Dirk Weber
Hij of ik
Het overkomt Philip. Omdat zijn oma ouder wordt en meer zorg nodig heeft, is hij met zijn ouders verhuisd. Nieuwe school, zijn vrienden ver weg, hij vindt het maar niks. En dan die ontmoeting! Wie is die jongen? Dat kan toch niet, iemand die zo helemaal hijzelf is?
Hij wil het weten natuurlijk, en zo ontmoet hij Olaf. Een jongen die alleen met zijn moeder in de arme wijk woont. Olaf is een echt straatschoffie, een durfal, en hij neemt het niet zo nauw met de regels. Philip keurt dat af, maar hij heeft natuurlijk makkelijk praten, hij heeft alles. Wat hij normaal vindt: geld op de bank hebben, is voor Olaf heel bijzonder. En Olaf deinst er ook niet voor terug om te profiteren van hun gelijkenis. Tegen de zin van Philip haalt hij allerlei trucjes uit die in zijn voordeel werken.
‘Hé jij!’ In een paar stappen zijn ze bij hem. Ze pakken hem vast en trekken hem mee naar de winkel.
‘Ik heb niks gedaan!’
’Dan vind je het zeker niet erg dat we even in je tas kijken?’
De man heeft de plastic tas op de toonbank gegooid , het meisje kijkt erin. Een mevrouw die in de winkel kleren aan het bekijken is, kijkt hem vuil aan.
Het jack komt eruit, en een bibliotheekboek.
‘Veder niks?’ vraagt de man aan het meisje.
‘Nee. Een jack en een boek.’ Ze loopt met het jack naar de poortjes. De jas piept niet. Als ze het boek tussen de poortjes houdt, gaat het alarm af. Het was het boek’, zegt ze.
De man is ineens een stuk vriendelijker.
Voor Olaf is dat genoeg. Hij hoeft het brave leventje van Philip niet, en met z’n tweeën kan alles zoveel beter worden. Tot zijn moeder vertelt dat ze er over denkt om naar Frankrijk te verhuizen. Dan is hij ineens meer geïnteresseerd in de vragen die Philip zich stelt: hoe kan het dat ze zo op elkaar lijken terwijl ze een andere vader en moeder hebben? Het wordt nog vreemder als op een foto van Philips moeder eenzelfde beeldje staat als op de foto van Olafs moeder.
Philip gaat zelfs zo ver een DNA-test te doen. Maar het antwoord maakt alles nog erger.
En dan verrast Weber de lezer. Ineens wordt een toch al spannend verhaal een thriller.
Het verhaal is vooral een schets van twee jongens die heel anders opgroeien. Dezelfde genen, maar een totaal andere achtergrond. ‘Nurture’ is voor Weber belangrijker dan ‘nature’. Hoewel de vraag blijft of de achtergrond van Philip wel zo veel beter is: hij heeft het materieel heel goed, maar heeft tegelijk ouders die geen tijd hebben voor hun zoon. Het had net zo goed Philip kunnen zijn die het niet zo nauw neemt met de wet. Maar het is Olaf, en zelfs dat schoffie is eigenlijk best braaf. Toen hij met de sleutel van Philip diens flat binnenging, had hij alles kunnen stelen. Maar deed het niet. Zijn ze dus wel zo verschillend als het lijkt?
De verrassende afloop is eigenlijk de enige oplossing voor het dilemma dat de schrijver zich zelf met zijn verhaal heeft gesteld: hoe moet de ontmoeting tussen deze twee jongens een goed einde krijgen?
Het boek is zoals we al van Weber kennen geschreven in een lekker vlotte, afgemeten stijl. Pittige dialogen. Spannende scènes. En leuke vondsten af en toe.
‘Ze kijken elkaar aan tot de deur ze losknipt.’
ISBN 9789045110905 | Hardcover | 152 pagina's | Querido | 2010
Leeftijd: 12 plus
© Marjo, 23 januari 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
