Jorie Horsthuis

Toon alleen recensies op Leestafel van Jorie Horsthuis in de categorie:
Jorie Horsthuis op internet:

 

Op de tram Op de tram


Een jaar als conducteur in Amsterdam
Jorie Horsthuis

Op de achterkant van het boek staat dat journaliste Jorie Horsthuis een jaar als conductrice op de Amsterdamse tram werkte, maar dat klopt niet helemaal. Op het moment dat ze ontslag neemt zegt ze dat ze bijna 2 jaar bij het GVB in dienst is.

Na de beschrijving van de sollicitatieprocedure, de opleiding en de stage, volgt het verslag van een jaar op de tram in hoofdstukken die ieder een maand beschrijven. Helaas zit daar niet al te veel verschil in, hetgeen het een en ander misschien toch wat te langdradig maakt.
Wat het boek in ieder geval duidelijk maakt is dat de dienstregeling bijna heilig is, hetgeen ook verklaart waarom men laatst met een dode passagier bleef rijden.
Medemenselijkheid wordt niet echt gewenst, hetgeen bij de opleiding al duidelijk wordt, als een leerling die anderhalf uur te laat komt, omdat hij de hele nacht bij z'n vriendin in het ziekenhuis heeft gezeten, direct kan vertrekken.

De passagiers in de tram zijn het belangrijkste. Die moeten op tijd op hun bestemming komen en daar lijkt alles om te draaien. Een halve minuut te vroeg bij het beginpunt vertrekken zorgt voor een berisping en een paar minuten te laat bij een halte aankomen wordt ook niet gewaardeerd. Kortom, een passagier die voor een gesloten deur staat, die heeft pech gehad. Dit betekent natuurlijk dat sommige bestuurders ook onmiddellijk weer wegrijden als iemand niet direct uitstapt als de tram stilstaat. Ook bij instappende passagiers lijkt men weinig geduld te hebben, als men veel mee heeft te slepen. De redenering is dan ook wel dat de mensen in zo'n geval maar een taxi moeten nemen.

Doordat Jorie geen vaste lijn heeft, maar door de hele stad werkt, komt ze met veel personeel in contact. Sommigen zijn aardig en anderen komen wat horkerig over. Een deel van de horkerigheid kan verklaard worden door de druk waar men mee te maken heeft. Alles moet efficiënter en er moet bezuinigd worden. Daar komt dan de introductie van de ov-chipkaart nog bij, die niet bepaald zonder problemen verloopt en waarbij allerlei regels over in en uitchecken regelmatig veranderen. De collegialiteit is over het algemeen wel redelijk. Met ruzies tussen passagiers bemoeit men zich niet, omdat dit weer problemen met de dienstregeling kan veroorzaken.

In het laatste hoofdstuk staat een lijstje met persoonlijke doelstellingen voor de conducteur:
Depotbeheer: 100% correct (Het depot is het geld en de kaartjes.)
Kaartverkoop: op of boven lijngemiddelde (ATT-conducteurs 30.000) (ATT-conducteurs zijn de mensen die op alle lijnen kunnen worden ingezet.)
Aantal klachten: geen
Vermissing: geen
Te laat komen: geen
Kledingreglement naleven: 100%
Geen oortjes, mobiel op de tram et cetera: 100%
Actieve klantvriendelijke houding: 100%
Hoe je als conducteur veel aan de kaartverkoop kunt doen is mij niet helemaal duidelijk.
Aan het eind van het boek staat ook nog een woordenlijst.

Er staan wel wat grappige verhaaltjes in het boek, maar eerlijk gezegd is het toch wat te weinig om een heel boek te blijven boeien. Als het boek de helft korter was geweest, zou ik er weinig aan gemist hebben.


ISBN 9789026324413 | Paperback | 251 pagina's | Uitgeverij Ambo | oktober 2011

© Renate, 13 februari 2015


Lees de reacties op het forum en/of reageer: