Tijgereiland
Daan Remmerts de Vries

Zoals dat gaat:  als ouders uit elkaar gaan, lopen hun kinderen met schuldgevoelens. Zo ook Tijs, enig kind, dertien jaar oud, die bij zijn moeder blijft wonen. Tijs leeft in een mist, er zijn lege plekken in huis als zijn vaders spullen ineens weg zijn.

‘Dan ga je door. Alles gaat door. Langzaamaan werd alles wat minder wazig. Maar met hem was er intussen ook iets anders verdwenen. En dat iets, dat was ikzelf.
Deze Tijs mocht er dan precies zo uitzien als ikzelf, hij mocht dan wonen in ons huis, hij mocht dezelfde herinneringen hebben als ik en op mijn fiets naar school fietsen, ik was het niet meer.’

Natuurlijk bezoekt hij zijn vader en diens nieuwe vriendin, die het zo goed hebben samen. Hij krijgt een nieuwe fotocamera, en weet dat zijn moeder de middelen niet heeft hem zoiets te geven.
Maar toch verzint hij iets om haar op te vrolijken. Ze zullen naar India gaan! Dat was toch altijd de droom van zijn moeder? Daar heeft ze het altijd over, dat zijn komst in hun leven haar er van weerhouden heeft het hippieland te bezoeken!
Het is ook Tijs’ droom, want hij wil een tijger zien, een echte levende tijger in het wild. Maar waar hij dacht dat het bij een fantasie zou blijven, verrast zijn moeder hem: ze gaan echt!
Vader betaalt, maar hij waarschuwt Tijs ook: hij moet de man zijn, op zijn moeder letten, die nogal eens onverantwoordelijk gedrag kan vertonen. Tijs krijgt er zelfs dollars voor mee.

En dan zijn ze in India. Maar dat land blijkt niet het land van zijn moeders fantasieën: het is er vies en druk, het stinkt en mensen zijn opdringerig. Er is constant lawaai en er lopen vieze beestjes in hun kamer. En Tijs ontdekt wat zijn vader bedoelt: zijn moeder is inderdaad nogal wispelturig en gedraagt zich als een verwend kind dat niet krijgt wat het wil. Tijs heeft het er moeilijk mee. Hij moet de volwassene zijn. Maar hij is het kind!
Misschien wordt het beter als ze tenslotte naar het gebied gaan waar de tijgers nog leven, het tijgerreservaat?
Maar het is alleen maar erger, en Tijs geeft het op. Laat ze het zelf maar uitzoeken...

Een mooie coming of ageroman, zoals Daan Remmerts-de Vries ze kan schrijven.
Hij schrijft in een staccato, eenvoudige stijl, zoals Tijs die zou hanteren. Soms irriteert het gebruik van al die uitroeptekens en puntjes, maar het is zeker functineel, omdat ze onzekerheid, weifelachtigheid uitdrukken, en Tijs weet immers niet goed wat zijn rol nu is.
Dit verhaal geeft denk ik goed weer wat er met een kind gebeurt als zijn ouders ineens zijn wereld in elkaar laten storten terwijl hij er helemaal niets aan kan doen. Er zijn die schuldgevoelens: had ik beter mijn rommel op moeten ruimen, en zo, en er is de twijfel aan wie je bent, wat de plek is in het leven. Jouw leven, niet dat van je ouders.

ISBN 9789045115429 | Paperback | 208 pagina's | Querido Kinderboeken | augustus 2013
Leeftijd: 12+

© Marjo, 03 februari 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer: