Geld kost tijd
Lisette Thooft

Denkbeeldig gesprek met Lisette Thooft
Lisette begon over een koninkrijkje in de Himalaya waar alle mensen gelukkig zijn. Ze kweekten hun eigen groenten, maakten alles zelf, hadden geen honger. Ze zei dat in dat land vast stond dat de vrouw de wijsheid had en de man de kracht. Wow, leuk verhaal dacht ik. Maar net toen het leuk begon te worden begon ze ineens over rijke mensen en dat die helemaal niet gelukkig waren met al hun geld, dat ze steeds meer wilden hebben en nooit genoeg hadden. En dat vrouwen steeds maar bezig waren met hun omgeving en mannen met indruk maken.

Ik volgde het toen even niet meer en vroeg wat dat met dat koninkrijkje te maken had en dat geld.
Ze werd even kwaad dat ik haar dat vroeg want ze was nog niet klaar. 'Nou' zei ze, 'vrouwen zijn constant bezig met hun omgeving, hun huis, vrienden en sfeer maken en mannen geven geld uit om te laten zien hoe rijk ze zijn.' Toen begon ze een verhaal over lippenstift, ik heb me rot gelachen. 'Vrouwen zijn zich zeer bewust van de status van hun lippenstift' zei ze. 'Ze voelen zich geëmancipeerd als ze een dure lippenstift van Dior kunnen kopen'. -Lekker geëmancipeerd dacht ik nog.- 'Dat is toch ook laten zien hoe rijk ze zijn', zei ik nog. Maar mevrouw vond dat zo'n belachelijke opmerking, die negeerde ze maar...

Ja zei ze 'geld kost tijd'. 'Zeker weten', zei ik nog, 'ik werk me rot en dan nog kan ik nèt alles betalen'. Maar dat bedoelde ze niet.
Ze begon over Bill Gates en topmanagers die hun hele leven vergooiden, ze zagen hun gezin nauwelijks en hielden steeds minder tijd over. Ze zei ook dat Bill Gates helemaal niet gelukkig was want hij had eerst het duurste huis en nu had iemand anders een duurder huis laten bouwen. 'Oh, heeft u hem gesproken?' vroeg ik. Maar ze ging maar door. Ze zei dus dat mensen steeds maar meer geld wilden en daar teveel tijd in staken. Ze vertelde van een advokaat die er zo tussenuit gestapt was, hij had eerst 3 maanden onbetaald verlof genomen en was gaan wandelen, en toen kwam hij tot de ontdekking dat een warme zongerijpte tomaat veel meer waard was dan geld.
Daar kon ik wel inkomen maar toen ik zei dat hij zich dat wel even kon permiteren om 3 maanden onbetaald vrij te nemen, dat ik dat absoluut niet zou kunnen, werd dat weggewoven want dat deed er niet toe. Nou zei ik 3 maanden geen geld, dan kan ik geen huur betalen, maar dat was peanuts, zo moest ik niet denken.

Toen kreeg ik wel even goed de pest erin. Ik dacht van welke planeet komt ze eigenlijk?
Toen zei ze ineens 'geld is poep'! Ik lag even in een deuk maar ze was bloedserieus. 'Ja' zegt ze 'écht waar. Mensen eten en het bijproduct is poep. Mensen werken en het bijproduct is geld. Poepen is lekker en geld is lekker maar je gaat toch niet meer eten omdat je dan meer poept? Nou waarom gaan mensen dan wel meer werken? Geld is poep'. 'Hallo', zei ik, 'arme mensen poepen toch ook, die zouden blij zijn met een flinke drol, dan hadden ze tenminste goed te eten gehad'.
Ze vroeg toen, waarom ik nou steeds over die arme mensen begon?
Waarop ik weer vroeg waarom zij het steeds over heel rijke mensen had. Dat er véél meer arme mensen rondliepen dan die rijke waar zij het over had. Nou ik snapte het niet volgens haar.

Het ging om het kunnen genieten. Mensen waren maar bezig met geld verdienen en ze vertelde over een man die een hond uit het asiel had gehaald en daardoor heel gelukkig was geworden omdat het wandelen met de hond zo'n rust gaf en hij weer kon genieten van de zon en de natuur. -Even dacht ik dat ze het eindelijk over een 'gewoon' iemand had.- Maar ik had het kunnen weten...
Die man had door die hond ook een goed financieel jaar gehad. Oh, poepte die hond geld? kon ik niet nalaten op te merken. Maar door de rust had hij beter kunnen denken en beter kunnen schrijven. En daardoor zijn belastingachterstand kunnen wegwerken, zijn kinderen naar peperdure sportweken en naar diverse zomervakanties kunnen sturen en was zelf op vakantie naar San Francisco geweest, maar aan het eind van z'n jaar was z'n inkomen niet gestegen ten opzichte van het voorgaande jaar maar hij vond het niet erg!! Want hij had zo genoten dat jaar en dat allemaal dankzij die hond! Dank je de koekoek zei ik, ik zou m'n kinderen ook wel eens even een paar weekjes weg willen sturen, en naar San Francisco willen, van zo'n jaar zou ik ook genieten! Enne... waarom gaat hij niet met z'n kinderen wandelen en met z'n kinderen op vakantie? Is dat geen genieten?

Maar... ik begreep nog steeds de kern niet, volgens haar. Vrouwen moesten ook maar eens los komen van dat gejacht en gejaag en weer zelf voor huis en haard zorgen in plaats van de werkster. Zij had zelf, ja je gelooft het niet, genoten van een rits uittornen! Lekker 's avonds onder de schermerlamp, het was zo rustgevend geweest! En het was heerlijk om weer eens lekker te soppen en te dweilen. Kunnen genieten van dweilen, daar gaat het om. Genieten van het nu, van het moment!

Toen vond ik het genoeg! Ik heb haar uitgenodigd mijn huishouden en werk en financiën een tijdje over te nemen, maar daar had ze het te druk voor!

Lisette Thooft zou er beter aan doen haar hoofd eens daadwerkelijk te gebruiken en het is bijna hilarsich dat de uitgever van het boekje Balans is. Waarschijnlijk vraagt ze: "Balans? wat is dat?"

ISBN 9050185614 | Ingenaaid | 123 pagina's | Uitgeverij Balans | november 2001

© Dettie, maart 2005

Lees de reacties op het forum en/of reageer: