Churandy Martina
Frank Woestenburg

Vier jaar daarvoor tijdens de Spelen in Peking zat het hem ook al tegen, hij won zilver maar werd gediskwalificeerd vanwege het (minimaal) toucheren van een lijn. Vanaf die tijd draagt hij altijd gekleurde schoenen zodat, mocht het ooit weer gebeuren, het duidelijker te zien is of hij inderdaad de lijn raakt. Hij was toen eventjes compleet van de kaart, liet een paar traantjes en dat was het. Verder gaan, niet omkijken maar vooruit, doorgaan.
En zo is de negenentwintigjarige man uit Curaçao altijd geweest. Niet zeuren, niet stilstaan, niet piekeren, het heeft geen nut. Hij beseft wel dat hij vrij uniek is daarin maar hij is nu eenmaal zo en is daar blij om. Op zijn website staat dan ook te lezen: I am an Olympian athlete from Curacao and I love and enjoy my life to the fullest. I eat, sleep and live track. I am who I am.

Een echte biografie is het boek overigens niet, daarvoor wordt er te weinig over zijn jeugd en leven geschreven. We krijgen sowieso weinig over Churandy Martina's privéleven te lezen. Gewoon omdat er weinig privéleven is. Churandy is altijd en eeuwig onderweg, hij reist in het seizoen van de ene wedstrijd naar de andere en als hij thuis is bestaat zijn leven uit opstaan, trainen, eten, slapen. Slapen is overigens een grote hobby van hem en hij heeft het geluk dat hij overal kan slapen. Het maakt hem niet uit waar hij slaapt; in een vliegtuigstoel, in een hotelkamer, in zijn eigen bed, in een hangmat. Slapen is gewoon heerlijk! Bovendien is Churandy een man die erg op zijn rust gesteld is. Na het trainen is hij het liefst alleen, dan leest hij wat of kijkt televisie of doet een computerspelletje, of hij slaapt...
Vrienden heeft hij wel maar ook daarmee gaat hij niet heel intens om. Het zijn voornamelijk God, zijn moeder én zijn twee dochtertjes uit een vroegere relatie die hij hoog in het vaandel heeft staan. Hij ziet zijn kinderen veel te weinig vindt hij, maar gelukkig is er telefoon en skype.
Churandy is eigenlijk een heel gewone man die heel hard kan lopen.


We lezen over zijn prestaties en met welke andere sportmensen hij al dan niet omgaat. We lezen over een heel mooi gebaar van een atleet na de diskwalificatie in Peking. We lezen de verhalen van zijn coaches, zijn moeder en andere mensen die hem van nabij kennen of meegemaakt hebben. Iedereen is positief over hem, het is gewoon een bescheiden, bijna verlegen jongen die gek is op zijn sport en zijn geboorteland Curaçao hoewel hij nu ook met veel plezier in Amerika woont in het rustig plaatsje Clermont, Florida. Hij leeft voor zijn sport en ziet wel hoe het later verder gaat.
Hij is ook een man van weinig woorden, geen prater. Dat maakt ook dat je in dit boek wel enigszins kennis maakt met zijn achtergrond en leven maar wat er in zijn hoofd omgaat blijft een raadsel. Volgens Churandy moet je ook niet teveel denken, hij leeft op het moment en zijn huidige leven is prima, morgen ziet hij wel wel weer verder.
Veel meer dan op internet te vinden is over de man zelf, kom je dus niet aan de weet. Wel staat in dit boek natuurlijk alles mooi gerangschikt naar gebeurtenis en jaren met toelichtingen erbij van coaches, vrienden, collega hardlopers etc. en dat maakt het toch een zeer prettig boek om te lezen.

ISBN 9789043915625 | Paperback | 160 pagina's | Tirion Uitgevers | mei 2013

© Dettie, 10 juni 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer: