Allan Ahlberg

Toon alleen recensies op Leestafel van Allan Ahlberg in de categorie:

Allan Ahlberg op internet:

Categorie: Recensies 10-12jr

Wat er gebeurde toen Tom er niet meer was
Allan Ahlberg

Dit is een heel klein, dun boekje, niet meer dan een verhaaltje eigenlijk, dat wel heel mooi ingebonden is, met een mooie flap eromheen.

De hoofdpersoon vertelt het verhaal als ze volwassen is. Ze geeft dan ook af en toe aan dat ze sommige dingen nog heel precies weet en over andere dingen wat minder zeker is.

Het speelt in de jaren zestig ongeveer. Ze was toen negen jaar. Tom was haar één jaar oudere broer en er was nog een jongere broer, Marc. Met hun drieën woonden ze bij een oom en tante, hun ouders waren dood. Daarbij had Frances, de vertelster, ook nog een been in een beugel, het gevolg van polio. Een hoop ellende allemaal dus, maar ze waren een eenheid, en Tom als oudste kwam op voor de jongeren. En toen kwam de dag dat Tom achter Rufus, zijn hond, de straat oprende en onder een auto kwam. Hij was op slag dood.

Op de dag van de begrafenis ziet Frances hem staan... hij hangt tegen een boom en kijkt wat verwilderd uit zijn ogen. Daarna ziet ze hem vaker, maar ze lijkt de enige. Of Marc zich bewust is van de aanwezigheid van zijn broer, ze weet het niet. Zijn bedwateren zorgt voor grote spanning in huis, en ze ziet hoe Tom zijn kleine broertje op de een of andere manier 's nachts wakker maakt en hem laat plassen.

Maar al is dit opgelost, het gaat thuis helemaal niet goed. Haar oom heeft geen werk en haar tante kan het allemaal niet meer aan. Ze willen emigreren, maar dan zonder de kinderen. Frances en Marc zouden dan naar het kindertehuis moeten. Dat nooit, denkt Frances en ze besluit weg te lopen met haar broer. Maar als ze langs het kanaal lopen glijdt ze uit en ze valt in het water. En dan is daar Tom, die haar helpt om naar boven te komen, en hulp te roepen. Als ze uit het ziekenhuis komt waar ze een paar weken heeft moeten blijven, lijkt het geluk teruggekeerd te zijn. In ieder geval is emigreren van de baan. En Tom?

Nog heel lang laat hij zich zien, Frances wordt groter en ouder, maar Tom blijft tien... Pas als Rufus sterft, vindt de geest van Tom eindelijk rust.

Ik kan het lang niet zo mooi vertellen als de schrijver dat doet. Het is een prachtig verhaal over verlies en de verwerking daarvan voor kinderen vanaf tien jaar.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

De jongen, de wolf, het schaap en de sla
Allan Ahlberg

Wie kent het raadseltje niet... een jongen moet een wolf, een schaap en een krop sla naar de overkant van de rivier brengen met zijn heel kleine bootje. Hij kan maar een ding tegelijk vervoeren maar als hij de sla bij het schaap laat eet het schaap de sla op, als hij de wolf bij het schaap laat eet de wolf het schaap op. Hoe lost de jongen dit op?

Allan Ahlberg heeft nu een boek rond dit raadseltje geschreven, hij wil nu wel eens weten hoe dit raadsel op te lossen is.
Hij vraagt het de jongen die hele verhalen vertelt maar hoe het echt gegaan is... daar komt de schrijver niet achter. Dan vraagt hij het maar aan de wolf, maar de wolf heeft zo zijn redenen om de waarheid niet te vertellen. Het schaap draait er ook maar omheen en is eigenlijk niet zo'n leuk schaap. Het schaap heeft nogal kapsones. Ja en dan blijft de sla over... maar groente dat praat? Hoe komt de schrijver nu achter de oplossing...

Op zich is het een erg goed idee om het raadsel als uitgangspunt te nemen, maar of kinderen dit een leuk verhaal vinden?
De schrijver is nadrukkelijk aanwezig en heeft een bepaalde toon die waarschijnlijk voor kinderen niet te begrijpen is. De schrijver dwaalt constant af met zijn gedachten, legt vreemde verbanden, heeft associaties die niets met het verhaal te maken hebben.
Voor een kind wordt het denkelijk allemaal heel onduidelijk. Jammer dat het op deze manier gebracht wordt het zou een leuk en apart boek kunnen zijn maar op deze manier is het een erg warrig verhaal geworden.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

De jongen, de wolf, het schaap en de sla
Allan Ahlberg

Dat raadsel kennen we allemaal wel denk ik, en menigeen zal ook de oplossing wel kennen. (Ik vergeet het steeds...), dus je vraagt je af wie daar nou een boek over gaat schrijven en wat er dan wel in zal staan!

Het valt me reuze mee, het is tegen het absurde aan, met een filosoferend schaap, en een wolf die conform zijn natuur onbetrouwbaar is. De verteller van het verhaal is schrijver en probeert uit te zoeken wat de achtergrond van dit raadsel is. Hij ondervraagt de betrokkenen, de jongen dus, het schaap, de wolf en ook de sla... en de dierenarts en de moeder van de jongen.. . het gaat niet altijd van een leien dakje. Ofwel hij is er niet zeker van of de ondervraagde wel de juiste antwoorden geeft, ofwel het gesprek wordt ruw onderbroken en niet voortgezet. En intussen is er Grootje Pomfers, die een storende factor vormt, maar in welke zin, dat ontdekken we pas aan het einde.

Steeds zet de schrijver de feiten op een rijtje, denkend en ordenend terwijl hij de lezer direct toespreekt. Er worden ook tekeningen gebruikt, er zijn citaten en voetnoten, het verhaal loopt niet altijd even soepel, maar dat draagt juist bij tot de algemene humor.
Het komt er op neer dat niets is wat je denkt dat het is, en dat er heel veel verschillende mogelijkheden zijn, en/ of meerdere versies van een en hetzelfde.

Als je nu vraagt wat ik nu gelezen heb, ik weet het niet, maar het was wel leuk...

Lees de reacties op het forum en/of reageer: