Paula King

Toon alleen recensies op Leestafel van Paula King in de categorie:
Paula King op internet:
 

Tephran 2: De ster van Shakur Tephran 2: De ster van Shakur


Deel twee van de Tephranboeken gaat verder waar deel een stopte.
Tara en haar vriendengroep, die allen tot de oorspronkelijke bevolkingsgroep, de Tephranen behoren, hebben kennis gemaakt met Dado, die een Wikkadon is, een groep mensen die later gearriveerd zijn op het eiland en die de oorspronkelijke bevolking onderdrukken. Samen hebben ze snode plannen van de Wikkadons verijdeld, Dado vindt namelijk dat alle mensen gelijk zijn, hoe ze er ook uit zien, of hoe ze ook praten. Daar wordt hij ook in dit tweede boek vaak op aangekeken, en zelfs voor gestraft.

Nu evenwel de Wikkadons tegen gehouden zijn is het probleem voor de Karonquin die eigenlijk de echte bewoners van het eiland zijn, nog niet voorbij. De ster van Shakur is namelijk gestolen, en als die niet terecht komt, dan verliest het kleine volkje hun krachten. Die krachten zijn magisch en hebben te maken met de Blauwe Schijn, een steen die blauw licht uitstraalt.
Tara en Dado kunnen daar al gebruik van maken en ze leren het hun vrienden ook, want ze hebben al hun gezamenlijke krachten nodig om op te treden tegen de Diepers, een volk van steen, dat zoals steen dat is, erg sterk is. Tara ontdekt de schijnwereld, en Dado kan al spoedig net als zij daar komen. ‘Ze zijn er en toch zijn ze er niet’  zo beschrijft Pert de jongste van het stel het.
Het is een soort magische droomwereld waarin ze eveneens dingen kunnen bewerkstelligen. Maar ze ontmoeten er ook valse gedaantes van de Diepers, en dat maakt alles erg lastig.
En gevaarlijk! Maar met de Blauwe Schijn kunnen de kinderen alles aan.

Het is duidelijk een verhaal voor kinderen, Paula King maakt er een wereld van waarin alles kan, met behulp van de Schijn. Verwondingen verdwijnen pardoes, samen kunnen ze een ruwe bende bandieten makkelijk aan, ze klimmen zelfs tegen een vooroverhellende bergwand op zonder hulpmiddelen. Nu de Schijn helpt dus. Dat is het enige dat het verhaal soms ongeloofwaardig maakt, maar ook wel leuk. Heerlijk immers als je letterlijk alles aankunt!

Paula King is het pseudoniem van Fons Burger (1952), schrijver, journalist en muzikant. In de jaren zeventig was hij oorlogsverslaggever in landen als Vietnam, Nicaragua, El Salvador en Irak.
In Nederland publiceerde hij de roman “Vrouwen” en de thriller “De Martelaren van Lot”.


ISBN 9789490077129 | Paperback | 304 pagina's | Dif Books Uitgevers | juni 2014
Leeftijd: 10+

© Marjo, 28 augustus 2014


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Tephran 1: Het geheim van de vulkaan Tephran 1: Het geheim van de vulkaan


Tephran is een vulkaaneiland, ergens in de oceaan, waar drie volkeren vreedzaam hun eigen bestaan leiden. De oudste bewoners zijn de Karonquin, die diep in de krater van de vulkaan wonen en zich niet bemoeien met de andere eilandbewoners. Helaas voor hen is een van de andere volkeren van plan zich wel met hèn te bemoeien, omdat zij hun geheimzinnige kracht, het Blauwe Licht, willen hebben. Die onverlaten zijn de Wikkadons, blanke mensen (natuurlijk!).

Deze blanken komen er niet zo best van af in het verhaal. Zij hebben namelijk ook al toen zij aankwamen op het eiland de autochtone bevolking, de Tephranen, geknecht. Nu is de stand van zaken zo dat de blanken in de stad rijk zijn en genieten van alle luxe die ze maar willen, terwijl zij de Tephranen als bedienden gebruiken. Die wonen in dorpen die niet eens op de kaart staan, vaak in zeer armoedige huizen. Spullen hebben ze nauwelijks en ze mogen blij zijn als ze fatsoenlijk te eten hebben.

De Wikkadons willen meer en toen zij eenmaal ontdekten dat er een raar volkje van kleine mensjes in de krater woonde, die een bijzondere kracht hadden, werd het eiland opgedeeld. De berghelling van de vulkaan was verboden gebied, gescheiden van het vlakker eilandgedeelte door Het Grote Groene Hek. Daarachter bevond zich een onderzoekscentrum, waar ze hun best deden het Blauwe Licht te stelen. Natuurlijk noemen ze het niet zo...

Tara is een Tephraans meisje, die met haar ouders en vier broers in een armzalig onderkomen woont. Zij moeten allemaal hard werken om het hoofd boven water te houden. Maar op zondag trekt Tara op met haar vrienden, de ‘geheime zeven’; Veder, die een voorspellende gave heeft; Pert en Johrt, twee broers; Jawalla, een voorzichtig meisje, en Karam, die vaak niet kan vanwege zijn ouders en Harlo, die stiekem verliefd is op Tara. Iedere zondag gaan ze naar de vulkaanhelling waar ze een boomhut hebben gebouwd. Dat is verboden, het is aan de andere kant van het Grote Groene Hek.

Op een dag ontmoeten ze daar een Wikkadon: Dado. Dat is de zoon van de secretaris van de minister van Orde, en ook hij is in overtreding.
Maar daar trekken ze zich weinig van aan, zelfs niet al de Centrale Autoriteit bij Tara thuis huiszoeking doet. Want op een dag vinden ze een grot, en daar worden ze ‘besmet’ met blauw licht. Door hun ontmoetingen met Karonquins en een kluizenaar die in de bossen woont, leren ze langzaam hun nieuwe kracht te ontwikkelen. En ze leren over de geschiedenis van het eiland, over het gevaar dat het kleine volkje bedreigt.  En als Tara en Dado degenen blijken te zijn die een stokje moeten steken voor de snode plannen van de Wikkadon, ontvouwt zich een spannend avontuur, dat naast fantasy, ook moderne elementen bevat.

De achtergrond lijkt op de situatie van de slavernij. Uitbuiting van andere volkeren is een thema naast kinderarbeid. Het boek heeft twee delen, waarvan het eerste deel redelijk vernieuwend en spannend is, maar helaas zakt dat in het tweede deel weg. Dan zijn de kinderen op een missie, en je weet als lezer al dat die missie gaat slagen. Gelukkig komen er in dat tweede deel veel humoristische situaties voor.

Fons Burger, schrijver, journalist en muzikant, werd geboren in 1952 in Nederland. In de jaren zeventig was hij oorlogsverslaggever in landen als Vietnam, Nicaragua, El Salvador en Irak. In Nederland publiceerde hij de roman “Vrouwen” en de thriller “De Martelaren van Lot”. Samen met zijn vrouw Jacqui Burger schreef hij een bestseller serie boeken met de titel “52 simpele manieren om de wereld te veranderen”.
Fons Burger schrijft onder de naam Paula King ´Tephran´, een fantasy-serie voor (jong)volwassenen.


ISBN 9789490077082 | Hardcover | 280 pagina's | Dif Books Uitgevers | september 2011
Leeftijd: 10+

© Marjo, 07 juli 2014


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Tephran 2: De ster van Shakur Tephran 2: De ster van Shakur


Dit fantasyverhaal speelt zich af op het eiland Tephran. Net als in de echte wereld, is er een groot klasseverschil en zijn de oorspronkelijke bewoners, de Karonquin weggejaagd naar een afgelegen gebiedje van het eiland. Ze wonen nu achter een groot hek op de hellingen van de vulkaankrater. Welheldra is de stammoeder van dit volk.
Verder wonen op Tephran de Wikkadons, die zo'n tweehonderd jaar geleden het eiland innamen en vanaf die tijd de alleenheerschappij  over Tephran hebben. De Wikkadons wonen in de rijke hoofdstad, zij schrijven de wetten voor, ze wonen in villa's, hebben prachtige jachten in de haven liggen en rijden in grote auto's.
De overige bevolking, de arme Tephranen, wonen in lemen hutten in de dorpen rond de stad en werken hard om hun hoofd boven water te houden. De meeste Tephranen hebben geen geld om hun kinderen naar school te laten gaan.
Het is de Tephranen ten strengste verboden het Grote Hek te passeren.

In deel 1 hebben Tara en haar zes vrienden Dado - de enige Wikkadon van het stel -, Jort en zijn broer Pert die respectievelijk de oudste en jongste van de groep zijn, Veder die in de toekomst kan kijken, Harlo, Karam en Jawalla al het nodige aan avonturen beleefd. Maar ze moeten opnieuw in actie komen want er dreigt gevaar, het eiland zal vernietigd worden als ze niet ingrijpen. Dat is helaas niet zonder gevaar ook al kunnen Tara en Dado gebruik maken van de Blauwe Schijn, een steen die blauw licht uitstraalt. De steen geeft hen magische krachten, beschermd hen en geeft hen dromen waardoor ze in de Schijnwereld belanden. Niemand van de Wikkadons en Tephranen ziet hen in die Schijnwereld maar Dado en Tara kunnen wel met elkaar en de Karonquin communiceren.
Dankzij die dromen hebben de twee kennis gemaakt met Welheldra en later met Vrouw Zulle die Tara een gids heeft gegeven waarin staat hoe je met de kracht van Blauwe Schijn pijn kunt verdrijven, geheugens kunt wissen en jezelf kunt beschermen tegen geweld. Tara die niet kan lezen en schrijven kan tot haar eigen verrassing deze gids in de taal van de Karonquin wèl lezen.

Nadat de vrienden via allerlei listen en gebruik makend van Dado, die als zoon van de minister van Orde overal bij kan komen, erachter zijn gekomen waardoor het eiland bedreigd wordt, gaan ze proberen het eiland te redden van de ondergang.
Het blijkt namelijk dat er stenen zijn gestolen die samen de ster van Shakur vormen, deze ster is van levensbelang, het zorgt voor energie en leven op het eiland. Met hulp van de kleine, razendsnelle Wachters van Shakur en de andere Karonquins wordt de strijd aangebonden met de Diepers, die uit zijn op macht. Omdat de Diepers steeds van gedaante kunnen veranderen is het erg moeilijk om te achterhalen wie en waar ze zijn. Er gaat heel wat strijd aan vooraf voordat het eiland gered kan worden.

Het is duidelijk dat Tephran model staat voor onze wereld. De arme mensen sloven voor de rijken en de originele bewoners zijn net als bijvoorbeeld de diverse indianenstammen en de aboriginals in een 'reservaat' geplaatst. De rijken hebben het druk met rijk zijn en zien totaal niet de nood én de dreiging die er op het eiland heerst.
Er wordt leuk gebruik gemaakt van de kracht van de Blauwe Schijn maar diezelfde kracht maakt dat de avonturen soms ook wel een beetje érg makkelijk verlopen. Als de vrienden geen kant op kunnen is er aldoor ineens een wonderbaarlijke kracht die voor een oplossing zorgt, ineens zijn er bijvoorbeeld een soort luchtsleetjes waardoor de kinderen kunnen ontsnappen en niet in de afgrond vallen. Het grote vergeten is ook een veelgebruikt middel om de kinderen uit vervelende situaties te redden.

De weg om de stenen van de ster weer op hun juiste plek te krijgen is lang en niet zonder gevaar. De vulkaan en de grotten spelen een grote rol in en vormen ook een flinke bedreiging. Vloeren splijten open, er komt een regen van 'steenpijlen' die van het plafond afbreken enz.
De Karonquin zijn bijzonder en lief en ze proberen de kinderen te helpen waar ze kunnen, maar je leert ze niet goed kennen. Tegenover de Karonquins  staan de Diepers die, zoals het in fantasy hoort, het tegenwicht, het kwaad vormen, ook van hen krijg je niet echt een goed beeld. Het blijft allemaal een beetje oppervlakkig. Maar...


Eerlijk is eerlijk, ook al houd ik helemaal niet van fantasy, al met al was het wel een prettig boek om te lezen, hoewel ik niet op het puntje van de stoel zat vanwege de spanning want die was er niet echt. Het verhaal is leuk, de kinderen zijn apart, maar het blijven wel een beetje vlakke personages. Mijn hart ging vooral uit naar de oude Welheldra en de strijdbare oude Bron, ook een Karonquin, die werden mooi beschreven.
Ik denk wel dat jongeren dit boek érg zullen waarderen.


ISBN 9789490077129 | Paperback | 304 pagina's | Dif Books Uitgevers | juni 2014
Per verkocht boek wordt 1 euro aan Unicef gedoneerd | Leeftijd: 10+

© Dettie, 21 juni 2014


Lees de reacties op het forum en/of reageer: