Sporen in woestijnzand
Hannie Halma

"Van jongs af aan ben ik gefascineerd door het oude Egypte. Zelfs in de gobelins die ik  ontwierp en weefde kwamen als vanzelf Egyptische motieven voor.
Bij het schrijven van mijn (kinder)boeken maak ik gebruik van de adviezen vanuit het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden. Ik volgde er een cursus hiërogliefen en doe er literatuuronderzoek, net als in het `Chicago House’ te Luxor waar een uitgebreide bibliotheek met talloze historische boeken inzicht geven in het Egypte van de farao’s.
Inmiddels reis ik al vijftien jaar reis door Egypte. Verzamel gegevens voor boeiende verhalen en spannende (kinder)boeken met mysterieuze belevenissen van kinderen in een Egyptisch dorp. Ze  brengen kinderen op ontspannen wijze kennis bij over oude tijden…

Mijn beste vrienden zijn Nubi?rs, afstammelingen van de zwarte farao’s die ooit over geheel Egypte en een deel van Soedan regeerden. Zij wonen in het uiterste zuiden van Egypte en Noord Soedan. Bij hen beleef ik aloude tradities, ben aanwezig bij een bruiloft, hoor liederen die Isbe voor me zingt en bewaar ze op tape. Regelmatig woon ik bij Subheya, grootmoeder en hoofd van de Sachan familie. Als vanouds trekt zij met haar gezin van wadi naar wadi en zij is degene die bepaalt wanneer en waar zij hun tenten opslaan. Dagenlang trek ik met de kudde mee en verzamel planten waarvan een deel geneeskrachtig is. Liederen van een bruiloft, fluitspel van de vrouwen zijn eveneens vastgelegd. Tijdens mijn zoektocht naar Nubische tradities ontmoette ik Abdo die mij vertelde over zijn geboortegrond in het Nuba Gebergte..."

Dit bovenstaande staat op de site van Hannie Halma. Zij is een bevlogen vrouw die zich helemaal thuis voelt in Egypte. In dit boek doet zij verslag van haar reizen en vooral van de mensen die zij ontmoet. In allemaal korte reisverhalen vertelt zij wat ze ziet en onderneemt. De gastvrije Egyptenaren, Nubiërs en bedoeïenen nodigen haar overal voor uit. Ze kan blijven eten, blijven slapen, mag mee naar een bruiloft enz.
Hannie Halma heeft het geluk dat ze veel heel vriendelijke mensen tegenkomt die haar willen helpen of willen rondleiden. Ook al zijn de ambtelijke armen soms erg lang en moet ze veel regelen het lukt toch allemaal dankzij deze aardige Egyptenaren. Hoewel Hannie Halma zelf ook vrij makkelijk is, het maakt haar allemaal niet zoveel uit wat ze aan moet, hoe ze er uitziet, waar ze moet slapen. Ze is geen verwende toeriste maar een vrouw die oprecht geïnteresseerd is in het land en de mensen die in dat land wonen.
Het meest échte contact heeft ze met vrouwen. Als Hannie foto's laat zien van haar vier kinderen dan is vaak het ijs gelijk gebroken.
Het meeste indruk maakte op mij het verhaal Te gast in een 'wollen huis' (ook te lezen op haar website).
Hannie gaat mee met de bedoeïenenvrouwen de woestijn in. Elk heeft een eigen waterkruik. De vrouwen met kinderen en de geiten lopen door de woestijn en verzamelen voedsel dat ze onderweg tegenkomen. Ook wordt er midden in de woestijn thee gezet en brood gebakken en eten ze een heerlijke, ter plekke bereide, maaltijd. De kinderen weten ook precies wat ze moeten doen. Het hele verhaal ademt enorme rust en en tevredenheid uit. Maar vooral de vanzelfsprekendheid van het leven van de vrouwen vind ik zo bijzonder, ze zijn ook helemaal één met hun omgeving.

Hannie Halma heeft een aangename manier van schrijven waardoor je het gevoel hebt dat je met haar mee op reis bent geweest.
Een erg prettig boek, dat ik met veel plezier gelezen heb.

(Op de site van Hannie Halma staan foto's die ze genomen heeft tijdens haar reizen en enkele verhalen uit dit boek.)

ISBN 9789021538075 | Paperback | 207 pagina's | Kosmos Uitgevers | 2003

© Dettie, 31 januari 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer: