Trenke Riksten-Unsworth
Categorie: Mens en Maatschappij
Een rijdend vakantiehuis
tekst: Trenke Riksten-Unsworth
Thijs is helemaal niet blij als zijn vader en moeder hun nieuwe caravan laten zien. Papa vertelt dat het een rijdend vakantiehuis is maar Thijs vindt het maar stom. Wie neemt nou zijn huis mee op vakantie? Hij wil ook helemaal niet weg! Hij wil gewoon lekker thuisblijven in hun eigen huis en spelen met zijn dierenvriendjes. Thijs ziet die hele vakantie in dat rare rijdende huis helemaal niet zitten, ook al vertelt papa dat waar ze heen gaan ook dieren zijn.
Thijs is heel boos, hij zal het wel eens aan zijn vrienden vragen of zij hun huis meenemen op vakantie! Hij praat met Konijn die in zijn warme holletje woont maar ook graag buiten rondhuppelt. Vogel heeft een mooi verhaal te vertellen over ergens wonen en zich thuis voelen, net als Vlinder. En dan praat Thijs met Slak en die geeft hem het wijste antwoord... nu wil Thijs wel mee!
Het boek is voorzien van prachtige, bijzondere, kleurrijke afbeeldingen gemaakt door kunstenares Bianca Jonker. Op haar website Kinderkunstkamer is te lezen dat de illustraties een mix zijn van fotografie, digitaal tekenwerk, krijt en kleurpotlood. Vooral de afbeeldingen van Thijs met de dieren vind ik schitterend.
Klik hier.
- klik op de afbeelding voor een vergroting -
Na dit leuke verhaal volgt er nog een doe-deel. Daar staan allemaal dingen die je rond de vakantie kunt doen. Bijvoorbeeld bedenken wat je van thuis mee wilt nemen op vakantie. Of een spelletje doen als ik zie ik zie... In het boek staan namelijk allemaal mooie afbeeldingen van bijvoorbeeld een vlinder, een mus, iemand met rood haar enz. daaronder staat een wit balkje en daar kun je elke keer een streepje zetten als je iets ziet wat op de plaatjes staat. Maar ook leuk is dat er in staat hoe je slakken(s)lijm kunt maken of een mooie zandvlinder of hoe je kunt horen met konijnenoren!
Een geweldig, mooi verzorgd, boekje vooral voor kinderen die moeite hebben met reizen zoals kinderen met heimwee, autisme of ADHD.
Zie ook de facebookpagina
ISBN 9789491886119 | Hardcover | 52 pagina's | Droomvallei Uitgeverij | juni 2014
Afmeting: 10x213x212 mm Voor kinderen van ongeveer vier tot en met zes jaar.
© Dettie, 05 juli 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Meer dan een etiket
Trenke Riksten - Unsworth
Trenke Riksten-Unsworth heeft 7 mensen geïnterviewd die net als zij een vorm van ASS en AD(H)D hebben.
Onder de noemer ASS* vallen verschillende stoornissen, bijvoorbeeld Klassiek Autisme, het syndroom van Asperger, en PDD-NOS (pervasieve ontwikkelingsstoornis niet nader gespecificeerd).
ADHD* staat voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder. ADHD komt veel voor bij kinderen en adolescenten, maar kan ook voorkomen bij volwassenen. Ongeveer bij 3 tot 5 procent van de kinderen is er sprake van ADHD. Deze kinderen hebben bijvoorbeeld vaak moeite met opletten, maar kunnen ook druk en impulsief zijn.
Veel 'buitenstaanders' denken bij autisme meteen aan Raymond in de film Rainman. Raymond was de man die uitzonderlijke talenten en een uitstekend geheugen voor de meest uiteenlopende feiten had. Ook had Raymond erge moeite met sociale contacten en voerde hij op een zeer dwangmatige manier zijn dagelijkse routine uit.
Bij ADHD wordt door de 'buitenstaander' gedacht aan superdrukke kinderen die niet stil kunnen zitten en veel lawaai maken en vaak ritalin voorgeschreven krijgen om ze rustig te houden.
Het moge duidelijk zijn dat dit overtrokken beelden zijn en er niet één vorm van autisme of ADHD bestaat maar dat deze stoornissen in heel veel gradaties en vormen voorkomen, een feit dat in dit boek ook duidelijk naar voren wordt gebracht.
De zeven geïnterviewde mensen komen in dit boek niet afzonderlijk aan het woord. We lezen geen zeven verhalen. Wat we wel lezen zijn antwoorden op de vragen die Trenke Riksten-Unsworth hen stelde.
Omdat zij zelf ook op deze stoornissen gediagnostiseerd is, zijn de vragen heel gericht, en vaak vanuit een eigen ervaring gesteld.
Trenke heeft het boek opgedeeld in zes duidelijke blokken, die op hun beurt opgesplitst zijn in subblokken. Je kunt dus heel gericht een deel van het boek lezen waarnaar op dat moment jouw belangstelling of informatiebehoefte uit gaat.
In elk blok wordt namelijk een onderwerp besproken die voor mensen met de diagnose ASS en AD(H)D een struikelblok of onbegrijpelijk kunnen zijn.
In de eerste helft van het boek wordt voornamelijk autisme besproken en tegen welke problemen mensen met deze diagnose aan lopen.
Bijvoorbeeld: Hoe kun je contact krijgen, hoe ga je om met grapjes, hoe herken je non-verbale communicatie, hoe lees je emoties, hoe begin je een gesprek, hoe handel je als je overprikkelt raak, hoe leg je oogcontact enz. Alle zeven geïnterviewden hebben daar hun eigen antwoord op.
In de tweede helft worden de vragen over ADHD beantwoord. Bijvoorbeeld: Hoe kun je ontspannen? Hoe houd je je aandacht bij iets, hoe kun je je concentreren, hoe plan je iets? Vergeet iedereen zo veel, raakt iedereen zoveel kwijt? Stort iedereen zich vol overgave op iets en kunnen ze dan moeilijk of makkelijk ermee stoppen? Hoe reageert de omgeving, hoe ga je met de omgeving om? etc.
Het aparte is dat Trenke, voorafgaand aan een blok, een column heeft geschreven over het onderwerp waarin zij over een voorval uit haar eigen leven vertelt. Daarnaast leidt ze elke vraag kort in met enkele voorbeelden waar zij of de geïnterviewden in het dagelijks leven tegenaan kunnen lopen. Dat is erg prettig omdat het meteen goed duidelijk maakt wat precies met de vraag bedoeld wordt en hoe 'buitenstaanders' met bepaalde situaties omgaan. Ook bijzonder is, dat Trenke alle vragen die zij aan de geïnterviewden stelt ook zelf beantwoordt.
Achterin het boek staat nog een lijst met de gebruikte afkortingen en website-adressen over dit onderwerp bovendien staan er boekentips en tips voor mensen met AD(H)D en/of autisme en voor de omgeving van deze mensen.
Het is een erg prettig leesbaar boek, Trenke Riksten-Unsworth heeft een heel vlotte pen van schrijven.
Het meest interessante aan dit boek is natuurlijk alle informatie die je tot je krijgt zodat je je een goed beeld kunt vormen van deze stoornissen en welke invloed zij hebben op het dagelijks leven van de mensen die eraan lijden.
Maar bovenal laat dit boek zien dat deze mensen ook creatief, spontaan, eerlijk, creatief, enthousiast en nog veel meer zijn.
Dus veel meer dan hun diagnose, hun etiket, zijn!
* Voor meer informatie zie http://www.adhd-autisme.nl/watisass.htm
ISBN 9789491583483 | Paperback | 224 pagina's | Brevier Uitgeverij | november 2014
© Dettie, 12 december 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De schatkaart
tekst: Trenke Riksten Unsworth
Rik en Jens mogen bij opa en oma logeren. Hun nichtjes Lot en Sanne zijn er ook. De jongens plagen hun nichtjes graag. Vorig jaar had Jens zelfs een spin in de trui van Sanne gestopt. Daar was ze niet blij mee want ze is heel bang voor spinnen.
Maar deze keer valt het mee, Jens en Rik laten de meisjes met rust en gaan lekker in de boomhut spelen. Ze rennen de tuin in en dan... zien ze onder aan de boomstam iets geels uit de grond steken, het is een dik stuk papier, voorzichtig graven ze het uit en vegen het schoon. Er staan tekens op en een kruis en nog veel meer. Rik snapt gelijk wat het is, een schatkaart! Na wat gepuzzel gaan ze aan de slag. De jongens vinden wel een schat, maar die is héél anders dan zij verwacht hadden!
Een prima avontuurlijk verhaal voor beginnende lezers met thema's als plagen, vriendschap, logeren én natuurlijk opa en oma. De schat is een leuke vondst, je ziet het totaal niet aankomen dat ze dát zullen vinden. Heel origineel.
De tekst is goed leesbaar en bestaat uit woorden van één en twee lettergrepen. Er worden al wel hoofdletters en leestekens gebruikt zoals de komma, punt, vraagtekens, aanhalingstekens en uitroeptekens.
Bij het verhaal staan eenvoudige, heldergekleurde afbeeldingen waarbij vooral de grote ogen van alle personages opvallen.
Kortom, een prettig, en mooi verzorgd boekje voor kinderen rond de zes/zeven jaar.
ISBN 9789491886553 | Hardcover | 35 pagina's | Droomvallei Uitgeverij | oktober 2016
AVI-E3 Leeftijd 6-7 jaar
© Dettie, 08 oktober 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De Bijzondere wereld van Elian
Trenke Riksten-Unsworth
Wat doe je als ouders zijnde als je denkt dat er iets aan de hand is met je kind, als je denkt dat jouw zoon een aan autisme verwante stoornis heeft? Je laat hem onderzoeken door deskundigen natuurlijk. Maar wat als zij zeggen dat er niets aan de hand is? Dat het normaal gedrag is voor een kind van drie en een half. Wat moet je dan? Het overkwam Trenke Riksten-Unsworth.
Na weer een dag waarbij alles rondom hun zoon Elian erg moeizaam verlopen is, besluiten zijn ouders Martin en Trenke hulp te zoeken. In de herfst van 2008 worden ze door de huisarts met spoed doorverwezen naar Accare, een instelling voor kinder- en jeugdpsychiatrie. Ze kunnen er pas na een paar maanden terecht en na alle testen wordt hen in maart 2009 verteld dat Elian niets mankeert. Er wordt verteld dat Martin en Trenke over een jaar Elian opnieuw kunnen laten testen, hij vertoont volgens hen normaal peutergedrag. Elian is gewoon een pittige peuter...
"Ik merk dat ik deels teleurgesteld ben."
Wát!? Teleurgesteld? Ben ik zo'n slechte moeder dat ik graag wil dat mijn zoon een stoornis heeft?
Nee, natuurlijk niet! Ik wil graag een oorzaak weten voor zijn gedrag. Liefst een met bijbehorende handvatten.
Trenke vraagt evengoed hulp aan, dan zijn de ouders maar de 'schuld' van Elians gedrag. Om het probleem een etiket te geven wordt het door de hulpverlening namelijk 'ouder-kind problematiek' genoemd. In het najaar van 2009 komen er echter signalen van Elians juf, Elian is soms agressief, de juf durft nauwelijks de klas uit te gaan. Elian krijgt medicijnen om minder agressief te zijn. De beslissing voor medicijnen is moeilijk maar de kans bestaat dat Elian iemand of anders zichzelf in het ziekenhuis zou laten belanden.
Er volgt een nieuw onderzoek in voorjaar 2010 en opnieuw wordt gemeld dat Elian geen PDD-NOS heeft. 'Gelukkig' vertelt de psycholoog dat Elian wél ernstige gedragsproblemen vertoont en ze willen gaan onderzoeken waar dat vandaan komt. Elian kan naar de Kinderkliniek waar hij geobserveerd zal worden. Eindelijk wordt erkend dat er wat aan de hand is. Uiteindelijk is de uitslag tóch PDD-NOS.
"Ik barst in huilen uit: van verdriet, omdat Elian toch een aan autisme verwante stoornis heeft, maar ook van opluchting, omdat nu eindelijk erkend wordt dat hij niet is als andere jongetjes. Ik ben niet de moeder die haar 'pittige' kleuter niet aankan; ik ben écht de moeder van een bijzonder kind."
Het blijkt namelijk dat Elian voor een kind met autisme inderdaad heel bijzonder is. Elian kan namelijk wel wat fantaseren, en heeft wel een vorm van sociaal gedrag, zijn intelligentie is aan de hoge kant van het gemiddelde én hij functioneert in één-op éen contact het beste. Daarom kwam hij voorheen ook als niet autistisch over.
Na de opluchting volgt de klap. Zoals zo vaak na een heel zware periode waarin iemand overeind moet blijven, klapt Trenke in elkaar. Ze heeft een zware burn-out. Haar werk als trouwambtenaar moet tijdelijk stopgezet worden. Eindelijk is er erkenning maar ook is er nu het besef dat Elian altijd zo zal blijven. Dat van een gewoon leven geen sprake zal zijn. Dat besef is moeilijk maar Trenke weet ook dat als ze dit eenmaal volledig aanvaard heeft ze ook weer goed zal kunnen functioneren. Het heeft allemaal zijn tijd nodig maar ze weet zeker, zij, Elian, haar gezin, ze komen er door!
Dit bovenstaande is in het kort het verhaal van een moeder die knokt voor erkenning en hulp voor haar zoon. Een vrouw die het beste voor hem wil maar aanvankelijk niet geloofd wordt.
Naast het verhaal over het lange traject naar de uiteindelijke diagnose kunnen we via dagboekfragmenten lezen hoe een kind met PDD-NOS functioneert in het dagelijks leven en hoe een gezin daarmee moet zien om te gaan. We leren bijvoorbeeld dat niets spontaan gedaan kan worden, Elian moet op alles eerst voorbereid zijn. Ze hebben o.a. een speciale kalender waarop Elian kan zien wat er staat te gebeuren. Maar dan nog kan het mis gaan. Elian is soms zo ontstellend bang voor het onbekende. Je voelt het verdriet van Trenke om haar angstige kind. Je voelt dat ze zo graag alle spanning voor hem weg wil nemen maar dat lukt gewoon niet altijd. Heel ontroerend is het verhaal over de dag aan zee waarbij Elian in paniek raakt om de wind. Ook heftig is het om te lezen hoe stoïcijns Elian blijft als zijn broertje valt en pijn heeft en heftig huilt, Elian speelt dan rustig door, het lijkt hem gewoon niet te raken.
Trenke vertelt over haar andere kinderen, haar jongste zoon Rowan en haar oudste kind, dochter Marie. Hoe zij met Elian omgaan en vooral Marie blijkt uitstekend aan te voelen hoe ze lastige situaties moet aanpakken.
Ook de omgeving en de reacties op Elian worden besproken. Omdat Elian vaak vooafgaande of na afloop van iets druk, dwars of agressief wordt, is het moeilijk voor Trenke om haar zorgen rond hem te delen. Veel mensen zien niet hoe Elian ook kan zijn. Ze zien alleen het lieve kind dat lekker zit te spelen. De opmerkingen die gemaakt worden zijn vaak schrijnend en Trenke leert om maar niet teveel te zeggen.
Nadat een onderwerp door Trenke besproken is zoals de onderzoeken, wel of geen medicijngebruik, wel of niet naar een speciale school, de vakanties, op bezoek gaan, vriendjes van Rowan en Marie thuis laten spelen e.d. heeft zij aan ouders van kinderen met autisme gevraagd om hún ervaringen. En zo blijkt dat er veel overeenkomsten zijn in het gedrag maar dat er ook heel verschillende ervaringen zijn, dat is boeiend om te lezen en maakt het boek nog informatiever dan het al is.
Trenke Riksten-Unsworth heeft alles in klip en klare taal geschreven, het is zeker geen zielig verhaal. Wél is het een enorme eye-opener doordat Trenke de situatie en gevolgen van de aandoening van Elian in al zijn nuchtere werkelijkheid laat zien.
Achterin het boek zijn de gebruikte afkortingen uitgelegd en staan er veel tips en een handleiding over het omgaan met autisme. Ook zijn daar internetadressen weergegeven waar mensen informatie op kunnen vinden over autisme en aanverwante aandoeningen.
In feite zou iedereen die met mensen met een vorm van autisme, al dan niet professioneel, omgaan, dit boek moeten lezen.
Het is prachtig, helder, aangrijpend, ontroerend, duidelijk, positief en moedig boek!
Lees de eerste 22 pagina's
ISBN 9789491583155 | Paperback | 224 pagina's | Brevier Uitgeverij | maart 2013
© Dettie, 02 mei 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Op zoek naar Torrie
tekst: Trenke Riksten-Unsworth
Trenke Riksten-Unsworth begon met een non-fictie boek voor volwassenen maar is inmiddels ook zeer bedreven geraakt in het schrijven van boeken voor beginnende lezers. Op zoek naar Torrie is alweer haar vierde AVI boek.
Het boekje gaat over Bas de Boktor die een broer en een zus heeft, hun namen zijn Bokkie en Torrie. Met zijn drieën hebben ze altijd veel plezier.
Maar die dag wordt Bas wakker met een raar gevoel in zijn buik. Het is geen echte buikpijn maar het doet wel een beetje zeer. Even later weet hij hoe dat komt. Zijn zus Torrie is weg! Samen met Bokkie zoekt hij overal. Maar ze kunnen Torrie nergens vinden.
Ze vragen aan alle dieren die ze tegenkomen of zij Torrie misschien gezien hebben, maar nee hoor, niemand geeft haar gezien. Bas en Bokkie worden steeds ongeruster. Waar zou ze zijn?
Maar dan komt Mees aangevlogen, Torrie is gevonden! Maar het gaat niet zo goed met haar, ze is in een diep gat gevallen en is gewond. Hoe krijgen ze haar daaruit? Kunnen de twee broers hun zus helpen?
Het verhaal wordt in heel vlotte taal verteld, het doet erg natuurlijk aan - wat bij AVI boekjes nogal eens niet het geval is - De schrijfster gebruikt geen 'vreemde' woorden om maar aan het AVI-niveau te voldoen. Het lijkt zelfs alsof ze haar verhalen zo uit haar mouw schudt. En als je dat gevoel hebt dan is het goed.
Het aparte van dit boekje is dat achterin enkele bijzonderheden verteld worden - ook op AVI E3 niveau - over de dieren die in het boekje voorkomen. Zo leren we o.a. dat de boktor heel lange sprieten op zijn kop heeft en twee paar vleugels waarvan het voorste paar heel hard is. We krijgen ook allerlei informatie over de mees, de spin en de rups, zoals wat ze eten, hoeveel poten ze hebben, waarom de spin een web maakt, hoe de rups kan veranderen in een vlinder, en nog veel meer.
Bij het verhaal staan op elke veelal rechterpagina fraaie paginagrote afbeeldingen in kleur van Kelly van Dijk. De dieren zijn naar de natuur getekend maar hebben wel menselijke trekjes. De drie boktorren bij elkaar met al die poten en lange voelsprieten leveren grappige beelden op. Maar ook de spin met zijn olijke snoet is de moeite van het bekijken waard.
Kortom, er is een knappe prestatie geleverd door zowel de schrijfster als de illustratrice.
ISBN 9789491886362 | Hardcover | 54 pagina's | Droomvallei Uitgeverij | 2016
AVI E3 (ca. 6 jr) niveau, dus heel geschikt voor beginnende lezers.
© Dettie, 18 maart 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
En wat is daarop uw antwoord?
In zestig columns vertelt ze over haar werk. Je krijgt een kijkje achter de schermen.
Je leest bijvoorbeeld hoe zij een trouwerij voorbereidt, wat er allemaal bij komt kijken en welke documenten er klaar moeten liggen op de grote dag. Natuurlijk gaat er wel eens wat mis, vaak tot grote hilariteit van iedereen maar soms worden mensen ook boos.
Dat Trenke haar werk zeer serieus neemt blijkt wel uit de enorme tijd die ze steekt in het bespreken van de dag met het bruidspaar. Omdat elk mens verschillend is zijn de kennismakingsgesprekken ook zeer uiteenlopend. Het ene aanstaande bruidspaar wil alles bijna tot op de minuut geregeld hebben en exact weten wat en wanneer iets gezegd gaat worden. Het andere bruidspaar is zo relaxed dat ze alles heel kalm aan doen, soms bijna té kalm aan. De bruidsjurk wordt op het laatste moment geleverd, de ringen worden de dag voor de bruiloft gekocht en hoe laat moesten ze ook alweer komen?
Trenke probeert verhalen over het stel te verzamelen zodat ze een mooi verhaal kan houden tijdens de plechtigheid.
Ook komen er erg ontroerende dingen voor zoals bij het stel waarvan de zus van de bruid plotseling zwaar ziek bleek en overleed vlak voor de bruiloft. Ze werd gecremeerd in de feestkleding die ze voor de bruiloft gekocht had. Omdat de zus zeker zou willen dat de trouwerij door zou gaan, ging het ook door maar moeilijk was het natuurlijk wel. Het stel wilde een zo positief mogelijke insteek en de man van de zus zou nu getuige zijn in plaats van de zus zelf. Er werd gekozen voor een soort quiz waardoor de sfeer minder zwaar werd.
Ook het verhaal over de twee vrouwen die met elkaar gingen trouwen is mooi. Via een donor was een van beiden zwanger. Ze woonden al jaren samen maar wilden nu wel trouwen. Als twee vrouwen samen moeder willen worden, moet de niet-biologische moeder met de biologische (aanstaande) moeder trouwen en óók nog een adoptieprocedure starten. Beiden waren erg verbaasd dat het hen na al die jaren evengoed zoveel deed.
Ook bijzonder is het verhaal over het niet meer zo piepjonge stel dat in prachtige middeleeuwse kleding trouwde maar wel op blote voeten! 'Zij geloofden namelijk dat er positieve energie vrij komt bij alles wat moeder aarde ons schenkt en daarom wilden ze geen schoenen dragen.'
Aanvankelijk vond ik de eerste paar verhalen wel aardig maar niet meer dan dat. Bij enkele vroeg ik mij af wat ze bijdroegen, zoals het verhaal over 'parkeergedoe' tijdens de Keiweek, de introductieweek voor studenten. Het heeft weinig met trouwen te maken. Maar verder in het boek vindt Trenke meer haar draai en lees je steeds betere columns. Ze is eerlijk en vertelt ook wanneer ze zelf de fout in ging. Gelukkig komt het altijd weer goed ook al voelt ze zich dan wel behoorlijk ongemakkelijk.
Kortom, het is een leuk boek over wat een trouwambtenaar zoal in haar werk meemaakt. Zoals altijd bij columns zijn ook hier sommige columns goed geschreven en ontroerend en sommige zijn minder aansprekend. Het lijkt me vooral een prima cadeau om aan een (aanstaand) bruidspaar te geven of aan iemand die zelf trouwambtenaar is, voor de prijs hoef je het niet te laten...
ISBN 97890710501302P | Paperback | 84 pagina's | Leonon Media | september 2010
© Dettie, 21 september 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Bruinoog
tekst: Trenke Riksten-Unsworth
Eef ziet bij het huis van Mies iets raars. Op de grond voor de schuur liggen allemaal roze korrels. Als ze er een wil pakken begint Mies te roepen:
'Nee! Niet doen! Dat is gif!' Mies vertelt dat het voor de muizen is, die eten het eten dat in de schuur staat op en dat moet niet. Dus hebben ze gif gestrooid want dat eten de muizen ook. Van dat gif gaan ze dood.
Eef vindt dat erg want ze vindt muizen heel lief. Ze bedenkt een slim plan... Ze legt eten voor de muis neer, dan hoeft hij niet van dat vieze gif te eten.
- Mama denkt dat ze ineens heel veel trek heeft in fruit en brood. - Eef en Bruinoog, de muis, worden zelfs dikke vrienden. Maar dan ontdekt mama Bruinoog! Wat nu?
Een grappig verhaaltje op AVI E3 niveau. Het blijft verbazingwekkend dat iemand met zulke korte zinnetjes die aan de strenge AVI voorwaarden moeten voldoen toch nog een leuk en vlot verhaal weet te schrijven. Ik heb zelf ook wel eens geprobeerd om op AVI niveau een kort verhaaltje te schrijven, gewoon om te kijken hoe dat zou zijn, en kwam er achter dat het enorm lastig is.
Je mag op E3 niveau alleen maar korte woorden gebruiken van één of twee lettergrepen. De zinnen moeten heel kort zijn. Er mogen niet teveel medeklinkers achter elkaar in een woord staan enz. Het is dus enorm puzzelen met woorden.
Trenke Riksten-Unsworth heeft dit echter heel knap gedaan. Zowel het verhaal als de zinnen lopen goed.
In het boekje staan ook afbeeldingen van Francien van Lang. "Met inkt, waterverf, potlood, acrylverf maak ik tekeningen voor kinderen en volwassenen." meldt de illustratrice op haar website. Die materialenmix zorgt voor erg mooie, kleurige, sprekende afbeeldingen die doorheen het boekje te zien zijn. De tekst is in duidelijke letters en met een prettige regelafstand gedrukt.
Kortom, een uitstekend, zelfs beetje spannend boekje voor de beginnende lezer.
ISBN 9789491777295 | Paperback | 28 pagina's | Uitgeverij Eigenzinnig | juni 2015
Leeftijd ca 6 jaar AVI E3
© Dettie, 12 oktober 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Mispoes
tekst: Trenke Riksten-Unsworth
Als papa en mama weer eens ruzie maken is Tim heel blij dat hij nu een katje, Doerak, heeft. Het beestje komt gezellig spinnend op zijn schoot zitten en daarvan wordt Tim weer helemaal rustig van binnen. Tim heeft er een hekel aan als papa en mama schreeuwen, vooral mama is steeds maar boos, en het maakt hem ook een beetje bang, ze zullen toch niet gaan scheiden?
Als hij tussen de middag thuiskomt van school is Doerak buiten in de tuin aan het spelen. Hij zit wel vast aan een tuigje want hij is nog te klein en kent de weg naar huis nog niet zegt mama. Maar als Tim 's avonds thuiskomt is Doerak weg! Hoe papa en hij die avond ook zoeken, Doerak is en blijf weg.
Tim kan er niet van slapen, misschien is het wel zijn schuld, had hij het tuigje dan niet goed vastgemaakt nadat hij met Doerak binnen gespeeld had?
's Nacht droomt hij dat Doerak nooit meer terugkomt en zijn ouders gaan scheiden...
Ach wat een mooi verhaaltje. Tim met al zijn zorgen en zorgjes is levensecht neergezet. Je ziet het jochie voor je, al piekerend en puzzelend en dingen verzinnend die achteraf heel anders blijken te zijn. Het is wel een lekker vrolijk verhaal en aan het eind is er voor Tim nog een heel leuke, fijne verrassing!
Het is een AVI M5 boekje, dus voor kinderen van ca. 7 jaar die al wel een beetje kunnen lezen. De woorden bestaan uit meerdere lettergrepen en ook alle leestekens worden gebruikt. De zinnen zijn niet te lang, de taal is eenvoudig maar niet kinderachtig. Trenke Riskten-Unsworth heeft een heel vlotte manier van schrijven.
Bij het verhaal staan doorheen het boek erg toepasselijke zwart-wit tekeningen van Francien van Lang.
Heel prettig en mooi zelf lezen boekje.
ISBN 9789491777189 | Paperback | 34 pagina's | Uitgeverij Eigenzinnig | juni 2014
AVI M5 (ca. 7 jaar)
© Dettie, 15 augustus 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer: