Jan Libbenga
Vulkanisch bankieren
Jan Libbenga
Je zou denken dat er heel wat bij komt kijken om een bank op te zetten en op een degelijke manier te besturen, maar na lezing van ‘Vulkanisch bankieren’ weet ik ondertussen wel beter. Niet dat ik al mijn grote twijfels had over het bankwezen als gevolg van de dagelijkse stroom van onheilstijdingen, die de laatste jaren over de argeloze nieuwslezer worden uitgestort. Het adagio van Dirk Scheringa van de failliet verklaarde DSB bank ‘lenen is sparen achteraf’ vond ik altijd al te zot voor woorden.
In zo’n wereld van snel rijk worden, moeten een aantal IJslanders gedacht hebben dat kunnen wij ook. IJsland, een land met iets meer dan 300.000 inwoners vergelijkbaar met een stad als Utrecht, heeft vanuit zijn verleden geen enkele bijzondere kennis opgedaan in bankieren. De nieuw opgerichte banken die voornamelijk via het internet werkten, konden plotseling, zonder dat duidelijk was waarom zij dat konden en anderen niet, hoge rendementen aan hun klanten aanbieden. Via het internet werden zo in korte tijd vele miljoenen ponden en euro’s binnengehaald, waaronder ook van veel lokale en regionale overheden uit Nederland.
Bij mij zouden er toch wel een aantal alarmbellen gaan rinkelen, als ik mijn geld tegen zulke gunstige voorwaarden kon onderbrengen terwijl de concurrenten daar niet aan konden tippen. Ik bedoel, dan denk je toch hoe is dit in godsnaam mogelijk? Je vraagt je dan af hoe zit het met de instanties, zoals centrale banken, die dit soort ondernemingen moeten controleren op betrouwbaarheid? Het antwoord weten we ondertussen, die controlerende instanties functioneerden in zijn geheel niet, en zo kon het gebeuren dat de ene na de andere bank en dus ook die IJslandse banken met een zogenaamde A of A+ rating van de ene op de andere dag in elkaar stortten. Zij bleken namelijk absoluut niet in staat om aan hun verplichtingen te voldoen. Toen dat eenmaal echt duidelijk was durfde men dat echter niet te melden uit angst op een bankrun. Er blijkt dus iets grondig mis met het controle systeem in de bancaire wereld.
Jan Libbenga laat in ‘Vulkanisch bankieren’ gedetailleerd zien hoe dit drama zich heeft kunnen voltrekken, en welke hoofdrolspelers daarbij betrokken waren.
Uiteindelijk is de gewone IJslandse belastingbetaler de klos, omdat die moet opdraaien voor de uitstaande schulden en verder moeten we nog maar afwachten of de maffiosi die hun zakken hebben gevuld nog voor het gerecht komen.
Het is dus wat mij betreft wachten op ‘Vulkanisch bankieren 2’ met als ondertitel ‘de finale afrekening’.
ISBN 9789046809068 | Paperback | 240 pagina's | Nieuw Amsterdam | oktober 2010
© Cavendish, 28 juni 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
