Petr Horáček

Toon alleen recensies op Leestafel van Petr Horáček in de categorie:

Petr Horáček op internet:

http://www.petrhoracek.co.uk

Het lied van de blauwe pinguïn
Tekst en illustraties: Petr Horáček

Als je het boek openslaat en de eerste afbeelding van het verhaal ziet, zit je gelijk in een vliegende sneeuwstorm tussen een grote groep pinguïns. Ze zien eruit zoals alle pinguïns met hun zwarte 'jasjes' en witte buiken. Maar één pinguïn is anders. Hij is blauw! Prachtig helder blauw. De andere pinguïns vinden het maar niets. "Ben jij wel een echte pinguïn?" vragen ze aan hem. Natuurlijk is hij dat, alleen zijn 'jasje' is blauw in plaats van zwart. Toch willen de andere pinguïns niet met hem omgaan. 'Jij bent niet zoals wij' zeggen ze tegen hem. Dat is best raar want Blauwe Pinguïn kan net zo goed duiken, vissen en zwemmen als iedereen.

Daar zit de arme Blauwe Pinguïn dan, helemaal in zijn eentje. Elke nacht droomt hij van de Witte Walvis die hem zal komen halen zodat hij niet meer zo alleen zal zijn. Elke avond zingt Blauwe Pinguïn een eigengemaakt lied voor de walvis, in de hoop dat hij hem hoort. Maar het is niet de walvis die op het lied afkomt, maar een kleine pinguïn. Zij luistert elke dag naar het mooie lied, totdat ze op Blauw Pinguïn afstapt, ze wil dat lied ook leren...

Vanaf die dag verandert alles voor Blauwe Pinguïn. Langzamerhand groeit het contact met de andere pinguïns en als eindelijk Witte Walvis komt, hoeft Blauwe Pinguïn niet meer mee, hij is niet meer alleen.
Samen met zijn nieuwe pinguïnvrienden zwaait hij Witte Walvis uit.

De afbeeldingen zijn, zoals we gewend zijn van Petr Horáček, prachtig. De kou spat van de pagina's af. Het voelt bijna alsof je zelf door de sneeuwstormen loopt. De nachtluchten zijn schitterend diepblauw, de zon, als die zich laat zien, is dieprood. Het ijs is ijzig. Het is echt een pinguïnlandschap.

De strekking van het verhaal is natuurlijk duidelijk. Ook al heb je een ander 'jasje' je bent net zoveel waard als iedereen. Juist omdat Blauwe Pinguin zichzelf blijft, trekt hij uiteindelijk ook de andere pinguïns weer naar zich toe. Het verhaal is mooi en integer verteld.

De schrijver en illustrator Petr Horáček moest als Tsjechische immigrant ook zijn plaats vinden tussen zijn net-een-beetje-andere soortgenoten in Engeland staat in de informatie over het boek te lezen. Dit boekje is, volgens eigen zeggen, dan ook zijn meest persoonlijke prentenboek.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Kriebelbeestjes
Tekst en illustraties: Petr Horáček

Als je het boekje ziet dan valt onmiddellijk de opengewerkte kever op de cover op. We zien de kever zich tegoed doen aan een blad.

Slaan we het boekje open dan zien we zelfs drie groene opengewerkte kevers die blij in het koren zitten.
Het leuke is dat, als we die pagina omslaan, de open gedeeltes huisjes voor de slakken vormen. En zo zit het hele boekje vol verrassingen. We zien lieveheersbeestjes en rupsjes. We zien bloemen veranderen in prachtig gekleurde vlinders die je ook weer allerlei kleuren kunt geven dankzij een draaiwiel die in het boekje verwerkt zit. Het wordt een ware ontdekkingstocht door de tuin!

Zoals alle boekjes van Horáček is dit boekje ook zorgvuldig en bijzonder samengesteld. Het is niet alleen maar omslaan van de pagina's, nee het boekje vraagt om actie! Het daagt ons, dankzij de opengewerkte gedeeltes, uit om goed te kijken naar wat je ziet. Het leuke is dat alles op de volgende pagina steeds verrassend verandert.

De afbeeldingen zijn in mooie heldere kleuren weergegeven. De pagina's zijn van mooi stevig karton gemaakt waardoor het boekje wel tegen een stootje kan. Kinderen kunnen naar hartelust 'spelen' met de pagina's en met hun vingertjes in de gaten prikken zonder dat het boekje gelijk bedorven of stuk is.
Daar is over nagedacht!
Opnieuw een erg leuk boekje waar kinderen veel plezier aan zullen beleven.

Petr Horáček (1967) groeide op in Praag, waar hij studeerde aan de Academie voor schone kunsten.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Wat is er zwart en wit?
Tekst en illustraties: Petr Horáček

Op zijn website vertelt Petr Horáček dat hij toen hij vader werd zijn eerste boekjes maakte. Dat is dit boekje en het werd samen met Aardbeien zijn rood in 2001 uitgegeven. Hij won er gelijk de Books for Children Newcomer Award mee en dat kan ik me goed voorstellen.

Net als bij het boekje Aardbeien zijn rood vallen onmiddellijk de mooie warme kleuren van de cover op. We zien een zwarte kraai tegen een prachtig gele achtergrond. De titel van het boek is in zwarte en witte blokken geplaatst waardoor naast de tekst gelijk extra duidelijk wordt dat de kleuren zwart en wit het onderwerp van het boekje zijn.

Het boekje begint met een hardkartonnen pagina van een gewoon formaat, maar de volgende pagina's worden steeds smaller! Op die pagina's kunnen de kinderen afwisselend zien wat wit en zwart is.
We zien een mooie sterrenhemel in de zwarte nacht en een lekker glas witte melk. Én we zien o.a. een prachtige zwarte kat en een olijke witte gans.
Maar het allerleukste is, net als bij Aardbeien zijn rood, de laatste pagina. Dat is echt een verrassing, bovendien krijgen we gelijk antwoord op de titelvraag.

Je kunt zien dat Petr Horáček goed heeft nagedacht over de uitvoering van zijn boekje zodat de verrassing op de laatste pagina ook mogelijk is.
De afbeeldingen in het boekje zijn heel eenvoudig maar wel duidelijk, bijzonder en prachtig van kleur.

Inmiddels heeft Petr Horáček al heel wat kinderboeken op zijn naam staan maar bij deze eerste boekjes is zijn enorme talent al gelijk duidelijk. Hij heeft vanaf het allereerste boekje zijn eigen unieke, vrolijke stijl waardoor je zijn boeken gelijk herkent.
Bijzonder en erg prettig dat zijn eerste boekjes nu ook in het Nederlands te krijgen zijn. Ze vormen een aanwinst in de Nederlandse boekenwereld.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Aardbeien zijn rood
Tekst en illustraties: Petr Horáček

Je ziet gelijk dat dit warmrood gekleurde boekje iets bijzonders is. En dat klopt ook. Als je het boekje openslaat zie je allemaal vrolijke zomerkoninkjes met daarbij de tekst Aardbeien zijn rood. De rand van de hardkartonnen pagina is naar de vorm van de aardbeien gesneden.

Sla je deze bladzijde om dan lees je Sinaasappels zijn oranje. Je zie daarbij prachtige warm oranje sinaasappelen, het is alsof de ondergaande zon meegeschilderd is, zo warm stralen ze je tegemoet. Hier zijn zowel links als rechts de paginaranden naar de sinaasappelvorm uitgesneden. Zo zien we daarna stralend gele bananen, mooie groene appels, diepblauwe bessen en glanzende paarse druiven. Ellke keer is de paginarand aangepast aan het fruit wat een erg heel leuk effect geeft.

De laatste pagina is opengewerkt en nieuwsgierig sla je die om, wat zou daar nou tevoorschijn komen?
Het blijkt dat de mooie paginaranden niet voor niets waren, ze vormen uiteindelijk een prachtige schaal met fruitsalade!

Het is goed te begrijpen dat Petr Horáček met zijn eerste boekje de Books for Children Newcomer Award won.
Het ziet er prachtig uit. Het moet een heel gepuzzel zijn geweest om die laatste pagina goed te laten uitkomen. Maar het is uitstekend gelukt.
Het fruit is goed herkenbaar weergegeven en de kinderen leren gelijk kleuren herkennen.
Maar het allerleukste is dat het plezier in het maken van de pagina's afspat, vooral de kleuren zijn prachtig.
Een erg vrolijk, speels en aantrekkelijk boekje.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Gekke Geppie Gans
Tekst en illustraties: Petr Horáček

Op de eerste pagina van het boek zie allemaal grijze ganzen die heel erg op elkaar lijken. Geppie Gans vindt dat maar niets. 'Was ik maar nét even anders' denkt ze vaak. Ze verzint wat ze zou doen als zij een ander dier was. Dan zou zij ondersteboven kunnen hangen als een vleermuis of gillen als een toekan of brullen als een leeuw of glijden op haar buik als een pinguïn of zo hard kunnen rennen als een struisvogel of spetteren als een olifant of... Ja als zij anders dan de anderen ganzen was dan wist Gekke Geppie het wel... Zij zou opvallen en gezien worden!

Maar dan brult Gekke Geppie Gans koning leeuw wakker, en dat vindt zijne majesteit niet leuk! Hij springt op en komt al brullend op Geppie af... Ineens kan Geppie van alles, zij gilt, spettert, glijdt, springt en zwemt als een Gekke Geppie Gans gauw terug naar de anderen, net op tijd... Tussen al die andere grijze ganzen valt ze niet op en kan de leeuw haar niet meer vinden. Pfffoeee dat liep maar net goed af!

Heerlijk komisch verhaal, er zit zoveel vaart in dat je bijna met de Gekke Geppie meespettert, -spattert en -glijdt naar de veiligheid van de groep. Eng wordt het verhaal niet, wel lekker spannend. Gekke Geppie Gans heeft haar lesje wel geleerd. Maar heel af en toe is een beetje anders zijn dan de rest toch wel erg leuk, grrrraaaa-gak!

Petr Horáček is inmiddels een grote bekende in kinderland. Zijn verhalen en afbeeldingen zijn altijd origineel. Ook in dit boek gebruikt hij een apart perspectief voor zijn illustraties. Hij geeft je het gevoel dat je de buitelende en rennende Gekke Geppie gezien hebt met je eigen ogen en dat is knap.
Opnieuw een fantastisch leuk en mooi verzorgd boek van deze bijzondere schrijver en tekenaar.

Zie ook enkele afbeeldingen uit het boek (Silly Suzy Goose, klik op de kleine plaatjes)

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Kleine Muis eet de maan
Tekst en illustraties: Petr Horáček

Kleine Muis gek op de maan, ze kijkt er graag naar. Op een ochtend ontdekt ze dat er precies voor haar holletje een stukje maan is gevallen.
Eigenlijk ziet die maan er heel lekker uit, Kleine Muis kan het niet nalaten een stukje te proeven. De maan is zó lekker dat ze binnen de kortste keren een heel stuk van de maan weggesnoept heeft. Ze schrikt er zelf van, hoe moet de maan nu ooit weer helemaal rond worden?
Gelukkig weten Konijn en Mol dat je de maan niet kunt eten en laten Kleine Muis zien dat de maan nog steeds mooi rond is. Maar wat heeft Kleine Muis dan opgegeten?

Petr Horáček is inmiddels een begrip in kinderboekenland. Je herkent onmiddellijk zijn stijl. Zijn helder gekleurde afbeeldingen hebben altijd wel iets bijzonders qua lay-out en vormgeving.
Horáček maakt gebruik van gemengde technieken waarbij veel wasco en (water)verf gebruikt wordt, waardoor de kleuren heel helder overkomen. Verder werkt hij vaak met uitgeknipte figuren (collages) die hij op de mooi gekleurde, zelf geschilderde achtergrond plakt.

Qua vormgeving is, zoals veel boeken van Horáček, ook dit boek heel apart. Op de cover zie je bijvoorbeeld Kleine Muis naar de maan kijken, maar die maan wordt getoond door een rond open gat. Dit soort 'trucjes' komen in het boek zelf ook regelmatig voor waardoor het een enorm levendig geheel wordt.
Aan de ene kant is het 'gat' bijvoorbeeld de uitgang van een molshoop en steekt Mol er zijn grappige snoet door maar sla je de bladzijde om dan is datzelfde gat de ingang van het muizenhol van Kleine Muis.
Ook de bladzijden zelf zijn soms mooi ingesneden zodat de bladeren of bomen etc. meer effect krijgen.
Kleine Muis zelf is erg grappig om te zien met haar geel-oranje sokken, handschoenen én staart! Ook leuk om te zien is de Kleine Muis die in al haar 'wanhoop' rondloopt met de maan die zij als een lekke ballon achter zich aan sleept
De tekst is eenvoudig qua taal, het verhaal is lekker vlot geschreven met een lichte spanningsboog.

Opnieuw een bijzonder aantrekkelijk boek van Petr Horáček. Het zal zowel de kinderen als de voorlezers zeker aanspreken.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Vlinder, vlinder
Tekst en illustraties: Petr Horáček

Na zijn boeken Pieter de papegaaiduiker en Telboek, Dieren tellen is er nu dit fraaie boek Vlinder, vlinder.

De cover trekt onmiddelljk de aandacht, die heeft namelijk een zilverkleurige, bijna hologramachtige achtergrond met daarop een mooie felgekleurde vlinder.
Het verhaal zelf gaat natuurlijk ook over een vlinder. Lisa is hem namelijk kwijt. Op een dag had ze in de tuin een tijdje met de vlinder gespeeld maar de volgende dag was de vlinder weg. Ze kan hem nergens vinden, ze kijkt onder bloempotten maar daar ziet ze alleen een roze regenworm en in het spinnenweb zit een mooie bruine spin, in het groen zitten mooie rode lieveheersbeestjes. Overal ziet ze prachtig gekleurde kleine dieren zoals slakken met een mooi oranje huisje en een prachtige blauwe libel maar de vlinder is echt nergens te vinden. Lisa geeft het op, ze gaat in het gras liggen en kijkt naar de lucht en... daar is hij! Haar prachtige vlinder!

Het is een lief, beetje dun verhaaltje waarin allerlei kleine dieren en verschillende kleuren aan bod komen. Maar het gaat eigenlijk om de afbeeldingen in dit boek. Tijdens Lisa's zoektocht naar de vlinder zie je alle dieren uitvergroot en op de pagina dat Lisa in het gras gaat liggen zie je deze terug in de tuin in hun natuurlijke omgeving en op 'ware grootte'.

De fraaie afbeeldingen zijn in heel heldere maar warme kleuren gemaakt en heel eigen aan de stijl van Petr Horáček. Hij maakt in zijn illustraties veel gebruik van waskrijt, inkt en verf, gecombineerd met zijn zeer specifieke collagetechniek. Bijv: de ene keer is Lisa een uitgeknipt figuurtje, de andere keer lijkt zij rechtstreeks op papier geschilderd. Ook de bloemen zijn eerst geschilderd, dan uitgeknipt en weer op geschilderde en uitgeknipte bladeren aangebracht. Het geeft een heel bijzonder effect.
Erg leuk is ook, dat er doorheen het boek doorkijkjes zijn naar de volgende pagina's en helemaal geweldig is de schitterend gekleurde pop-up vlinder aan het eind van het boek. Kinderen zullen dat fantastisch vinden.

Zie ook het inkijkexemplaar (naar beneden scrollen voor de volgende afbeelding)

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Dieren tellen
Tekst en illustraties: Petr Horáček

Petr Horáček heeft inmiddels al heel wat boeken op zijn naam staan en allemaal zijn ze even aantrekkelijk om te zien.
Ook dit boek is weer een klein juweeltje.

De titel is duidelijk, in dit prachtige boek kun je allerlei dieren tellen.
Het begint met één gevlekte giraf en eindigt met tien zwemmende vissen. Wat is daar nou aan kun je denken. Nou... heel veel.
Het is zo bijzonder omdat er prachtig getekende dieren in het boek staan en dan niet een hond of poes maar dieren die je misschien nog nooit gezien hebt zoals een toekan of maki én de dieren springen bovendien op in de vorm van een cijfer uit het boek.
Bijvoorbeeld: Bij het cijfer één zien we, verspreid over twee pagina's, een giraf met naast zijn kop het gele cijfer één. Klap je de flap waar het cijfer op staat weg dan zie je het cijfer één oppoppen en die is weergegeven als een giraffenkop met lange nek eronder.
Het cijfer tien is ook schitterend, het cijfer één is de staart en de nul is een prachtige dikke ronde vis.
Op elke hardkartonnen pagina staan dus allerlei dieren zoals: twee snelle zebra's, acht zachte panda's, negen vrolijke maki's.

De afbeeldingen zijn heel vrolijk en kleurig, kinderen leren zo op een heel leuk manier tellen én ze maken kennis met bijzondere dieren.
Zoals altijd bij uitgeverij De Vier Windstreken is ook dit boek tot in de puntjes verzorgd.

Zie ook het inkijkexemplaar waar helaas de oppoppende cijfers niet op te zien zijn.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Pieter de papegaaiduiker
Tekst en illustraties: Petr Horáček

Pieter en Pim zijn vogels, papegaaiduikers wel te verstaan. Ze zijn dikke vrienden en Pim weet Pieter altijd aan het lachen te maken. Maar op een dag, als Pieter en Pim aan het duiken zijn, steekt er een enorme storm op. Pieter spoelt weg en drijft mee op de golven van de zee. Als de storm voorbij is dan blijkt dat Pieter verdwaald is en hij mist Pim verschrikkelijk.

Hij vertelt aan de aardige walvis dat hij Pim zoekt, Pim is grappig en maakt lawaai. De walvis weet precies wat Pieter bedoelt en brengt hem naar... een stel papegaaien. Nee, dat bedoelt Pieter niet. Pim is zwart met wit... en de walvis weet het nu echt en brengt Pieter naar een stel pinguins. Nee dat bedoelde Pieter niet en zo reizen de walvis en Pieter de hele wereld af, op zoek naar Pim. Elke keer voegt Pieter iets toe aan de beschrijving en de aardige walvis brengt Pieter steeds naar een andere vogel die aan de beschrijving voldoet. Maar aldoor is het Pim niet. Arme Pieter wordt steeds verdrietiger want hij mist Pim echt heel erg. En net als ze de moed opgeven zien ze een stipje in de lucht. Een stipje dat steeds dichterbij komt. Het is Pim! Pieter is dolblij!

“Dus dát is Pim,” zegt de walvis.
“Waarom heb je dat niet gezegd?”
“Wat gezegd?” vraagt Pieter.
“Dat hij een papegaaiduiker is, net als jij!” lacht de walvis.

Het bijzondere van dit boek is dat het uitgangspunt een papegaaiduiker is maar de beschrijvingen die Pieter steeds geeft kunnen op heel andere vogels slaan. Zo leert een kind gelijk allerlei verschillende vogels kennen. Erg leuk bedacht.
Het thema is natuurlijk vriendschap en iemand missen.
De fel en vrolijk gekleurde afbeeldingen zijn gemaakt met een gemengde techniek. Zo te zien is er gebruik gemaakt van waterverf, papier, potlood en wascokrijt. Een leuk en vlot prentenboek dat de kleintjes zeker aan zal spreken.

Zie ook het inkijkexemplaar

Lees de reacties op het forum en/of reageer: