Paul Koeck

Toon alleen recensies op Leestafel van Paul Koeck in de categorie:
Paul Koeck op internet:

 

Waterproef Waterproef


De hoofdpersoon van dit boek, Hendrik, is er van overtuigd dat God bij de Grote Zondvloed verkeerd heeft gehandeld door degenen die zich niet netjes gedroegen te laten verdrinken. Hij is van plan om het beter te doen. Hij koopt een boerderij in de polders van de Schelde: de boerderij is vervallen, en ligt op een gevaarlijke buitendijkse plek. Daar verzamelt hij een aantal mensen, die ieder voor zich een van de zeven deugden schijnen te belichamen. En dan organiseert hij een overstroming. Zal zijn plan lukken?

Dit klinkt misschien best simpel, maar Koeck voert de Schelde op als rode draad door het verhaal. In de loop van de tijd is het gebied onderworpen geweest aan meerdere heren: Spanje, Nederland, en Duitsland. Koeck laat de gebeurtenissen uit zo'n periode in de geschiedenis tot leven komen en verwerkt daarin een of twee personen met een speciale deugd. In iedere periode duikt er een vreemde man op, een man met laarzen aan en een soort zeildoeken muts op zijn hoofd. Dat geeft het geheel een magisch-realistisch tintje, zoals dat ook zit in het opduiken -door de geschiedenis heen- van steeds dezelfde soort mensen en van Nehalennia, de godin.
De verhalen zijn zelfstandig en tegelijk onontkoombaar met elkaar verbonden, hetgeen in het laatste hoofdstuk tot een climax leidt. Het leest als een trein, mede door de (Vlaamse) humor die volop aanwezig is.
Een boek met vele lagen, dat ook een tweede keer zal boeien.


ISBN 9789023430230 | Paperback | 580 pagina's | De Bezige Bij | 1992

© Marjo, februari 2008


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

De koude persing De koude persing


Ex-leraar Vorstermans schrijft boeken over malfide praktijken. Zijn vierde boek wordt al tijdens de wording niet goed ontvangen: ineens overkomen hem vervelende dingen, zijn flat wordt opengebroken, zijn losse artikelen worden niet meer geplaatst, en zijn vrouw, met wie het al niet meer zo boterde, wil scheiden. De pers valt hem lastig, en de uitgever kan het manuscript niet meer vinden. Vorstermans heeft er schoon genoeg van, en als een kennis hem vetelt over een klein afgelegen dorpje in Spanje, waar zij 's zomers vakantie houdt, wil hij daar wel gaan wonen.

Zo arriveert hij in Masarbones, een gehucht van 7 huisjes. Hij wordt geduld door de inwoners, maar die zijn duidelijk niet blij met nieuwkomers. In een wat groter dorpje vlakbij, Masllorenc, zoekt een kioskhoudster toenadering, en via haar kan hij een huis kopen. Het is nog net geen bouwval, maar dat is geen probleem: de dorpelingen zullen wel helpen. Vorstermans trekt erin, met Carme, die ineens lesbisch blijkt te zijn: ze neemt haar vriendin Merce mee. Een vreemde zaak, maar Vorstermans accepteert het.
Hij leert Catalaans, zodat hij de mensen kan verstaan, maar hoe hij ook zijn best doet: al doen ze alsof ze hem accepteren, hij voelt dat er meer is dan ze zeggen. Dan ontdekt hij dat er ook in dit kleine dorp malfide praktijken gaande zijn. Er is een schapenstal op een heuvel, die illegaal omgebouwd is tot een kasteel: de bewoner, Pere, is alleen nog verstoken van water en riolering. Die aansluiting is ook de wens van de bewoner van het roze huis, ene Gustau. Zij spannen samen om niet alleen dat voor elkaar te krijgen, ook willen ze van het dorp een voorstad maken van Barcelona, en meeprofiteren van het toerisme: er moeten huizen gebouwd worden, een manege, een zwembad. De dorpelingen zijn hier faliekant tegen. Vorstermans ontdekt hoe het subtiele gevecht gevoerd wordt, en blijkt er zelf met huid en haar in te zitten. Dat levert nog een verrassende ontknoping op.

Koeck is een Vlaamse schrijver, die ook al prijzen gewonnen heeft.
In het begin had ik geen idee waar hij met dit boek heen wilde, maar als de plotwat doorzichtiger wordt, blijkt het een spannend verhaal te zijn, waarbij de politiek - toch belangrijk voor het verhaal- subtiel op de achtergrond aanwezig is. Ik heb genoten.


ISBN 9789023436140 | Hardcover | 336 pagina's | De Bezige Bij | 1996

© Marjo, augustus 2005


Lees de reacties op het forum en/of reageer: