg is. Sam begrijpt niet wat er zo grappig aan is. André is de enige die begrijpt hoe zwaar ze het heeft, bij hem kan ze een beetje haar ei kwijt, liever vertelde ze alles aan mama, maar die is druk, druk, druk.
De meiden op school lachen Sam steeds uit, pesten haar of negeren haar.
Het ergste is dat Sam ineens beseft dat haar woonsituatie ook iets is wat vreemd is in haar klasgenotes ogen. Potten worden Nanna en haar moeder genoemd. Nu snapt ze ineens waarom al die ruzies gingen met oma en mama. Dit besef komt als een klap in haar gezicht. 'Er waren misschien maar drie seconden gepasseerd en ik was niet meer dezelfde Sam', zegt ze daarover. Op school noemen ze haar potvis vanwege Nanna en mama en omdat ze zo dik is.
Oma laat haar ook al vallen, die heeft het ineens druk met van alles en nog wat en haar oude vriendin Babette vindt dat ze zeurt. Niemand lijkt haar echt op te merken. Kortom, het leven is momenteel niet erg leuk voor Sam.
En dan is Boy daar ineens, op facebook. Boy is veertien en aardig en vriendelijk, heeft aandacht voor haar en vindt haar leuk en mooi! Eindelijk hoort Sam iets positiefs over zichzelf! Op de dag dat ze dertien wordt, spreekt ze af met Boy, in de bunker, daar zullen ze haar verjaardag vieren. Ze zal een dag verdwijnen! Er is toch geen mens die haar lijkt op te merken, ze is in feite niemand en wil zo graag iemand zijn en Boy geeft haar het gevoel dat ze iemand is.
Het loopt helaas allemaal heel anders dan Sam verwacht.
Het verhaal speelt zich in een tijdsbestek van veertien dagen af en daardoor wordt het vrij ongeloofwaardig. Moeder moppert dat ze maar geen klanten krijgt en in de geldproblemen zit, terwijl alle spullen zoals de massage- en behandeltafel nog bezorgd moeten worden! Ze zou niet eens mensen kùnnen behandelen en als ze geen rekening heeft gehouden met een aanlooptijd dan is ze vrij slecht bezig geweest.
Bovendien zitten ze nog middenin de verhuizing, alles moet nog opgeknapt worden.
Moeder kijkt totaal niet naar Sam om, terwijl ook voor haar alles nieuw en wennen is. Zo is Sam haar jas kwijt en haar zomerkleren maar Nanna en mama laten haar gewoon ronddarren in te kleine winterkleren en zonder jas de straat op gaan, terwijl toch duidelijk is dat mama voor de verhuizing wèl zorgzaam was.
Maar het meest vreemde is dat Sam staat te aarzelen bij de vriendelijke André, want wie weet is hij wel een kinderlokker terwijl ze onmiddellijk voor de webcam haar shirtje omhoog doet voor Boy die ze net kent, waarbij je je overigens afvraagt waarom hij niet te zien was.
Ook de ontknoping is een beetje ver gezocht.
Kortom, het verhaal rammelt en dat is niets voor Kristien Dieltiens die ik ken als een goede schrijfster met een paar erg mooie boeken op haar naam. Natuurlijk gaat het verhaal om de kwetsbaarheid van meisjes in een moeilijke situatie maar vooral om de waarschuwing dat niet iedereen op facebook is wie hij of zij zegt te zijn, maar dat komt past op het eind van het boek naar voren. Daarvoor gaat het vooral over het feit, bijna tot vervelens toe, dat Sam het zo vreselijk moeilijk heeft. Die aanloop naar de gebeurtenissen rond Boy, is te lang. Jammer, maar het volgende boek van Kristien Dieltens zal vast weer uitstekend zijn.
ISBN 9789462342620 | Hardcover | 184 pagina's | Uitgeverij Abimo | oktober 2014
Leeftijd: 11+
© Dettie, 18 januari 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Sam en de ongelooflijk lieve Boy
of hoeveel rampen er kunnen gebeuren voor je dertien wordt
Wat ook niet echt meehelpt is dat het in het nieuwe huis een puinhoop is. Het is niet klaar: ‘het voelt als een slecht passende jas met gescheurde zakken en slijtageplekken aan de mouwen’.
De wc is verstopt, mama is druk bezig om beneden een praktijkruimte in orde te maken om er een fysiopraktijk te kunnen beginnen, en ze heeft geen tijd voor de rest van het huis. Nanna, die ook bij hen woont, heeft er ook geen tijd voor: zij moet kunst maken, zorgen dat haar atelier in de tuin klaar is.
Ze laten Sam een beetje aan haar lot over, en ook al weet zij wel dat ze van haar houden, ze zou zo graag haar oma bij zich hebben, die altijd tijd voor haar had. Maar nu ook niet meer: ze heeft haar oma geleerd met Facebook om te gaan, en nu heeft oma ineens veel vrienden, en gaat ze op stap! Ook Babette schijnt het te druk te hebben om te mailen. Voor Sam blijft alleen een dagboek over, het lege boekje dat ze van oma kreeg – tegelijk met een geldbiljet – toen ze vertrok.
Tijger, zo noemt ze het dagboek, en ze schrijft er inderdaad af en toe in. Het is het verhaal dat we lezen...
Een verhaal dat vertelt hoe ze gepest wordt op haar nieuwe school, omdat ze nieuw is, maar ook omdat ze anders is: ze is aan de mollige kant, en in tegenstelling tot de andere meisjes ziet ze er nog uit als een kind. Met Nanna’s eigengebreide truien is ze het mikpunt van spot. Ze maakt het zelf nog erger als ze laat merken hoe goed ze is met rekenen, dus dat moet ze maar niet meer zo goed doen, besluit ze.
Haar poes loopt weg, dat ook nog, en als ze op zoek gaat, vraagt de overbuurman of ze niet naar zijn poesjes wil komen kijken. Hij woont met zijn oudere zoon in een vreselijk rommelig huis, maar de poes heeft kleintjes, en dat vindt Sam wel zo leuk, dat ze vaker naar André gaat. Ook al heeft mama haar gewaarschuwd voor vreemde mannen die vriendelijk voor je zijn. André heeft immers wél tijd voor haar. Net als die jongen die ze leert kennen via Facebook, Boy, de jongen die in haar oude kamer woont en die haar leuk vindt. Nou, als mama en Nanna vinden dat ze alles zelf wel kan, dat ze een grote meid is, dan kan zij ook een daad stellen: als ze dertien wordt, zal ze een nacht van huis wegblijven. En ze spreekt af met Boy.
Als er in haar omgeving en in haar zelf in korte tijd veel verandert, wordt een meisje snel 'groot'. Sam wordt op zichzelf teruggeworpen, maar ze is eigenlijk nog helemaal niet volwassen. En er gaan ongelukken gebeuren, je voelt het aankomen...
Kristien Dieltiens leeft zich uitstekend in en hoe ze dat gedaan heeft, vertelt ze achter in het boek: ze heeft gesproken met kinderen die in eenzelfde situatie zaten – en erger – als waar ze haar hoofdpersonage in laat komen. Als een kind worstelt met de eerste tekenen van de puberteit, als een kind onzeker is, en ook nog gepest wordt, dan wordt dat kind makkelijk slachtoffer van iemand die kwaad wil. Want die weet precies hoe hij zo’n onzeker kind kan paaien.
Sam is onzeker, ze zit niet lekker in haar vel, en met het geld van oma eet ze haar onrust weg. Daardoor denkt ze dan weer dat de pestende meiden gelijk hebben als ze haar uit maken voor potvis. Bovendien ontdekt ze dat ze niets van het leven heeft begrepen, althans niet zoals haar leeftijdgenootjes de wereld bekijken. Ze voelt zich een provinciaaltje, dom en naïef, en dan ook nog dik: geen wonder dat ze valt voor vriendelijke woorden.
Mooi geschreven - met duidelijke Vlaamse inslag - helder verteld, en nog spannend ook. Heerlijk boek!
ISBN 9789462342620 | Hardcover | 184 pagina's | Uitgeverij Abimo | oktober 2014
Leeftijd: 11+
© Marjo, 26 januari 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer: