Ginny Rorby
Categorie: Recensies 10-12jr
Dromen van dolfijnen
Don is als oncoloog weinig thuis en hij huurt wel een oppas in, maar die zijn vaak snel verdwenen. Nu hebben ze Suzanne gevonden, die wel raad blijkt te weten met de jongen. Maar buiten haar werktijd is Lily nog steeds degene die voor Adam zorgt. Dat valt haar zwaar. Ze heeft eigenlijk geen vrienden of vriendinnen.
‘Ik heb zo genoeg van hoe mijn leven is: al dat gehaast ’s ochtends om op tijd aangekleed te kunnen zijn en Adam te verzorgen voordat Suzanne komt en ik naar school moet. En dan ’s middags precies het omgekeerde: naar huis sjezen om haar om vier uur weer af te kunnen lossen. Ik heb genoeg van dat heen-en-weergeren. Ik wil ’s ochtends gewoon een keer uitslapen en ’s middags met mijn vriendinnen op pad. Bij een voetbalclub gaan, of bij een zwemvereniging of zo.’
Maar Don schijnt dat niet te begrijpen. Hij is eigenlijk best een hork, denkt dat alles met geld te koop is, en vindt het heel normaal dat Lily voor Adam zorgt.
Miami is natuurlijk vlak bij waar de dolfijnen in het wild zwemmen. Maar waar ook dolfijnen en orka’s in gevangenschap worden gehouden. In een van die centra wordt een therapie met dolfijnen aangeboden – voor veel geld – om autistische kinderen te helpen. Don wil best wel eens gaan kijken als Lily eindelijk tot hem weet door te dringen. Dat doet ze door te spijbelen. Dat brengt haar nog iets goeds: ze ontmoet op die dag ook Zoë, een meisje van haar leeftijd, dat ondanks of juist door haar blindheid een pittige tante is.
Als Adam mag gaan zwemmen met dolfijnen leren ze het jonge dolfijntje Nori kennen. Maar de meisjes zien wel dat het dier niet goed in zijn vel zit. En de manier waarop dolfijnen getraind worden, vinden ze ook heel akelig. Vooral Zoë stuit het tegen de borst. Zij is gevangen in haar blindheid, zoals Nori gevangen gehouden wordt door mensen. Zichzelf kan ze niet helpen, maar misschien het dolfijntje wel? Maar natuurlijk vindt Don het dier niet belangrijk, hem gaat het om Adam...
Het boek begint met het verhaal van het dolfijntje. In een kort hoofdstuk wordt vanuit het perspectief van het dier verteld hoe de eerste levensperiode van een dolfijn verloopt. In dit specifieke geval hoort daar ook bij dat de dolfijn kennis maakt met mensen en haar eigen naam krijgt. Daarna volgt het verhaal van Lily en haar broertje Adam. Terwijl ze in het verhaal van Lily betrokken is, mag het dolfijntje haar kant van het verhaal nog een enkele keer vertellen.
De wens van Lily en haar vriendin is een hele goede wens; natuurlijk willen dieren – voor zover ze kunnen – in hun eigen habitat leven. In die zin is de vermenselijking van het dolfijntje prima. Je kan natuurlijk nooit echt weten hoe de wereld door een dier ervaren wordt, maar vanwege de leesbaarheid door kinderen is dit prima. De jonge lezer kan zich inleven in de meisjes, maar ook in het dier. Het is een ontroerend verhaal in de trant van dat van de orka Willy. De toevoeging dat orka’s niet meer in gevangenschap gehouden mogen worden, is iets waar je alleen maar blij van kan worden. Nu de dolfijnen nog. En al die andere dieren die in gevangenschap leven.
'How to speak dolphin' is de Engelse titel. Beter dan de Nederlandse. Dit is het eerste boek van Ginny Rorby dat in het Nederlands verschijnt.
Ginny Rorby vloog jarenlang als stewardess de wereld rond voor ze besloot het roer om te gooien. Ze besloot op haar 33e biologie te gaan studeren aan de universiteit van Miami, gevolgd door een master Creatief Schrijven aan de universiteit van Florida. Ze woont in Californië met een heleboel huisdieren, waaronder vijf katten, drie vogels en een slang. Ze schrijft het liefst buiten (met de hand, niet op een computer) en met minstens één kat op haar schoot. Ze hoopt met haar boeken duidelijk te maken dat dieren niet in gevangenschap horen te leven.
Ginny Rorby vloog jarenlang als stewardess de wereld rond voor ze besloot het roer om te gooien. Ze besloot op haar 33e biologie te gaan studeren aan de universiteit van Miami, gevolgd door een master Creatief Schrijven aan de universiteit van Florida. Ze woont in Californië met een heleboel huisdieren, waaronder vijf katten, drie vogels en een slang. Ze schrijft het liefst buiten (met de hand, niet op een computer) en met minstens één kat op haar schoot. Ze hoopt met haar boeken duidelijk te maken dat dieren niet in gevangenschap horen te leven. Dromen van dolfijnen is haar eerste boek dat bij Uitgeverij Leopold verschijnt. - See more at: https://www.leopold.nl/auteur/ginny-rorby/#sthash.vT2H6Yt8.dpuf
ISBN 9789025869687 | Hardcover | 192 pagina's | Uitgeverij Leopold | maart 2016
Vertaald uit het Engels door Annemarie de Vries | Leeftijd vanaf 10 jaar
© Marjo, 29 augustus 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
