Vier miljoen stappen
Rob van den Hove

van Maastricht tot...
Rob van den Hove


Op een frisse morgen trekt Rob van den Hove (1968) de deur in zijn woonplaats Maastricht achter zich dicht. Voorlopig komt hij niet meer thuis. Hij gaat lopen. Dat wordt niet zomaar een leuk wandelingetje in de buurt maar een 'wandeling' van tweeëneenhalf duizend kilometer. Hij gaat zijn droom achterna en dat is de Sint Jacobsroute lopen, de pelgrimstocht der pelgrimstochten, all the way to Santiago de Compostella, verder zelfs naar 'het einde van de wereld' Cabo Fisterra, en dat doet hij helemaal in zijn eentje...

Aanvankelijk valt het hem zwaar, zijn conditie is niet geweldig, de rugzak weegt lood, zijn rug en voeten protesteren hevig. Het vreemde is, vindt hij zelf, dat hij onderweg steeds maar loopt te tellen. Zijn stappen, het aantal kilometers, de te zetten stappen. Hij rekent gemiddeldes uit, deelt de dag op in etappes, uren, minuten, secondes. Het relaxte grote genieten, zoals hij zich het had voorgesteld, is ver te zoeken. De stress van het dagelijkse leven zit hem nog teveel in het lijf. En die pijnlijke voeten...
Toch heeft hij onderweg heel bijzondere ontmoetingen. We lezen over de zeer markante en sterke vrouw die tarotkaarten voor hem legt. We lezen over de Belgische dame die hem een mooie tekst voorleest. Over de kamerverhuurder die de wereld met hem doorneemt. Stuk voor stuk indrukwekkende mensen.
De tocht gaat door de stille bossen in de prachtige Ardennen waar de atheïstische Rob ineens denkt 'God is in de stilte' en zelf verbaasd is dát hij dat denkt. Het tellen gaat echter nog steeds door, lekker ontspannen wandelen lukt nog steeds niet. Hij doet onderweg 'wedstrijdje' met een vrouw van ca. 70 jaar, zij wint! 
- Het is overigens opvallend hoeveel sterke, aardige vrouwen Rob ontmoet. Ze vertellen hem hun vaak aangrijpende levensverhalen zonder een spoor van zelfbeklag. Ze zijn aardig en vriendelijk, ze geven hem onderdak, zorgen voor eten en spreken bemoedigende beklijvende woorden. -
Zijn voeten blijven echter zeer doen, het wordt inmiddels een flink probleem totdat hij van iemand een gouden tip krijgt.
De tocht gaat verder, via Reims loopt hij richting Vézelay en Limoges.


Frankrijk bevalt Rob uitstekend. In mooie taal weet hij zijn gedachten en gevoelens te verwoorden. Het ene moment is hij vrolijk, het andere moment loopt hij te huilen, het geeft niet, het is goed.  Bij het lezen van de gedachten over zijn bijzondere, stokoude oma, krijg je een brok in je keel. Dát is nog eens liefde. Eveneens een mooi gedeelte om te lezen is de grote ommekeer, na al het tellen en afzien gaat ineens de knop om, het grote genieten is eindelijk begonnen. 
Ook in Frankrijk ontmoet hij bijna alleen maar vriendelijke, zorgzame, bijzondere mensen waar hij heel interessante, soms confronterende, gesprekken mee heeft. Gesprekken die hem verder helpen en zelfinzicht geven. Het frappante is dat elke keer als het hem tegenzit, op welk gebied dan ook, er als vanzelf een oplossing komt. Rob begint bijna in hogere machten te geloven... Verder ontdekt hij dat niet alles en iedereen is wat het lijkt. Hij ontdekt dat hij vooroordelen heeft, uitgaat van gedachtes over iemand die niet blijken te kloppen. Weer een wijze les.

En dan volgen de Pyreneeën en daarna Spanje. Er ontstaat ergernis, het is ineens zo druk op de weg naar Santiago de Compostella. Opnieuw volgt een confrontatie. Hij krijgt onderweg van iemand, op een vriendelijke manier, goed de waarheid te horen, het is een enorme en confronterende spiegel die hem voorgehouden wordt maar toch weet hij dat het klopt, de man heeft gelijk. Rob heeft opnieuw genoeg stof tot nadenken en de lezer daardoor ook.
Kortom, de tocht is alles... enerverend, ontroerend, aangrijpend, vreselijk, geweldig, pijnlijk, magnifiek, wondermooi!

Het is een heerlijk optimistisch, meeslepend, goed geschreven, fantastisch boek. Je zou zo je wandelschoenen aantrekken en gáán!
Van mij mogen veel meer van zulke boeken verschijnen!

ISBN 9789086663026 | Paperback | 236 pagina's | uitgeverij Boekenplan | mei 2013
lees hier de eerste 17 pagina's

© Dettie, 18 mei 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer: