Carlo Collodi
Pinokkio, de ondeugende pop
Eigenlijk een prentenboek en dus voor de allerkleinsten, maar ik durf het gerust een boek voor alle leeftijden te noemen. Is niet de Efteling zelf ook voor alle leeftijden? Oké, jongeren mijden het Sprookjesbos, maar als ze ouder zijn en/of zelf kinderen hebben, komen ze er weer terug.
Het verhaal van dit klassieke sprookje is intussen zeker bekend. De houten pop die tot leven komt en dan zo ondeugend blijkt te zijn dat zijn neus gaat groeien en maar doorgroeit. Het is ook wel bekend dat het de jongen gaat lukken om zijn grootste wens en die van Gepetto zijn maker uit te laten komen: hij wordt een echte jongen, dank zij de fee.
Het verhaal wordt in grote snelle stappen verteld, maar er wordt niets overgeslagen. En wat er niet verteld wordt, kun je zien op de fraaie tekeningen.
Het boek is heel mooi: een stevige kaft met prachtige kleurenillustraties, in het bekende Eftelingsfeertje. Op alle pagina’s is heel veel te zien. Het verhaal wordt verteld in delen, met op iedere pagina kleine blokjes tekst. Maar het is vooral een kijkboek: Een boek dat menig kind iedere avond voorgelezen wil hebben.
Er is de laatste tijd nogal wat aandacht voor de houten pop geweest, en menigeen heeft genoten van de musical die te zien was in de Efteling. Komende herfst gaat de musical ook nog reizen door Nederland en België en kan iedereen het gaan zien. En heb je het dan nog gemist, of wil je meer, dan kun je in de Efteling gaan kijken naar deze nieuwste attractie, het 29e sprookje. Begin je met dit boek, dan is de voorpret er al vast!
Zie ook het Inkijkexemplaar
ISBN 9789000350445 | Hardcover | 32 pagina's | Uitgeverij Van Goor | mei 2016
Leeftijd: 5+
© Marjo, 15 juni 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De echte Pinokkio herverteld
Carlo Collodi is het pseudoniem van de Italiaan Carlo Lorenzini. Hij leefde van 1826 tot 1890. Terwijl hij sprookjes vertaalde van de Fransman Charles Perrault (Assepoester, De gelaarsde kat e.a.) ontdekte hij dat hij zelf ook kon schrijven. Het boek waar men hem nog altijd van kent – hij schreef er meer – is Pinokkio, het verhaal van een deugniet die zijn weerga niet kent. Het verscheen aanvankelijk in episodes in een kindertijdschrift en is al in diverse versies verschenen.
In deze bewerking voor kinderen vanaf een jaar of vier zijn prachtige illustraties gemaakt door Manuela Adreani. Het zijn tekeningen die je ingelijst aan je muur zou willen hangen, zo mooi! Kinderen zullen er van genieten, terwijl je het verhaal over de deugniet voorleest.
En natuurlijk zijn de avonturen van de marionet herkenbaar: steeds opnieuw belooft Pinokkio dat hij zich zal gedragen, dat hij braaf naar school zal gaan, en direct naar huis zal komen. Maar de verleidingen zijn groot in de grote wijde wereld en de pop is niet gezegend met een goed beoordelingsvermogen en een flinke dosis wantrouwen die je toch nodig hebt in de omgang met vreemden. Steeds opnieuw laat hij zich bedriegen, steeds opnieuw stelt hij zijn verzorgers – eerst Gepetto, de houtsnijder, later de lieve Fee – teleur. Weer belooft hij beterschap, en gaat het een tijdje goed, tot de volgende oplichter hem weet te vinden.
Behalve de goede fee is er ook de krekel die hem waarschuwt. Pinokkio luistert niet, maar moet steeds toegeven dat de krekel gelijk had.Zo leert hij langzaam de mens kennen: het goede en het kwade. En hij vindt zijn weg, zodat het sprookje kan eindigen met ’ze leefden nog lang en gelukkig.’
En zoals een sprookje betaamt bevat het ook verwijzingen naar de maatschappij. Het werd geschreven in de negentiende eeuw, als kritiek op de wereld van toen.Maar ach, is die wereld nu zoveel anders?
In het stadje Collodi (in Florence in de buurt van Lucca), waaraan de schrijver van het boek zijn pseudoniem ontleende, is een Pinokkio-park (Parco di Pinocchio) gevestigd. Daar bevinden zich gebeeldhouwde taferelen uit het verhaal.
ISBN 9789059241138 | Hardcover | 80 pagina's | Uitgeverij Bakermat | oktober 2015
Vertaald uit het Engels door Catalina Steenkoop | Leeftijd: 4+
© Marjo, 27 maart 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Pinokkio
Carlo Collodi (pseudoniem van Carlo Lorenzini) was een Italiaans journalist en schrijver. Hij ontleende zijn schrijversnaam aan het dorp Collodi, nabij Lucca waar zijn moeder was geboren. Hoewel hij verschillende werken op zijn naam heeft staan, is hij vooral bekend gebleven als schrijver van Pinokkio (Pinocchio).
In 1875 vertaalde hij een uitgave van de sprookjes van Charles Perrault en begon hij kinderboeken te schrijven. Hij had daarbij een voorkeur voor deugnieten, waarmee hij sterk afweek van de gebruikelijke brave kinderlectuur uit die tijd. Kinderen waren gefascineerd door de wonderlijke avonturen, maar door de satirische en allegorische elementen in zijn werken spraken zij ook volwassenen aan.
In 1880 begon hij aan 'Storia di un burattino' ("Het verhaal van een marionet"), dat in wekelijkse afleveringen werd gepubliceerd in het kinderblad 'Il Giornale dei Bambini' en dit werd het verhaal van Pinokkio.
(Bron: Wikipedia)
Het sprookje over Pinokkio, de ondeugende houten marionet, blijft ondanks zijn ouderdom boeien. Ik heb het al vele malen en in verschillende uitvoeringen gelezen maar toch blijft het leuk en spannend. Het bijzondere is dat het verhaal de ene keer in het kort verteld wordt en de andere keer is er een veel langere versie. Dit boek is dus een behoorlijk uitgebreide versie.
Zoals bekend gaat het verhaal over de marionet Pionokkio. Hij is uit hout gesneden door Gepetto nadat Baas Kers de timmerman maar wat blij was dat hij dat rare pratende stuk hout kwijt was. Gepetto maakt daarop met veel liefde de marionet, de pop is vanaf nu zijn zoon en de oude man noemt hem Pinokkio Maar zo gauw Pinokkio helemaal klaar is bezorgt hij Gepetto alleen maar last, ondanks dat hij veel van Gepetto houdt.
Pionokkio loopt weg, hij liegt en bedriegt, is arrogant, goedgelovig en soms zo dom als een ezel en dat alles maakt dat hij in grote problemen komt.
Na allerlei avonturen komt Pinokkio tot inkeer en wil hij niets liever dan terug naar zijn vader, de goede Gepetto. Het liefst zou hij een echt jongetje, van vlees en bloed, willen zijn. Maar dat kan alleen maar als laat zien dat hij écht veranderd is en niet alleen maar uit eigenbelang handelt.
Het boek is natuurlijk een grote wijze les voor kinderen die ongehoorzaam en ondeugend zijn. Maar het is mooi verteld en aan het eind zelfs ontroerend.
Voorin het boek staat dat het boek oorspronkelijk vertaald is door Leontine Bijman en Annegret Böttner en dat de tekst ingekort en herzien is door M.E. Ander. Persoonlijk dacht ik dat dit het hele verhaal was maar dat blijkt dus niet zo. Goed gedaan dus door M.E. Ander. Het hele verhaal is opgedeeld in 26 hoofdstukken die zich goed lenen om per hoofdstuk voorgelezen te worden. Elk hoofdstuk beslaat één tot anderhalve pagina. De tekst is geplaatst in twee kolommen wat prettig leest. De letters zijn normaal, niet al te groot.
En dan de afbeeldingen... Het zijn aquarellen die gewoon heel erg mooi zijn, zoals je hier kunt zien in het inkijkexemplaar (klik steeds op de afbeelding). ‘Ik droomde er al jaren van om dat verhaal te kunnen illustreren. Nu is het ervan gekomen.’ zegt de veelzijdige illustrator Quentin Gréban.
Kortom, een erg prettige uitgave van een verhaal dat al meer dan honderd jaar oud is.
ISBN 9789051161649 | Hardcover | 81 pagina's | De Vier Windstreken | september 2010
Oorspronkelijke vertaling van Leontine Bijman en Annegret Böttner | Leeftijd: 5+
© Dettie, 02 februari 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Pinokkio
Als je het boek ziet dan weet je ook gelijk dat het geen doorsnee Pinokkioboek is. Het is een groot, knalrood boek met, in silhouet, Pinokkio die reikt naar de zon, afgebeeld als een felgele bol.
Het verhaal begint op een felblauwe bladzijde als volgt:
'Er was eens...
"Een koning!,"
hoor ik jullie al roepen.
Nee hoor, dat hebben jullie mis!
Er was eens een stuk hout.
Een gewoon blok hout, brandhout voor in de open haard, [...]
Dat blok hout is van Antonio maar toen hij in het stuk hout wilde hakken begon het te roepen: 'Niet slaan, straks doe je me pijn!'
Antonio geeft het stuk hout gauw aan Gepetto die een marionet wil maken. Nadat Gepetto de hele nacht bezig is geweest met dat houtblok is de pop klaar, hij noemt hem Pinokkio. Zo gauw Pinokkio een mond heeft begint hij te lachen en te zingen. Zo gauw hij kan lopen, rent Pinokkio de deur uit. De arme Gepetto rent achter hem aan maar hij wordt opgepakt door de politie, ze denken dat Gepetto Pinokkio in stukjes wil hakken! Pinokkio wordt gewaarschuwd door de pratende krekel maar hij luistert niet. Gepetto wordt weer vrij gelaten en verkoopt zijn enige jas zodat hij voor Pinokkio een schoolboek kan kopen. Maar die domme Pinokkio gaat helemaal niet naar school, hij gaat op avontuur en doet allerlei domme dingen. Bovendien liegt hij veel en elke keer als hij liegt dan groeit zijn neus.
Elke keer komt hij in de problemen maar er is altijd wel de blauwe fee die hem helpt. Langzamerhand leert Pinokkio zijn lesje. Wat had hij het goed bij Gepetto. Hoe kon hij zo dom zijn om weg te lopen. Pinokkio gaat op zoek, zal hij Gepetto terugvinden?
De tekst staat steeds op de linkerpagina. Die bladzijden hebben aldoor een andere kleur variërend van knalrood en felgeel tot zwart. Ook de letters, die vrij groot zijn, hebben steeds een andere kleur. Het verhaal zelf is snel en in eenvoudige, vlotte en moderne taal geschreven. Het is een boek dat ook prettig voorleest. Deze keer ligt in het verhaal de nadruk niet op het liegen en steeds maar groeien van de neus van Pinokkio maar meer op de domme dingen die Pinokkio doet.
Op elke rechterpagina staat een afbeelding en die zijn ongelofelijk knap in hun eenvoud. Ook hier worden felle, aansprekende, mooie kleuren gebruikt die in harmonie zijn met de kleuren op de linkerpagina.
Het boek is een waar kunstwerkje en het verhaal zal door de vrolijke taal veel kinderen aanspreken. Heel mooi verzorgd boek!
Zie ook: http://www.tutti.nl/pinokkio.htm
ISBN 9789490139117 | Hardcover | 48 pagina's | tutti | augustus 2010
Afmeting: 24 x 34 cm | Leeftijd: 4+
© Dettie, 19 september 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De avonturen van Pinokkio
Het verhaal van de houten pop is genoeg bekend denk ik. Oorspronkelijk was het een feuilleton dat Collodi schreef voor een kinderblad.
In die tijd waren kinderen in verhalen brave, voorbeeldige kindertjes, en omdat Pinokkio het tegendeel was, werd hij enorm populair. Collodi hield zich echter wel aan de norm van die tijd: er moest een les geleerd worden.
De moraal van het verhaal is dan ook duidelijk: alleen het goede wordt beloond. Het is ook een parallel met de toenmalige politieke situatie in Italië. De eenwording was net een feit geworden. Victor Emanuel was de eerste koning. Hieronder, voor de liefhebbers, een stukje, gevonden op internet, dat weergeeft hoe de situatie toen was.
Het eenheidsgevoel
Ook qua eenheidsgevoel was Italië nog niet één. Massimo d’Azeglio, een gematigde liberaal, zei al vlak na de eenwording: "L’Italia è fatta, restano da fare gli italiani". Hiermee wilde hij zeggen dat het land Italia er nu wel was, maar dat er ook nog Italianen moesten worden gevormd. Deze uitspraak geeft heel duidelijk het gevoel weer dat onder de bevolking leefde. Zij zagen de hele eenwording meer als een veroveringsoorlog van Piemonte, dan als een echte strijd voor eenheid. Er zijn nog meer redenen waarom het eenheidsgevoel zo aangewakkerd moest worden. Door de historische verdeeldheid maakte de bevolking zich vooral druk om hun eigen familie en dorp, het campanilismo. Veel mensen waren analfabeet en spraken alleen in dialect. Het Italiaans, de standaardtaal, zei hun niets. Het stond te ver van hun af, net als het landelijk belang. Bovendien hadden de mensen wel andere dingen aan hun hoofd, zoals de armoede die er heerste.
Doordat in de loop der eeuwen machthebbers zich alleen om hun eigen status, macht en geld bekommerden en niet om de belangen van het volk, waren de mensen wantrouwig geworden tegen de staat en politiek. Dat kwam deel ook door de Kerk. Er was altijd een breuk geweest tussen de Kerk en de Staat, omdat de Kerk - uit angst om haar gezag te verliezen - aan de mensen vertelde dat de Staat zondig was. Ook belemmerde de grote kloof tussen het rijkere noorden en het arme zuiden het eenheidsgevoel. De jonge staat kon daar maar moeilijk mee omgaan en tot op de dag van vandaag is die kloof er nog steeds. Het heeft heel lang geduurd voordat Italia één was, maar na de eenwording duurde het ook nog wel even voordat alles een beetje op de rails stond.
Bron: www.italie.nl
ISBN 9010022706 | Hardcover | 168 pagina's | Uitgeverij Van Goor | 1978
Leeftijd: 10+
© Marjo, 01 januari 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer: