Olga Ponjee
Het verdronken land
De artikelen handelen over de inhoud van het boek: twee rampen overvallen ons kleine landje: eerst is er ’de Witte Herfst’ geweest, in september. Na een bizar koude maand zorgde de dooi voor overstromende rivieren, waarbij het water zover steeg dat niet alleen de uiterwaarden vol liepen, maar het water ook huizen die iets verder van de rivier verwijderd lagen onderliepen. En toen kwam de tweede ramp: regen. Nog meer regen, het bleef regenen.
‘De kinderen die hun hele herfstvakantie binnen moesten zitten. Snelwegen stonden blank. Schiphol lag drie dagen plat vanwege een storm. Wetenschappers begonnen hun zorgen te uiten over de dijken en de duinen, werkgevers over hun lege kantoren en supermarktdirecteuren over de haperende toevoer van goederen voor hun winkels. Iedereen was ontevreden.’
De Randstad loopt vol water. Elektriciteit werkt nog maar amper, gastoevoer is er ook niet, en de winter nadert. Er zijn evacuaties, maar niet voldoende. Er zijn vluchtelingenkampen, voedselrantsoenen, het hele land is ontwricht geraakt. Tot overmaat van ramp dreigt de Europese Unie de handen af te trekken van Nederland.
Morrende mensen, radeloze politici die elkaar in de haren zitten, en daar tussen in bevindt zich Loekie, een tiener. Haar ambitieuze moeder wil dat ze zich in de nabijheid begeeft van premier Berk als die een toespraak gaat houden. Ze heeft een cameraatje opgespeld gekregen.
Loekie filmt inderdaad, maar niet een toespraak die in alle orde verloopt. Er is een moordaanslag op de premier, wiens positie omstreden is vanwege zijn afkomst. Emir Berk sterft, en Loekie wordt ongewild een getuige. En verkeert ze in gevaar. Natuurlijk willen de daders het gefilmde vernietigen. Ze doet een beroep op Joris, de jongen met wie ze sinds kort een onstuimige relatie heeft.
Intussen is Loekies jeugdvriend, Jacinto, door zijn ouders meegenomen om uit het land te vluchten. Maar als het vijfjarige zieke broertje niet in het vliegtuig mag, gaan ze met z’n tweeën terug. Terug de chaos in, waar diverse partijen elkaar bestrijden. Woorden zijn niet meer genoeg, er zijn klopjachten, er zijn zwervers die wanhopig in leven proberen te blijven en er zijn mensen, rijk en/of invloedrijk, die hun eigen plan trekken.
Loekie en Jacinto krijgen hulp uit onverwachte hoek: Felix, de verwende zoon van een politicus.
Complotten ontvouwen zich, gevaar ligt overal op hen te wachten, en het begint er steeds meer op te lijken dat ze machteloos zijn.
Deze dystopische Young Adult bestaat uit een werveling van avonturen, en is ook met de juiste vaart geschreven. Je ziet niet aankomen wat de schrijfster in haar pen heeft, ze maakt er een reuze spannend verhaal van, zoals dat hoort in een dystopie. De lezer herkent allerlei details uit het echte leven, vooral uit de politieke wereld, zonder dat er echt sprake is van een persiflage. Verrassend woordgebruik en humoristische voorvalletjes zijn er ook, de humor ontbreekt niet.
'Terwijl Jacinto langs hem heen vloog, dankte Felix stilletjes de goden van de Oppervlakkige Uiterlijkheden dat zijn hoofd bespaard was gebleven wat de deur nu te verduren kreeg. '
En de drie tieners zijn gewoon mensen van vlees en bloed: Ze moeten roeien met de riemen die ze hebben, ze hebben geen magische eigenschappen, en alles blijft binnen realistische mogelijkheden. Ze moeten dan wel hun onschuld afwerpen om zich tegen volwassenen te kunnen verweren, op het terrein van de liefde moet nog heel wat ontdekt worden.
ISBN 9789090287256 | Paperback | 391 pagina's | Uitgeverij de Marge | oktober 2014
© Marjo, 19 november 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
