Peter Bently

Toon alleen recensies op Leestafel van Peter Bently in de categorie:

Peter Bently op internet:

Categorie: Recensies 0-3jr

Kapitein Koen en de Piraten
Tekst: Peter Bently
Illustraties: Helen Oxenbury

Kapitein Koen, zijn vriendje Joris en de kleine Casper bouwen een schip aan het strand. Het schip krijgt een mast, een zeil en drie kanonnen. En als het schip af is, storten ze zich in de woelige baren. De onverschrokken Kapitein Koen geeft bootsman Joris de opdracht recht op het piratenschip af te zeilen. 'Aye aye, kapitein' roept Joris. Casper mag de kanonnen laden... Nog even en ze hebben de buit te pakken. De bemanning van het piratenschip is boos ze grijpen naar hun zwaarden als ze de drie stoere helden zien.
Maar dan begint het plots te stormen. De kapitein en zijn bemanning kunnen nauwelijks op de been blijven, het schip slingert heen en weer en uiteindelijk botsen ze op een klip en kleine Casper slaat overboord! Natuurlijk wordt hij gered.
Dapper als ze zijn, zoeken ze naar het piratenschip die is vast ook aangespoeld. Ze willen de buit hebben... ze sluipen langs obstakels en opeens horen ze praten! Het zijn de piraten! Voorzichtig sluipen ze verder, en dan...

Opnieuw een geweldig verhaal van Peter Bently dat op een erg leuke manier de rijke kinderfantasie weergeeft. De kinderen gaan helemaal op in hun spel en passen de omgeving gewoon aan hun verhaal aan. De emmertjes worden kanonnen, papa's overhemd het zeil. De golven maken het verhaal natuurlijk extra avontuurlijk en de strandhuisjes hebben ook een spannende functie. Zo beleef je met de kinderen het piratenverhaal mee.
De tekst is mooi op rijm gezet en de zomerse sfeervolle afbeeldingen zijn een plezier om te bekijken.
Fijn 'piraten'boek.

Zie ook het Inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Koning Koen en de Draak
Tekst: Peter Bently
Illustraties: Helen Oxenbury

In dit mooie prentenboek wordt op rijm verteld over de dappere Koning Koen die gaat drakenvechten, zijn vriendjes Joris en kleine Casper doen natuurlijk mee. Maar eerst moet er een fort gebouwd worden. Ze sjouwen met dozen en stenen en stukken hout en maken zo samen een prachtig fort mét ophaalbrug en zwarte vlag. Het vechten kan beginnen. Natuurlijk zijn de kleine ridders onverschrokken en ze vechten door tot bijna alle draken en monsters verslagen zijn. Koning Koen roept nog één keer heel hard waaaah en weg zijn ze. Alle reuzen, slangen, draken en andere enge figuren vluchten het bos in! De vrienden keren tevreden terug naar hun fort want van al dat vechten krijg je wel heel erge honger en dorst. In hun fort eten ze lekker hun broodjes, taart en appels op en drinken gulzig hun beker melk leeg.
Maar dan... komt er een grote reus, die neem Joris mee, en even later komt de volgende reus die neemt Casper mee, hij moet naar bed. Daar zit dappere koning Koen in zijn eentje, in het donker, in het fort. Hij hoort allemaal rare geluiden, en wat komt daar nou aan? Dat is toch geen monster? Of wel? Koning Koen pakt zijn zwaard en wacht (een beetje bibberend) af...

Heerlijk verhaal waarin de fantasie van de drie kinderen prachtig uitgebeeld wordt middels de erg mooie illustraties van Helen Oxenbury. Deze afbeeldingen doen een beetje 'ouderwets' aan, evenals de tekst op rijm. Je hebt het gevoel, qua knusse sfeer, een Rie Cramer boekje te lezen. Alleen is dit boekje niet zo braaf en zijn de kinderen veel moderner gekleed, ze hebben spijkerbroeken aan en gympen en een lekker wijd shirt. Bovendien tref je in de boekjes van Rie Cramer zelden draken en reuzen aan en zal er zelden tegen gevochten worden, in dit boekje wel. Maar alles is wel net zo lekker gezellig weergegeven.
De tekst heeft een prachtig ritme, heel knap zoals de vertaalster Maria van Donkelaar dit gedaan heeft.
Een erg leuk boek, ook geweldig om uit voor te lezen.

Zie ook het inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Zo zijn ouders
Tekst: Peter Bently
Illustraties: Sara Ogilvie

Ruim op!
Poets je tanden!
Loop door!
Zeg dankjewel
Was je handen!

Die lastige ouders kunnen er wat van. Ben je net lekker aan het spelen moet je opruimen! Zie je een mooie slak, mag je er niet eens even naar kijken. Loop door! roepen ze dan. En als je geen erwten lust moet je ze toch opeten, bah!
Ze zijn dan helemaal niet leuk. Maar wist je dat je ouders ook voor van alles en nog wat kunt inschakelen? Nee? Nou let op!

Je ouders kunnen de rails van je trein in elkaar zetten en als je valt plakken ze een pleister op je knie. En als je die vieze erwten niet lust dan kan papa ze misschien wel stiekem opeten... toch? En bij Indiaantje op cowboytje spelen wil papa vast het paard zijn of een tent bouwen!
En als je met je step lekker met mama mee mag en je wordt moe dan is het heel handig dat mama kan sjouwen als een ezel want dan draagt ze jou én de step én de boodschappen wel. En niets is leuker dan papa onderkliederen met ketchup en mama 'per ongeluk' natspuiten met de tuinslang.
Mama en papa weten precies wanneer je jarig bent en verwennen je als je een beetje ziek bent...
Soms zijn ouders gewoon best wel fijn om in huis te hebben!

Aanvankelijk dacht ik, wat moet een kind hiermee? Is dit niet meer een boek voor de ouders? Wat is de boodschap hiervan, moeten kinderen daarna beseffen dat ouders heel veel voor hen doen? Of is het een boekje dat je aan een kind voorleest als het enorm heeft zitten klieren? Die vragen blijven ook na de tweede en derde lezing in mijn hoofd rondspoken... wat is de bedoeling van dit boekje?

Maar... ondanks bovenstaande bedenkingen is het wel een superleuk boek en dat vooral dankzij de enorm vrolijke afbeeldingen. Papa op het strand met een berg zand op zijn buik. Mama als springkussen, papa als klimpaal, mama en papa als knuffeldieren, mama die het voor je opneemt, papa die je troost... Het is allemaal zo liefdevol en gezellig weergegeven en dát is de kracht van dit boek. Het straalt knusheid en geborgenheid uit. Je pakt het steeds weer op om even naar al die vrolijke, liefdevolle, warme afbeeldingen te kijken en elke keer sla je het boek daarna met een glimlach dicht.

Als ik een cijfer moest geven werd het toch, vooral dankzij de illustraties, een dikke acht.

Lees de reacties op het forum en/of reageer: