Marianne Witvliet
Oma, ik ben het!/opa dat mag niet!
Lotje mag helemaal alleen naar oma, ze weet al goed de weg en Bobbie gaat mee, die kan goed blaffen en bijten. Onderweg bedenkt ze dat ze iets mee moet nemen voor oma. Heel lief lachend zegt ze tegen een mevrouw die in haar tuin rozen aan het knippen is dat rozen haar oma's lievelingsbloemen zijn. De mevrouw geeft haar de bloemen!
Ze haalt een dikke krant bij een meneer die haar wel kent. 'Mama betaalt', zegt Lotje. Ze vindt onderweg bij een vuilnisbak ook nog een mooi schilderij en een stippeltjes jurk. Haar oma houdt van stippeltjes. Ze krijgt nog meer dingetjes. Een mevrouw in een winkel wil zelfs alles wel voor haar inpakken. Lotje heeft nu zoveel dat ze het amper meer kan dragen. Ze lijkt zelf wel een cadeautje.
Oma is heel blij met alles! Maar het mooiste cadeautje is...?
Hartverwarmend verhaal dat weergeeft hoe gek Lotje is op haar oma. Ze wil haar wel àlles geven.
Op de gekleurde afbeeldingen is veel te zien. Oma woont in een landelijke omgeving. Bij de een lopen kippetjes door de tuin, de ander heeft paarden in de boomgaard, bij de bakker voor de deur spelen kindertjes met konijntjes, en in de boomgaard bij oma staat een schaap en een geit, en naats oma's huis zie je een varken en een mooi grote haan. Kinderen leren al spelenderwijs deze dieren ook kennen. Lotje die als cadeautje voor oma's deur staat is prachtig om te zien.
Leuk boekje voor voorlezende oma's én hun kleinkinderen.
ISBN 9789023993179 | Hardcover | 32 pagina's | Uitgeverij Mozaïek | september 2009
Formaat 21,5 x 26,5 cm Leeftijd 3+
Opa, dat mag niet!Mama en oma gaan winkelen. Lotje blijft bij opa.
'Zul je netjes doen wat opa vraagt?', zegt Lotjes moeder en Lotje, slim als ze is, doet precies wat haar moeder zegt.
'Opa, wil jij nu aan mij vragen of je het paard mag zijn? vraagt Lotje. En zo doet ze precies wat mama gezegd heeft. Lotje zit op opa's rug en opa hinnikt en steigert, zo hard dat Lotje omvalt, en oma's lievelingsvaas ook! Er zit een barst! Ze draaien de vaas om en gaan gauw verder spelen op zolder, dat kan geen kwaad. Ze nemen de kanariepiet mee anders is die zo alleen.
Opa is de trein, en Lotje zit met de kooi op zijn rug. Opa tjoeketjoekt door de bochten, zo scherp dat het deurtje van de kanarie open gaat...
Wat nu? Gelukkig komt alles nog op tijd goed.
Maar oma is niet van gisteren, hoe kan het dat de kanariepiet zo stoffig is en hoe komt die barst in de vaas!
Lotje lacht, zij heeft niets gedaan, ze heeft precies gedaan wat mama zei..
Grappig verhaaltje waarbij het plezier van opa en zijn kleinkind bijna voelbaar is. Ze hebben echt veel pret. Je zou zelf wel zo'n leuke opa willen hebben. Ook hier zijn de grote afbeeldingen, verspreid over twee pagina's, weer lekker fleurig en fijn om naar te kijken.
Opnieuw een erg leuk boekje.
ISBN 9789023993384 | Hardcover | 32 pagina's | Uitgeverij Mozaïek | juli 2010
Formaat 21,5 x 26,5 cm | Leeftijd: 3+
© Dettie, 28 november 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
