Carlo Collodi

 

De avonturen van Pinokkio De avonturen van Pinokkio


Pinokkio is de houten marionet, die de hoofdpersoon is in een boek van de Italiaanse schrijver Carlo Collodi. Het werd in 1883 in Italië werd gepubliceerd en is sindsdien verfilmd en in diverse talen vertaald. Ik had nog nooit het originele verhaal gelezen, en dat bleek toch (nog steeds!) de moeite waard te zijn...

Het verhaal van de houten pop is genoeg bekend denk ik. Oorspronkelijk was het een feuilleton dat Collodi schreef voor een kinderblad.
In die tijd waren kinderen in verhalen brave, voorbeeldige kindertjes, en omdat Pinokkio het tegendeel was, werd hij enorm populair. Collodi hield zich echter wel aan de norm van die tijd: er moest een les geleerd worden.
De moraal van het verhaal is dan ook duidelijk: alleen het goede wordt beloond. Het is ook een parallel met de toenmalige politieke situatie in Italië. De eenwording was net een feit geworden. Victor Emanuel was de eerste koning. Hieronder, voor de liefhebbers, een stukje, gevonden op internet, dat weergeeft hoe de situatie toen was.

Het eenheidsgevoel
Ook qua eenheidsgevoel was Italië nog niet één. Massimo d’Azeglio, een gematigde liberaal, zei al vlak na de eenwording: "L’Italia è fatta, restano da fare gli italiani". Hiermee wilde hij zeggen dat het land Italia er nu wel was, maar dat er ook nog Italianen moesten worden gevormd. Deze uitspraak geeft heel duidelijk het gevoel weer dat onder de bevolking leefde. Zij zagen de hele eenwording meer als een veroveringsoorlog van Piemonte, dan als een echte strijd voor eenheid. Er zijn nog meer redenen waarom het eenheidsgevoel zo aangewakkerd moest worden. Door de historische verdeeldheid maakte de bevolking zich vooral druk om hun eigen familie en dorp, het campanilismo. Veel mensen waren analfabeet en spraken alleen in dialect. Het Italiaans, de standaardtaal, zei hun niets. Het stond te ver van hun af, net als het landelijk belang. Bovendien hadden de mensen wel andere dingen aan hun hoofd, zoals de armoede die er heerste.

Doordat in de loop der eeuwen machthebbers zich alleen om hun eigen status, macht en geld bekommerden en niet om de belangen van het volk, waren de mensen wantrouwig geworden tegen de staat en politiek. Dat kwam deel ook door de Kerk. Er was altijd een breuk geweest tussen de Kerk en de Staat, omdat de Kerk - uit angst om haar gezag te verliezen - aan de mensen vertelde dat de Staat zondig was. Ook belemmerde de grote kloof tussen het rijkere noorden en het arme zuiden het eenheidsgevoel. De jonge staat kon daar maar moeilijk mee omgaan en tot op de dag van vandaag is die kloof er nog steeds. Het heeft heel lang geduurd voordat Italia één was, maar na de eenwording duurde het ook nog wel even voordat alles een beetje op de rails stond.
Bron: www.italie.nl


ISBN 9010022706 | Hardcover | 168 pagina's | Uitgeverij Van Goor | 1978
Leeftijd: 10+

© Marjo, 01 januari 2009


Lees de reacties op het forum en/of reageer: