Chris Priestley

Toon alleen recensies op Leestafel van Chris Priestley in de categorie:

Chris Priestley op internet:

De verschrikkelijke verhalen van de vrouw in het wit
Chris Priestley

Robert Harper gaat op reis naar Londen. Hij wordt naar de trein gebracht door zijn stiefmoeder, die hij niet zo graag mag. Hij noemt haar ‘mevrouw’, tot haar grote verdriet.
Op het perron valt ze even in slaap en wordt verschrikt wakker. Ze heeft gedroomd van een kus, en van een tunnel... Robert weet dat ze denkt dat haar dromen voorspellend zijn, en inderdaad wil ze nu dat hij deze trein maar laat voorbijrijden en de volgende neemt. Had hij het maar gedaan...
In de trein namelijk vallen zijn mede passagiers allemaal in een diepe slaap, waaruit ze maar niet wakker worden, terwijl Robert zich steeds ongemakkelijker gaat voelen, en manhaftig zijn best doet om niet ook in slaap te vallen. Dat zou wel eens fataal kunnen zijn, denkt hij. Want tegenover hem zit een vrouw, niet zo veel ouder dan hij, helemaal in het wit gekleed. Als hij zich netjes voorstelt, laat zij in het midden wat haar naam is. ‘Vrouw in het Wit’ noemt hij haar dus maar, naar het boek van Wilkie Collins. De trein staat stil, voor een donkere tunnel, de medepassagiers slapen, er gebeurt niets. De vrouw begint een verhaal te vertellen en ze houdt niet meer op. Steeds griezeliger wordt het, en Robert met zijn levendige fantasie kan er steeds minder tegen...

Al de verhalen die ze vertelt draaien om een of meer kinderen die ontevreden zijn ergens over. Oscar wiens ouders geen aandacht voor hem hebben, of de twee kinderen die de dood van een vriendje niet kunnen verwerken. Kinderen die noodgedwongen met hun ouders mee moeten verhuizen. Die kinderen moeten hun ei op een andere manier kwijt, en doordat ze dan ingaan tegen de volwassenen die hen dwarsbomen, maken ze allerlei griezelige avonturen mee.

Maar het is als in de verhalen van Lovecraft: het is meer de dreiging waardoor de lezer geraakt wordt, dan dat er daadwerkelijk akelige scènes met zweet, bloed en tranen beschreven worden. Wat er precies gebeurt, dat mag je als lezer zelf invullen, al word je wel een bepaalde richting in gedwongen...
De vormgeving van dit boek is prachtig: een mooie omslag, die je gelukkig pas begrijpt als het boek uit is, en mooie tekeningen, maar soms heb ik wat moeite met het woordgebruik. Het boek is bedoeld voor kinderen van 10 tot 12 jaar, en weten die wat bedoeld wordt met geobsedeerd, frivool of rationeel? En dit stukje:

‘Niet een van hen toonde aanleg voor de extase die een waar kunstwerk kan oproepen’.

Maar een kniesoor die er op let, dan lezen ze het over een paar jaar nog maar eens. Kunnen ze nog een keer lekker griezelen!