Renée Vonk-Hagtingius
Categorie: Reisverhalen en Emigratie
Kijk, Zuid-Frankrijk!
Renée Vonk-Hagtingius
De schrijfster woont al zo'n vijfentwintig jaar in een klein pittoresk dorpje in de Var, een departement in Frankrijk gelegen in de regio Provence-Alpes-Côte d'Azur. Zo langzamerhand zijn de inwoners Renée en haar man als 'een van hun' gaan beschouwen. In deze verhalenbundel vertelt ze over allerlei gewoontes, gebeurtenissen en dergelijke die ze daar meemaakt.
Wat opvalt is haar voorliefde voor rust, ze woont in de heuvels en moet via een smal paadje de berg op om haar huis te bereiken, iets wat haar uitstekend bevalt. Aanvankelijk was het dorpje niet erg bekend maar langzamerhand wordt het plaatsje, tot haar ergernis, ontdekt door andere inwoners van Frankrijk en daarbuiten. Er worden huizen gekocht, dienende als tweede huis en riante woningen, met zwembad, gebouwd. Met lede ogen ziet zij het gebeuren.
Met licht leedvermaak wordt dan ook het verhaal verteld over de 'buitenlander' een Monegask die een huis kocht waarbij de plaatselijke boer recht van overpad behield. Natuurlijk was dat een doorn in het oog van de koper. Hij wilde die tractor en die schapen helemaal niet over 'zijn' pad hebben. De strijd liep hoog op. Er werd een ketting over de weg gehangen en uiteindelijk werd zelfs een slagboom geplaatst... Maar de boer hield stand en bleef het pad gebruiken. De dorpsbewoners volgden de strijd nauwlettend. De boer won, tot ieders grote genoegen, het huis werd te koop aangeboden...
Het terras van het plaatselijke café is de ontmoetingsplek voor de inwoners van het dorp, daar wordt alles besproken, daar wordt de dag doorgenomen, natuurlijk met de nodige rosé of pastis erbij. Wil je een huis kopen? Ga naar het café en vooral niet naar de makelaar. De bewoners weten je veel meer te vertellen over de staat van het huis en welke prijs het waard is. Renée Vonk-Hagtingius vindt het heerlijk wonen daar en leeft mee met het wel en wee van de inwoners.
Het jachtseizoen is echter duidelijk een terugkerende ergernis, vooral door de manier waarop er gejaagd wordt. De jagers zitten in de deuropening van hun dikke auto en schieten op alles wat beweegt. Enige sportieve prestatie is er nauwelijks te constateren. Ook maakt ze soms mee dat de jagers aangeschoten dieren laten liggen omdat ze geen zin hebben om ze te zoeken, dan moeten ze namelijk dwars door struikgewas of een eind lopen... dat is te erg. Dan maar liever een dier laten kreperen. Terecht kan ze daar razend om worden.
Ook in de zomermaanden is het soms minder geslaagd om in een aantrekkelijke, warme regio van Frankrijk te wonen, de toeristen zijn haar al een doorn in het oog, vooral de lawaaierige Nederlanders, maar ook de 'spontane' bezoeken van mensen staan haar erg tegen. Sommige onaangekondigde bezoekers laten duidelijk blijken dat ze erg veel zin hebben in een gratis vakantie, bij haar in huis... Langzamerhand heeft ze een vorm gevonden om die mensen vriendelijk doch dringend te zeggen dat er erg leuke hotels en chambre d'hotes zijn in de omgeving. Zij moet gewoon werken - ze is hoofdredacteur van het tijdschrift Côte & Provence - en haar artikelen e.d. moeten wel op tijd aangeleverd worden.
Maar als de rust weergekeerd is, wordt er regelmatig lekker gegeten en gedronken in de restaurantjes en cafeetjes in de omgeving en er vinden bijzondere ontmoetingen en gesprekken plaats waar zeer smakelijk en geanimeerd over verteld wordt.
Een enkele keer worden zinnen in het Frans geschreven en dat is jammer, mijn Frans is niet zo goed dat ik begrijp wat er staat. (En wat is een debrousailleur of debrousailleren?) Grappig is ook dat aldoor het merk auto genoemd wordt waarin gereden wordt. De ene keer is het een klein Renaultje waar de schrijfster tot grote tevredenheid in rijdt en even later toert ze met veel plezier in een wagen rond van flinke afmeting.
De verhalen bestrijken zo'n kwart eeuw en zijn meestal vermakelijk op een enkele serieuzere verhalen na. Ik heb ze alle 64 met veel plezier gelezen.
ISBN 9789461850782 | Paperback | 240 pagina's | Uitgeverij Grenzenloos | augustus 2015
© Dettie, 11 september 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
