Frances Temple
De pelgrimsschelp
Thomas is tien jaar ouder. Elenor vond hem altijd een pestkop en ze was blij dat hij op kruistocht ging. Maar nu is hij op de terugreis, en zal ze niet meer aan het huwelijk kunnen ontkomen.
Thomas heeft ook helemaal geen zin in een huwelijk met "dat kleine kreng". Hij heeft ook geen zin om over Thornham te regeren, eigenlijk zou hij willen studeren. Beiden luchten hun hart bij vader Gregory, die het er moeilijk mee heeft. Zolang deze twee jongeren er zo over denken, heeft hun huwelijk geen kans van slagen. Dan bedenkt hij de oplossing. Hij stuurt hen samen weg, op bedevaart naar Santiago de Compostela.
"De boetedoening die ik jullie voor het welzijn van onze hele gemeenschap opleg, houdt in dat jullie een document, met daarin opgetekend onze zonden en ons berouw, naar de plak in Spanje moeten brengen waar Sint Jacobus vereerd wordt. Leg dit op het altaar van de kathedraal in Santiago en bid daar voor ons allemaal. Jullie zullen samen reizen maar moeten kuis blijven."
En zo geschiedt. Het wordt een tocht langs Abbeville, Amiens (de kathedraal is in opbouw), Parijs, Chartres. Naar Poitiers, Bordeaux via de Pyreneeën naar Santiago. Ze maken vrienden, en ze moeten weer afscheid nemen. Ze leren Katharen kennen, en Moren, en maken aldus kennis met andere geloven. Ze worden ziek, of gewond, maar vooral: ze leren elkaar waarderen. Dat was natuurlijk de bedoeling van vader Gregory.
Het is een boeiend verhaal, waarbij je het nodige opsteekt. Temple heeft zich laten inspireren door schilders en beeldhouwers die de tijd van de bedevaarten hebben uitgebeeld; aan E. le Roy Ladurie en David Macauley.
ISBN 9060699599 | Gebonden | 232 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | 1995
Leeftijd: 12+
© Marjo, augustus 2006
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
