Over de media heb ik niets te zeggen
Sven Gatz

Media. Nog niet zolang geleden omvatte dit begrip kranten, tv en radio. Publieke omroepen in Vlaanderen (en ook in Nederland) schotelden de kijker een select aantal programma’s voor. Gedegen journalisten zorgden ervoor dat het nieuws uit betrouwbare bron aan de burger werd voorgeschoteld. Men las de ochtend- of avondkrant en keek op gezette tijden het nieuws of een amusementsprogramma. Dat is tegenwoordig wel anders.

Politicus Sven Gatz is de huidige Vlaamse minister van Cultuur, Jeugd, Media en Brussel. In dit boek doet hij zijn visie op de Belgische media uit de doeken. De titel kan op twee manieren opgevat worden. Heeft Gatz geen mening over de Belgische media of kan hij er weinig invloed op uitoefenen? Het laatste is het geval. Een mening over dit onderwerp heeft Gatz wel degelijk.

Gatz houdt zich bezig met minder populaire zaken als begrotingen en bezuinigingen. Het zijn de programmamakers die verantwoordelijk zijn voor het bedenken en maken van programma’s die hoge kijkcijfers opleveren. De Belgische televisiewereld kan trots zijn op kwaliteitsprogramma’s als De Mol (De Nederlandse versie heet “Wie is de Mol”), Man bijt hond en De Slimste Mens. Tegenwoordig nemen de publieke zenders het op tegen commerciële zenders. En dat niet alleen. Met de intrede van internet is er een geheel nieuwe afzetmarkt ontstaan. Zo is het streamen van films en series, via bijvoorbeeld Netflix, momenteel enorm populair.

De kijker wil altijd en overal van zijn of haar favoriete programma’s kunnen genieten. Gatz vraagt zich af of de publieke omroepen op dit feit kunnen voortborduren. Kunnen de omroepen misschien van deze hype profiteren door complete series tegen betaling beschikbaar te stellen, voorafgaand aan het uitzenden van deze programma’s op de televisie? De opbrengsten zouden dan in het maken van nieuwe programma’s gestoken kunnen worden. Ook naar de aanpak van andere landen wordt gekeken. Wat betreft het maken van successeries staat Denemarken met stip bovenaan. Komt het door de gedegen opleidingen die het kiezen van een specialisme afdwingen, het innen van kijk- en luistergeld, een combinatie van beide of door de toevoeging van een nog onbekende factor? Kan talent voor het maken van weergaloze programma’s en/of series eigenlijk wel afgedwongen worden?

Is het wel zo goed dat iedereen altijd en overal over vrijwel alle mogelijk denkbare informatie kan beschikken? Hoe betrouwbaar is informatie op internet eigenlijk? In feite kan iedereen nieuwsberichten op internet plaatsen. Hoe betrouwbaar is dit nieuws en wat is de invloed van de overvloed aan informatie op de mening van de burger? Is het nog wel mogelijk objectief te blijven als nieuws op internet met persoonlijke meningen doorspekt is? De overpeinzingen van de minister worden doorbroken door die van de Grijze Man. Hij werkt voor de minister en denkt er het zijne van.

In het tweede deel van het boek, dat op bladzijde 149 begint, komen elf mediaexperts aan het woord. Zij hebben allemaal dezelfde vraag voorgelegd gekregen: “Hoe ziet het medialandschap eruit in 2026?”. Zullen papieren kranten voorgoed ten onder gaan en zal de televisie uit de Vlaamse woonkamers verdwijnen? En hoe zit het met boeken? Zal de media volledig digitaal worden? Hoewel de voorspellingen slecht zijn, zien de mediaspecialisten het minder somber in. Zij blikken terug op de afgelopen tien jaar en concluderen daaruit dat het allemaal wel mee zal vallen. Toch wil dat niet zeggen dat de mediabedrijven niet aan veranderingen onderhevig zullen zijn. De verschillende toekomstvisies zijn boeiend om te lezen. Het artikel van Thierry Geerts (CEO van Google Belgium) is zeer vermakelijk. Hij voorziet de komst van talrijke nieuwe gadgets en mogelijkheden die het moderne leven steeds aangenamer zullen maken. Hij deelt zijn fantasieën over de toekomstige noviteiten vol enthousiasme met de lezer.

Op de cover van het boek Over de media heb ik niets te zeggen prijkt een ouderwetse televisie met antenne en draaiknoppen.  Deze afbeelding staat symbool voor de sneltreinvaart waarmee de media zich ontwikkelt. We waren trots als een pauw op onze massieve kleurentelevisies zonder afstandsbediening. Tegenwoordig raak je zo’n tv aan de straatstenen niet kwijt. De inhoud van dit boek is geen luchtige kost maar het schetst een mooi en duidelijk beeld van de rol die media in de huidige maatschappij inneemt. Ik heb het dan ook met interesse gelezen.

ISBN 9789461314994 | Paperback | 208 pagina's | Van Halewyck | juni 2016

© Annemarie, 08 juli 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer: