Jef Aerts

Toon alleen recensies op Leestafel van Jef Aerts in de categorie:
 

Vissen smelten niet Vissen smelten niet


Als hij Jarno moest geloven, dan voelden vissen geen pijn. Dan kon je ze in de lucht gooien, op tafel laten verdrogen, erin knijpen en de schubben los krabben, zonder dat ze daar ook maar de minste last van hadden. Maar Matti wist wel beter. Vissen voelden niet alleen pijn, ze wisten zelfs in het donker wie er aan de andere kant van het glas stond. Dat had vader hem ooit laten zien.


Wat de moeder van de twaalfjarige Matti een goed plan vindt, ziet de jongen zelf helemaal niet zitten: Jarno, zijn achttienjarige neef, komt bij hen in huis wonen. Dat zijn moeder het prima vindt komt doordat zij aan vader niet veel meer heeft. Papa maakt glas-in-loodramen en daar is de klad in gekomen, nauwelijks werk meer. De man ligt al meer dan een jaar depressief te wezen. Sinds hij zijn laatste glas-in-loodramen kapot geslagen heeft, brengt hij zijn dagen zwijgend door op de bank.

Jarno is door zijn vader het huis uitgegooid, omdat hij niets terecht bracht van school en zelfs zijn boeken verbrandde. Maar handig is hij wel, dus als hij die lege kamer in huis krijgt, kan hij mooi met van alles helpen.
Maar Jarno plaagt Matti vaak en heeft hem de bijnaam ‘Spits’ bezorgd. Kan Matti er wat aan doen dat hij een muizig uiterlijk heeft! 

En die lege kamer is helemaal niet leeg: daar staat de verzameling van papa: de tropische vissen. Het zijn Siamese kempvissen, die niet samen in een aquarium kunnen, ze zitten allemaal apart in bijvoorbeeld weckflessen. Jarno had meteen een oplossing: de koudste nacht van het jaar komt er aan en dan is het altijd feest in het dorp. De supermarkt, het postkantoor en de school zijn dan dicht, de mensen komen bij elkaar, en dan willen ze vast wel wedden op een gevecht tussen twee vissen. Nu zegt mama wel dat Jarno ze op tijd uit elkaar zal halen, om ze dan nog te kunnen verkopen, maar Matti vertrouwt zijn neef niet. Wat kan hij doen?
Niets eigenlijk. Als papa daar maar blijft liggen, is het over en uit. Misschien kan hij die ene vis redden, die ze Sirius genoemd hebben? Dat gaat hij proberen...

Hij heeft een plan, en heeft uitgeprobeerd hoe hij de - immers tropische - vis, moet warm houden als hij in diezelfde koudste nacht over het meer naar de stad loopt. Over het ijs duurt de reis twee uur, om het meer heen dat kan hij niet lopen, dat is 87 kilometer. Maar hij is niet alleen op het ijs...

Het is vast de bedoeling dat dit een heel spannend verhaal is, over de redding van die ene vis. Maar eigenlijk lijdt de spanning onder de ontmoeting op het ijs. Het is veel meer een verhaal over die bijzondere ontmoeting, en de gevolgen van zijn reddingsplan. Over vriendschap. Over het feit dat je anderen niet zo snel moet beoordelen.

Het is een origineel verhaal in een vlotte en duidelijke taal en zit vol humor. Prima boek.

Jef Aerts (Leuven, 26 mei 1972) is een Vlaams schrijver en dichter. Dit boek staat op de shortlist van de Boekenleeuw 2014.


ISBN 9789045115986 | Hardcover | 160 pagina's | Querido | oktober 2013
Leeftijd: 10+

© Marjo, 09 april 2014


Lees de reacties op het forum en/of reageer: