Fran Bambust
Plafondmeisje
'Ik ben een modelkind. Dat is een kind dat eigenlijk geen kind is, maar van wie alle ouders zeggen: 'Kijk, zo zou ons kind moeten zijn.' Een modelkind is altijd braaf, maakt zich niet vuil en zegt netjes 'Dank je wel, mevrouw', en 'Goeiemorgen, mevrouw' en 'Tot ziens. mevrouw'. Tenzij je een meneer bent, maar dat begrijp je wel.'
Zo begint dit aparte verhaal over Imke, het meisje dat zo braaf is dat ze helemaal niet opvalt. Op haar eerste communiedag namen de tantes en ooms hun cadeautjes gewoon weer mee, die waren ze vergeten te geven omdat Imke 'zo stil, zo netjes, zo knikkelief en lachebraaf was'.
Haar ouders zijn gewone mensen, hoewel, haar moeder is een beetje gek, vindt Imke. Haar moeder rent, dat is haar beroep. Voor wie loopt ze dan? denkt Imke. Is er iemand die zegt 'O, mevrouwtje, wilt u voor mij even lopen? Ik heb er vandaag niet zo'n zin in.'
Papa geeft gewoon les op de school van Imke, maar mama... dat rennen van haar is echt wel een beetje gek.
Maar het modelkind Imke maakt op een dag zelf wat geks mee. Nadeema, het meisje van haar klas, praat ineens tegen haar! Nadeema nog wel. Iedereen kent Nadeema, ze is heel druk maar ook heel lief. En daarna gebeurde er weer iets geks, iets heel geks zelfs.
Imke droomt 's nachts dat ze valt maar als ze wakker wordt ziet ze dat ze echt gevallen is. Maar ze is omhoog gevallen, ze ligt op het plafond! En ze kan niet meer naar beneden, ze ligt bovensteonder zegt ze, de lamp is nu een tafeltje! (Zelfs de tekst van het boek staat bovensteonder) Mama belt haar sportdokter Dr. Voets, maar die weet geen oplossing. Papa denkt dat Imke expres op het plafond is gaan liggen, om op te vallen, en gaat gewoon naar zijn werk.
Mama belt een paar specialisten en die komen. Maar zij zeggen dat Imke en haar moeder gearresteerd zullen worden want het is tegen de natuurwet wat zij doen en dat mag niet. Dat is streng verboden zelfs. Ze bellen de natuurwetpolitie en die zullen Imke en haar moeder komen halen. Mama gooit de specialisten de deur uit en verstopt Imke op zolder, waar ze als een ballon tegen de nok van het dak plopt.
Paul Newton en Barbara Copernicus van de natuurwetpolitie nemen mama mee. Imke wordt zo kwaad dat ze het zolderraam uit gaat en hup de lucht in vliegt. En wie ontmoet ze daar? Nadeema! Zij leert Imke hoe ze moet zweven, want dat zijn Imke en Nadeema, ze zijn zwevers. En zweven mag niet... daarna volgt een spannend avontuur dat vol verrassingen zit. Zelfs het rennen van mama komt nog goed van pas!
Het is een heel humoristisch verteld verhaal met een vette knipoog naar onzinnige, opgedrongen wetten die normen en waarden moeten voorstellen. Iedereen die een beetje anders is maar verder niemand kwaad doen moet in dit verhaal toch veranderen. Ze krijgen straf en worden opnieuw opgevoed en zwevers krijgen moetschoenen aan die ze dag en nacht moeten dragen want zweven is uit den boze. De politie heeft zelfs nietmachines als wapen om alles op zijn plaats te houden.
Doorheen het boek staan aparte zwart-wit afbeeldingen van An van Dooren die op een komische manier de situatie uitbeelden.
Het verhaal is zeer fantasievol gebracht, waarbij je regelmatig zit te lachen vanwege de bizarre naamgeving of gekke situaties waarin Nadeema, Imke en hun ouders in terecht komen. Maar het is ook een verhaal dat tot nadenken stemt, het is ook een verhaal over tolerantie en niet gelijk met een oordeel klaar staan. Dit is echter zo bijzonder gebracht dat je alleen maar kunt denken, wat een geweldig verhaal, wat een apart debuut, dit is genieten. Hopelijk volgen nog véél meer boeken van deze schrijfster.
ISBN 9789044817201 | Hardcover | 135 pagina's | Clavis Uitgeverij | februari 2012
Leeftijd (volgens de cover) vanaf 11 jaar, 2 maanden en 6 dagen. | Leeftijd: 11+
© Dettie, 21 mei 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
