Terug naar de jungle
Sabine Kuegler

Dit boek behoort tot een genre boeken waar ik normaal gesproken niet zo snel naar grijp. Vorig jaar kon ik echter via via “Dochter van de jungle” lenen, het eerste boek van Sabine Kuegler, dat op een volstrekt authentieke manier haar jeugd in West-Papoea beschrijft. Dat boek vond ik zo bijzonder dat ik graag het “vervolg” erop ook wilde lezen. In het eerste boek vertelt Sabine over haar jeugdjaren; van haar vijfde tot haar zeventiende woonde zij met haar ouders, zus en broer temidden van de Fayu, een groep oorlogszuchtige stammen in de jungle van West-Papoea. Aan het einde van het boek vertrekt ze naar Zwitserland om haar opleiding af te maken en examen te doen. De overgang naar de Westerse wereld blijkt een ramp voor haar te zijn: ze is totaal niet voorbereid op het moderne leven en heeft de grootste moeite zich enigszins aan te passen aan haar nieuwe omgeving.

“Ik bracht mijn kinderjaren en een groot deel van mijn jeugd door in het afgelegen Verloren Dal, midden in het gebied van de Fayu. Ik heb nog alktijd heimwee naar de jungle van West-Papoea, hoewel ik ondertussen vele jaren in de westerse beschaving heb doorgebracht. Het is mijn diepste wens eindelijk naar huis terug te keren.”

Het in januari 2007 in het Nederlands verschenen boek “Terug naar de jungle” bevat het verslag van die zozeer gewenste reis in 2005, dus vijftien jaar na haar vertrek, naar het land waar zij is opgegroeid. Met haar vader trekt ze de jungle in om daar haar vrienden, die eigenlijk haar familie zijn en door wie zij ook als familie gezien wordt, weer te treffen. Vreselijk spannend natuurlijk: heeft ze dingen geïdealiseerd, is het wel zo mooi als ze zich herinnert of, wat natuurlijk ook mogelijk is, is ze toch meer verwesterd dan ze zelf denkt? Ze voelt zich al heel snel weer thuis al heeft ze wat moeite het levensritme van de moderne wereld achter zich te laten, maar binnen een paar dagen is ze al weer gewend aan het-leven-bij-de-dag.,br>Het verschijnen van haar eerste boek, waardoor ze bekendheid gaf aan West-Papoea, én haar reis in 2005 dwingen haar een keus te maken: wie is ze nu eigenlijk echt? Is ze een moderne Westerse vrouw of is ze, hoewel blank en met blauwe ogen, een Papoea?

Als het boek alleen bestaan zou hebben uit het verhaal over haar maand in de jungle zou ik het een slap aftreksel gevonden hebben van haar eerste boek. Het leven in de wildernis, hoewel erg hard, wordt af en toe wel erg idyllisch beschreven. Door het verslag van haar reis in 2005 lopen echter negen hoofdstukken die steeds de woorden “Het andere verhaal” in de titel hebben en waarin ze vertelt over haar bewustwording ten aanzien van de misstanden in West-Papoea, de manier waarop Indonesië omgaat met het land en haar bevolking en de dreiging die op de loer ligt en vroeg of laat het leven van haar volk zal beïnvloeden.
Juist de manier waarop ze haar verscheurdheid verwoordt en hoe ze beschrijft welke keuze ze uiteindelijk “moet” maken, zorgen ervoor dat het een indringend boek wordt. Dat ze er voor kiest Papoea te worden/te zijn en in de openbaarheid te treden met haar boodschap is een onvoorstelbaar moeilijke keuze, want die zal ongetwijfeld niet alleen consequenties hebben voor haarzelf, maar ook voor haar ouders, die mogelijk tot “persona non grata” verklaard zullen worden in het land waar ze zielsveel van houden.

Door haar keus om zich in te zetten voor een verbetering van het lot van haar volk, de Papoea’s, maakt ze in 2006 opnieuw de reis naar West-Papoea, alleen dan met een missie en niet meer om een verloren paradijs te hervinden. Hoe zal het verder gaan???

ISBN 9789058314420 | Paperback | 239 pagina's | Uitgeverij Sirene | 2007

© janna, februari 2007

Lees de reacties op het forum en/of reageer: