Gonneke Huizing

Toon alleen recensies op Leestafel van Gonneke Huizing in de categorie:
 

Voetbalstrijd, kopkansen en #blundertweets Voetbalstrijd, kopkansen en #blundertweets


Nigel, dertien jaar oud, is herstellende van een enkelbreuk. Hij popelt om weer te gaan trainen en mee te voetballen, want zijn grote droom is beroemd te worden, een topscorer, waar iedereen jaloers op is.
Hij had nooit durven denken dat hij zelf degene zou zijn die jaloers zou worden. Want als hij eenmaal weer mee mag voetballen, wordt niet hij, maar Corneel, die er nog niet eens zo lang bij is, in de spits opgesteld. Erger nog: Corneel wordt gescout, als zijn ouders het er mee eens zouden zijn zou hij zo bij Barcelona mogen komen trainen! Nigel stuurt een paar beledigende tweets de wereld in, zonder er bij stil te staan dat tweets erg snel rondgaan. Er volgt dan ook een straf.
Wat baalt hij! Zo erg dat hij niet eens meer wil voetballen. Maar als opa met hem heeft gepraat, gaat hij toch maar. Misschien is verdediger zijn toch ook wel goed. Maar het blijft hem dwarszitten, zeker als zijn jongere broertje Noah, wél steeds kan scoren.

Het is voetbal dat de dienst uitmaakt in dit boek, waar ook nog het pesten tijdens en na de wedstrijden ter sprake komt, maar er is ook nog zoiets als school. Daar is een meisje dat verkering wil, maar daar ziet Nigel helemaal niets in. Wat verkering? Hij wil voetballen, niet met een meisje rommelen, hand in hand lopen en zo. En hij vindt Fleur, zijn vriendin uit groep acht nog steeds leuk. Die is niet zo klef, en begrijpt zijn ambities. Ze heeft dat zelf met turnen.
En er zijn nog meer thema’s die aangestipt worden: Nigel gaat met zijn ouders naar Egypte en belandt midden in een protestmars, tegen Assad. Er wordt aandacht besteed aan kinderkanker, en naast het geweld op het voetbalveld, aan het pesten op school. Ook de ama komt even voorbij. Zo is het eigenlijk met alles: het wordt steeds maar even kort aangestipt en we gaan weer voetballen. Zoals de hedendaagse maatschappij is eigenlijk: het moet snel en oppervlakkig, om ergens dieper in te duiken is geen tijd.
Ook de vorm is eigentijds: een snelle vertelstijl met dagboeknotities onderbroken door tweets, mails, en lijstjes.

Ik denk zomaar dat kinderen, en niet alleen jongens dit een leuke serie vinden. Er zijn namelijk al meer boeken verschenen over Nigel en Fleur. In het eerste deel zaten ze nog in groep acht, in dit zesde deel gaan ze naar de tweede klas van de middelbare school. Ik begrijp dat het niet steeds Nigel is die de ik-figuur is. Fleur mag ook... zij is weer aan de beurt in het vervolgverhaal. Er zit een volgorde in, maar je kan ze ook wel los van elkaar lezen.
Dit boek begint met Nigel die zich voorstelt als in een vriendenboek, je weet dan alles wat je moet weten, en kunt lekker gaan lezen.


ISBN 9789025112370 | Hardcover | 160 pagina's | Uitgeverij Holland | augustus 2013
Leeftijd: 10+

© Marjo, 27 september 2013


Lees de reacties op het forum en/of reageer: