Joseph Oubelkas

Toon alleen recensies op Leestafel van Joseph Oubelkas in de categorie:
Joseph Oubelkas op internet:

  Categorie: Waargebeurde Verhalen

400 brieven van mijn moeder 400 brieven van mijn moeder




‘Ieder mens trekt zijn sporen door het leven. En deze sporen worden ook telkens weer bedekt door een nieuw laagje dat de ellende laat vergeten of minstens dragelijk maakt’



Een klein citaat uit een van de brieven van zijn moeder, waarvan er vele door Oubelkas zelf geciteerd worden in zijn boek.
Nee, het is geen briefroman, het is een indrukwekkend verslag over het verblijf in een Marokkaanse gevangenis. Je weet dat het goed zal aflopen, -  tenslotte ligt het boek van zijn hand voor je neus! - maar niettemin ben je geboeid tot het laatst. Het is het verhaal van een 24-jarige IT-er, die onschuldig jarenlang vastgehouden wordt en meerdere gevangenissen van binnen leert kennen.
Joseph Oubelkas wordt aangehouden als hij in Marokko de verzending van pallets fruit controleert. Er blijkt in dezelfde hal een enorme hoeveelheid marihuana te zijn gevonden, en met de kennis van achteraf is duidelijk waarom Joseph wordt aangehouden. Hij is Nederlander, en een Nederlander heeft geld. Binnen het corrupte systeem denkt men goed te kunnen verdienen. Of hij schuldig is of niet, dat maakt niet uit. Het gaat om de centen.

Als je op zijn site http://oubelkas.nl/ kijkt naar de foto’s dan is het niet te begrijpen hoe hij dat al die jaren heeft volgehouden. Hij werd veroordeeld tot tien jaar, zat er gelukkig minder uit, maar dat kwam er nog bij: de onzekerheid.
Intussen weet hij zich gesteund door de achterban. Natuurlijk: zijn moeder, die hem de 400 brieven schreef, maar ook vrienden, familie kennissen aanzette om kaartjes en brieven te sturen. Wildvreemden zelfs wist ze te activeren!
Nu gaan heel veel mensen tegenwoordig een verhaal schrijven, als ze iets bijzonders hebben meegemaakt, maar ik ben tot de ontdekking gekomen dat Oubelkas onvermoede talenten bezit. Dat was trouwens al zo in de gevangenis: hij was winkelbediende (hulpje in de gevangeniswinkel), leraar Engels ( voor zijn medegevangenen in ruil voor het leren van Marokkaans), sporttrainer (hij wilde zelf fit blijven en kreeg al snel celgenoten, die zijn leiding daarbij accepteerden), kattenverzorger (een van de zwerfpoezen zocht haar toevlucht bij hem en werd voorzien van de pil), tuinman (zijn moder stuurde zaad, en hij mocht de binnentuin gebruiken) en zelfs tolk voor de gevangenisdirecteur.
De kracht die zijn moeder in haar brieven vertoont, die bezit haar zoon ook. En zo ligt hier een indrukwekkend verhaal, een mooi geschreven boek, over het gevangeniswezen in Marokko.
Je kunt het je niet voorstellen: mensen die vastgeketend zitten aan een bankje, en dagenlang niet losgemaakt worden, ook niet voor een sanitaire stop. En die wat eten betreft afhankelijk zijn van medegevangenen die daar niet zitten!

‘De kakkerlakken, de stank, de vuiligheid, de vage mensen  met de holle blikken, ik kon het trotseren, ik hield mijn hoofd omhoog, ik met al die steun en liefde vanuit Nederland. Ik was niet alleen en zou nooit alleen zijn. Ik vertegenwoordigde mezelf en al die mensen die zij hun best deden om me hier weg te krijgen. Al die mensen die overtuigd waren van mijn onschuld. Al die mensen die me écht kende. Dan kon ik hier niet als een zielig hoopje mens gaan rondlopen!’

 


ISBN 9789048490141 | Paperback | 371 pagina's | Uitgeverij Literoza | februari 2011

© Marjo, 23 maart 2012


Lees de reacties op het forum en/of reageer: