Debora Zachariasse
Daffodil, dat ben ik
En dan gaat het boek verder met opnieuw een dagboek van Daffodil. Waar ze zich inderdaad overgeeft aan zelfbespiegelingen.
Haar moeder woont elders, en is ziek. Ze heeft borstkanker en zit nog in de fase van behandelen.
Daffodil woont bij haar vader en zijn tweede vrouw, en weet niet goed hoe ze met haar moeder om moet gaan. Zelf bellen vindt ze eng, want wie weet ligt haar moeder net doodziek op de bank... of erger. Maar haar moeder belt ook niet, dus dat schiet niet op. Het weinige contact dat ze tenslotte hebben verloopt stroef.
Dan is er vriendin Athe, die zo graag wil dansen. Maar haar moeder is zelf danseres geweest en weet hoe moeilijk zo'n leven is, dus Athe mag niet... Die komt dan op het idee om bij de moeder van Daffodil te gaan werken en zo zelf haar danslessen te betalen. Nu hoort Daffodil wel eens nieuws, en durft ze wat meer richting haar moeder.
En natuurlijk zijn er de jongens: Marco, een knappe jongen, maar eigenlijk helemaal niet aardig. Toch is Daffodil gevleid als hij contact zoekt. Maar ze weet wel dat ze veel meer heeft aan Harry, die altijd al haar steun en toeverlaat is geweest, en ook nu haar beste vriend blijkt.
Wat zal ik zeggen... het is wel aardig, maar mist schwung. Het kabbelt een beetje door. Geen hoogtepunten, geen diepe dalen. Leuk om even tussendoor te lezen, meer niet.
Rond Daffodil zijn een aantal jeugdromans verschenen, die zich afspelen binnen hetzelfde vriendengroepje, de titels zijn:
Het dagboek van Daffodil
Daffodil, dat ben ik!
Nachtboek
Pure Waanzin
ISBN 9026119143 | Paperback | 224 pagina's | Uitgeverij De Fontein | 2003
Leeftijd: 12+
© Marjo, november 2007