Marianne Witvliet
Ik ben de sterkste
Als je dit mooie boek openslaat zie je een heel blij meisje op een roze, pluizige wolk dansen. Dat meisje is Josje. Ze heeft een beste vriend Oos, met wie ze graag voetbalt, en een beste vriendin, Sammie, met wie ze meisjesdingen deelt. Ze lenen elkaars boeken en kleren maar ook dingen als blij, boos of verdrietig zijn.
Josje heeft een klein broertje Boris en een moeder die haar soms lekker in het rond zwiert. Josje vader leeft niet meer.
Op een dag als Josje weer buiten speelt, komt er een man naar Josje toe, ze kent hem wel, hij heeft aardige ogen. Hij vertelt dat hij Josjes vader goed gekend heeft, dat hij een vriend van hem was, en hij vraagt aan Josje of ze nog steeds gek op voetballen is.
'Ik heb nog een nieuwe voetbal', zei die meneer toen, alsof hij het zich ineens herinnerde.
Hij noemde een dure merknaam. Dat was dus de beste, wist ik.
'Ik doe er niets mee en jij bent een uitblinker', zei hij.
Weet u dat ook van mijn vader? vroeg ik.
'Ik kijk wel eens naar je als je speelt. Je doet het heel goed.'
Ik dacht aan Oos. Die bal zou fantastisch zijn.
Samen gaan ze de bal halen bij die meneer, maar vlak voor zijn deur krijgt Josje een raar gevoel en ze rent heel hard weg. Daarna is ze helemaal in de war, waarom rende ze nou weg? Het was toch een vriend van papa? En die mooie voetbal, als Oos hoort dat ze weggehold is dan is hij vast kwaad. Ze kan er niet van slapen en op school moet ze ook de hele tijd aan die man denken. Zal ze bij hem aanbellen en om die bal vragen? Ze weet het niet meer. Ze krijgt er buikpijn van en alles lijkt zwaar, ze kan niet meer vliegen.
Op de afbeeldingen is heel goed het gevoel van Josje weergegeven. Het boek begint zoals gemeld met een heel vrolijk Josje dansend op een roze pluizige wolk. Die wolk verandert in een mooi rood vloerkleed en weer later in een lekker grassige ondergrond om op te voetballen.
Maar na de ontmoeting met de man is er een donker wolkje en zie je Josje dromen over de man, de mooie voetbal en Oos. Als mama vraagt wat er toch met haar is, vertelt ze het hele verhaal aan mama en dan is de roze wolk er weer en voelt Josje zich weer blij. Ook vertelt ze aan Oos dat ze bijna een mooie voetbal hadden. Zowel mama als Oos vinden Josje heel sterk. Ze luisterde naar haar gevoel!
Ik ben de sterkste is een themaprentenboek. Hoe ga je om met een verwarrende gebeurtenis en de gevoelens die daarbij horen. Kun je nee zeggen tegen dingen die niet goed voelen? Moet je over die gevoelens of gebeurtenis zwijgen of juist praten?'
In het boek is dit thema op een heel integere manier behandeld. Josje vertelt het verhaal en vanuit haar gedachten wordt weergegeven hoe een volwassene kan inspelen op het gevoel van een kind. In dit geval door zich voor te doen als een vriend van haar vader en een mooie bal te beloven. De man pakt het kind als het ware in, probeert op deze manier vertrouwen te winnen. Gelukkig voelt Josje dat er iets niet klopt.
De afbeeldingen spelen er mooi op in, ze zijn niet zwaar, eerder vrolijk, maar toch erg toepasselijk.
Erg knap om een dergelijk moeilijk onderwerp op zo'n manier te brengen dat het niet zwaar angstaanjagend is maar toch genoeg aangeeft om een kind bewust te maken van bepaalde situaties die mogelijk niet goed zijn. Ook belangrijk is dat er in het verhaal veel aandacht besteed wordt aan het praten erover, dat het juist heel goed is om dat te doen.
Prof dr. Henriëtte Moll is ruim 25 jaar kinderarts. Met dit boek wil ze kinderen weerbaar maken voor emotionele druk en hen leren onveilige situaties te herkennen. Want voorkomen is beter dan genezen.
Marianne Witvliet is auteur en illustrator en heeft verschillende romans en prentenboeken op haar naam staan.
ISBN 9789023994619 | Hardcover | 32 pagina's | Uitgeverij Mozaïek | juli 2014
Afmeting 26,8 x 19,7 cm | Leeftijd: 5+
© Dettie, 04 juli 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Oma, ik ben het!/opa dat mag niet!
Lotje mag helemaal alleen naar oma, ze weet al goed de weg en Bobbie gaat mee, die kan goed blaffen en bijten. Onderweg bedenkt ze dat ze iets mee moet nemen voor oma. Heel lief lachend zegt ze tegen een mevrouw die in haar tuin rozen aan het knippen is dat rozen haar oma's lievelingsbloemen zijn. De mevrouw geeft haar de bloemen!
Ze haalt een dikke krant bij een meneer die haar wel kent. 'Mama betaalt', zegt Lotje. Ze vindt onderweg bij een vuilnisbak ook nog een mooi schilderij en een stippeltjes jurk. Haar oma houdt van stippeltjes. Ze krijgt nog meer dingetjes. Een mevrouw in een winkel wil zelfs alles wel voor haar inpakken. Lotje heeft nu zoveel dat ze het amper meer kan dragen. Ze lijkt zelf wel een cadeautje.
Oma is heel blij met alles! Maar het mooiste cadeautje is...?
Hartverwarmend verhaal dat weergeeft hoe gek Lotje is op haar oma. Ze wil haar wel àlles geven.
Op de gekleurde afbeeldingen is veel te zien. Oma woont in een landelijke omgeving. Bij de een lopen kippetjes door de tuin, de ander heeft paarden in de boomgaard, bij de bakker voor de deur spelen kindertjes met konijntjes, en in de boomgaard bij oma staat een schaap en een geit, en naats oma's huis zie je een varken en een mooi grote haan. Kinderen leren al spelenderwijs deze dieren ook kennen. Lotje die als cadeautje voor oma's deur staat is prachtig om te zien.
Leuk boekje voor voorlezende oma's én hun kleinkinderen.
ISBN 9789023993179 | Hardcover | 32 pagina's | Uitgeverij Mozaïek | september 2009
Formaat 21,5 x 26,5 cm Leeftijd 3+
Opa, dat mag niet!Mama en oma gaan winkelen. Lotje blijft bij opa.
'Zul je netjes doen wat opa vraagt?', zegt Lotjes moeder en Lotje, slim als ze is, doet precies wat haar moeder zegt.
'Opa, wil jij nu aan mij vragen of je het paard mag zijn? vraagt Lotje. En zo doet ze precies wat mama gezegd heeft. Lotje zit op opa's rug en opa hinnikt en steigert, zo hard dat Lotje omvalt, en oma's lievelingsvaas ook! Er zit een barst! Ze draaien de vaas om en gaan gauw verder spelen op zolder, dat kan geen kwaad. Ze nemen de kanariepiet mee anders is die zo alleen.
Opa is de trein, en Lotje zit met de kooi op zijn rug. Opa tjoeketjoekt door de bochten, zo scherp dat het deurtje van de kanarie open gaat...
Wat nu? Gelukkig komt alles nog op tijd goed.
Maar oma is niet van gisteren, hoe kan het dat de kanariepiet zo stoffig is en hoe komt die barst in de vaas!
Lotje lacht, zij heeft niets gedaan, ze heeft precies gedaan wat mama zei..
Grappig verhaaltje waarbij het plezier van opa en zijn kleinkind bijna voelbaar is. Ze hebben echt veel pret. Je zou zelf wel zo'n leuke opa willen hebben. Ook hier zijn de grote afbeeldingen, verspreid over twee pagina's, weer lekker fleurig en fijn om naar te kijken.
Opnieuw een erg leuk boekje.
ISBN 9789023993384 | Hardcover | 32 pagina's | Uitgeverij Mozaïek | juli 2010
Formaat 21,5 x 26,5 cm | Leeftijd: 3+
© Dettie, 28 november 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Waar is papa?/Daar is mama!
Elke ochtend, voordat papa naar zijn werk gaat speelt Lotje verstoppertje met hem. Hij roept dan: 'Waar is Lotje?' en zoekt haar overal. Hij zoekt onder de tafel, in de kast, achter mama's stoel. Maar papa kan haar nooit ergens vinden. 'Koekoek!' roept Lotje en springt tevoorschijn en dan krijgt ze van papa een dikke knuffel.
Maar vanochtend is papa het vergeten! Hij is zomaar naar zijn werk gegaan. Lotje is boos, papa moet haar zoeken!
Wacht maar, ze zal hem zelf wel vinden! Ze doet net alsof ze naar school gaat maar gaat stiekem naar papa's werk, ze ontmoet onderweg allerlei mensen en uiteindelijk is ze op papa's werk, maar het gebouw is wel heel erg groot! Waar zou papa zijn? Gelukkig helpt een lieve mevrouw haar en zo komt het dat Lotje 'Koekoek!' middenin de vergadering springt.
Heerlijk verhaaltje over een lekker eigenwijs meisje dat haar papa wel eens zal leren om zomaar hun dagelijkse ritueeltje te vergeten! Ik zie het helemaal voor me, zo'n klein blij meisje dat ineens tussen al die serieuze vergaderende mannen springt! Geweldig.
Bij het verhaal staan vrolijk gekleurde afbeeldingen waar de vlotte eigenwijsheid van Lotje vanaf spat.
Erg leuk en vlot boekje!
ISBN 9789023992387 Hardcover 32 pagina's Uitgeverij Mozaiek tweede druk 2009
Formaat 21,5 x 26,5 cm Leeftijd 3+
Daar is mama!Lotje is boos, ze wil haar nieuwe rode laarsjes aan maar dat mag niet van mama, ze moet haar blauwe schoenen aan. Lotje is zo boos dat stiekem toch haar rode laarsjes aandoet. Ze zegt 'Ik ga naar Amerika, zo ver weg wil ik.'
Ze pakt haar koffertje en doet er haar kam, pyjama en tandenborstel in en stapt de deur uit. Beer mag ook mee en ook de riem van Bobbie, de hond, neemt ze mee, voor het geval Bobbie zich bedenkt en toch komt. Onderweg ontmoet ze tante Toos en die geeft haar een rode appel, net de kleur van je laarsjes! Maar daar wil ze niet aan denken en aan mama ook niet!
Lotje loopt en loopt en loopt... 'We zijn al bijna in Amerika', zegt ze tegen Beer. Haar tenen doen wel een beetje zeer, en ze is ook wel een beetje moe. Ze mist Bobbie en de laarsjes hebben precies de kleur van de bloemen in mama's tuin... ze mist mama ook wel een beetje, ze moet bijna een beetje huilen. Ze loopt en loopt... en ineens is Lotje heel blij... Daar is mama!
Iedereen zal dit wel herkennen, welke kind heeft niet een keertje geroepen: 'Ik ga weg!' omdat het boos op papa of mama was. De afbeeldingen geven ook heel mooi het proces weer van boos naar buiten stappen en steeds meer spijt krijgen. Eerst zie je Lotje vlot en vrolijk met een 'lekker puh' hoofd door de straten stappen. Haar neusje fier in de lucht haar mooie laarsjes glimmen aan haar voeten, de lege hondenriem over de grond achter haar aan slepend.
Maar daarna wordt ze steeds meer een het kleine meisje dat ze eigenlijk nog is. Een meisje dat dat het liefst weer naar huis wil. De grote wereld is best spannend en daar gebeurt heel veel maar bij mama is het toch wel heel fijn en veilig.
De zinnen in beide boekjes zijn kort en in duidelijke letters gedrukt. De afbeeldingen staan verspreid over twee pagina's. De verhalen zullen de kinderen zeker aanspreken.
ISBN 9789023991960 | Hardcover | 32 pagina's | Uitgeverij Mozaïek | 2006
Formaat 21,5 x 26,5 cm | Leeftijd: 3+
© Dettie, 28 november 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer: