Nicole Maalsté
Categorie: Non-Fictie Algemeen
De wietindustrie
Nicole Maalsté en Michiel Panjuysen
Het aanschaffen en het gebruik van wiet is legaal of wordt in ieder geval gedoogd en daardoor ongemoeid gelaten, terwijl het kweken van de hennep bij wet verboden is en dus als een criminele activiteit wordt beschouwd die bestreden moet worden. Hoe de schoen hier wringt en welke problemen dit met zich meebrengt, wordt gedetailleerd en uitgebreid beschreven in dit boek. Maalsté en Panhuysen hebben gedegen onderzoek gedaan naar deze discrepantie in het beleid ten aanzien van wietteelt en wietgebruik en hoe dit leidt tot wat in de ondertitel verwoordt als De slag om de achterdeur. Zij laten zien welke problemen er ontstaan als er sprake is van een onverenigbare voor- en achterdeur en dan met name de spagaat waar de wietondernemers in komen te zitten.
In het eerste hoofdstuk lezen we hoe invallen in 2007 en 2008 in een coffeeshop in Terneuzen duidelijk maken dat Justitie een andere koers gaat varen waarmee voor de coffeeshops een nieuwe tijdperk ingeluid wordt. De jacht wordt vanaf dat moment geopend op de daarvoor dertig jaar ongemoeid gelaten achterdeur, de aanvoerkanalen van de voordeuren via welke de wietgebruiker zijn product kan aanschaffen.
Al lezende begrijp je meteen dat dit echt een absurde situatie is. Via allerlei voorschriften van hoeveelheden drugs die er in een coffeeshop aanwezig mogen zijn en hoeveel een klant per keer mag aanschaffen is een soort schijnregulering gecreëerd die in de praktijk onwerkbaar is. Verkopen mag, maar inkoop en opslag van wiet en hasj is strafbaar. Gelukkig zijn de mensen die in deze industrie werkzaam heel creatief en om het risico te spreiden hebben zij zogeheten stashes (voorraadplekken buiten de coffeeshop) waardoor de handel is gewaarborgd.
Het hebben van een dergelijke stash is strafbaar en zo kan het gebeuren dat als zo'n stash ontdekt wordt bij de coffeeshopexploitant thuis of zijn familie, deze worden opgepakt omdat zij een strafbaar feit hebben begaan. Terwijl iedereen die erbij betrokken is, zoals politie, politici, beleidsmakers, officieren van justitie, rechters en uiteraard de coffeeshopexploitanten zelf, dit een uitermate vreemde situatie vinden, gaat dit al jaren zo.
Door de illegaliteit van de achterdeur is het voor de ondernemers in deze industrie ook moeilijk om de kwaliteit van hun producten op niveau te houden en goed te controleren. Die illegale kant trekt mensen die snel veel geld willen verdienen en dit gaat dan soms ten koste van de kwaliteit van het product. Hennep telen, zo leerde ik, is een vak en als je goede spullen wilt kweken moet daar zorg en aandacht aan besteed worden, met andere woorden tijd, en tijd betekent in deze business geld. Hoe korter een plantje onder de lamp staat, hoe sneller het geld oplevert. De harde aanpak werkt dit nog extra in de hand omdat met name kleine kwekers stopten vanwege de pakkans en dit gat wordt gevuld met risiconemers die gewend zijn in criminele markten te opereren. Gevolg is een afname van de zuiverheid van de wiet, een daling van de diversiteit en een stijging van de prijzen.
Nederland lijkt met zijn gedoogbeleid een tolerant voorbeeld voor andere landen, maar dat is allang niet meer het geval. De auteurs laten ons zien dat andere Europese landen, met name Spaans Baskenland, maar ook in Amerika, meer specifiek Noord-Californië, creatievere oplossingen hebben gevonden om het niet meer weg te denken gebruik van wiet en hasj op een goede manier te integreren in de samenleving. De lokale wetgeving dient zich daarbij aan te sluiten, ook die met betrekking tot het kweken en leveren van het product.
Een heel boeiend boek voor lezers die belangstelling hebben hoe deze zaken geregeld zijn. Je hoeft geen gebruiker te zijn om dit boek te lezen. Zoals de auteurs in hun verantwoording schrijven, vragen journalisten hen vaak of zij zelf ook blowen. Daarmee zou dan wellicht een bepaald belang aan het schrijven van dit boek voor hen kunnen hangen? Hun antwoord is dat zij geen cannabis of tabak (meer) roken aangezien zij beiden zeer gedreven lopers van ultramarathons in de bergen zijn. Nergens in dit boek heb ik een dergelijk belang gelezen of gevoeld. Het boek is helder, duidelijk en zonder vooringenomenheid geschreven. Ik heb veel van dit boek geleerd en op grond hiervan de mening gevormd dat we dit goed moeten regelen voor gebruikers en niet gebruikers, maar vooral voor de wietindustrie en de mensen die daarin met een integer gevoel werken en die niet meer weg te denken is uit onze samenleving.
Nicole Maalsté is onderzoeker en cannabisexpert. Ze schreef eerder met Michiel Panhuysen het boek Polderwiet, met portretten van telers en andere ondernemers in de wietwereld. Maalsté en Panhuysen werken samen onder de vlag van hun projectenbureau Acces Interdit.
Michiel Panhuysen is schrijver en ultraloper. Panhuysen en Nicole Maalsté schreven eerder het boek Polderwiet, met portretten van telers en andere ondernemers in de wietwereld. Zij werken samen onder de vlag van hun projectenbureau Acces Interdit.
ISBN 9789046818909 | Paperback | 224 pagina's | Nieuw Amsterdam | september 2015
© Ria, 23 december 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
