Top wijven
Openhartige verhalen van 11 inspirerende vrouwen
Diana Verbeek

Half maart ontving ik een persbericht, het boek Top wijven zou 12 april 2012 verschijnen, of ik geïnteresseerd was in een recensie-exemplaar? Aanvankelijk wist ik niet wat ik ervan moest denken, weer zo'n gelikt boek over succesvolle vrouwen en hoe geweldig ze waren? Maar de beschrijving van het boek maakte me nieuwsgierig, het leek toch een andere inhoud te bevatten dan ik aanvankelijk dacht.

20 maart ontving ik het boek en diezelfde avond had ik het uit. Wat het boek met me deed valt haast niet te vertellen, ik was en ben laaiend enthousiast, maar waarom? Ik wilde het gelijk cadeau geven en iedereen vertellen over het boek, maar waarom?
Gelukkig verscheen het boek 'pas' 12 april en had ik de tijd om over die vraag na te denken. Na 20 maart heb ik het diverse keren herlezen en nog eens herlezen en elke keer opnieuw was ik weer enthousiast, maar waarom?

Een deel van het antwoord op de 'waarom?' vraag wist ik onmiddellijk. Eindelijk eens positieve, stimulerende verhalen die je laten voelen dat er in iedereen een 'top wijf' schuilt. Die laten zien dat heel veel mogelijk is ondanks tegenwerking of moeilijke en zware omstandigheden. Verhalen over vrouwen die het niet makkelijk gehad hebben maar de kracht en moed hadden om niet op te geven. Die niet bij de pakken neer gingen zitten, maar doorgingen en gaan. Dit alles ook nog eens op een heel integere, mooie, liefdevolle manier beschreven. Dat was mijn eerste reactie en zo voelt het na een paar weken nog steeds.

Maar waarom ben ik deze keer zo enorm enthousiast, er zijn toch wel meer boeken geschreven over geweldige vrouwen? Het is vooral denk ik wat dit boek uitstraalt. Voor mij voelde het als thuiskomen. Eindelijk eens verhalen over hoe vrouwen die ondanks alles de moed niet verloren. Geen trieste verhalen over hoe erg ze het hadden maar over actie, over doorgaan, over léven.
De verhalen gaan niet over de glanzende carrière, maar over de gevoelens die ze bij bepaalde dingen hadden. Heel eerlijk praten ze over hun angsten, hun twijfels, hun zorgen die ze hadden zonder te zeuren of zaniken. Hoe ze geprobeerd hebben, met succes, alles te overwinnen en aan te gaan. Ze vertellen ook over hun plannen en dromen en hoe ze die uiteindelijk gerealiseerd hebben.

Alles wordt verteld op een nuchtere, sobere manier. Zo kunnen verhalen dus ook geschreven worden, de moeilijkheden niet verzwijgen maar benoemen en dan vertellen welke aanpak of benadering bij die vrouw heeft geholpen. Opvallend is vooral het positieve wat deze vrouwen uitstralen en dát is wat mij persoonlijk zo aanspreekt. Eindelijk eens niet dat negatieve van 'dat kan niet' of 'doe maar gewoon' of 'dat is niets voor ons soort mensen' of 'geloof jij maar lekker in jouw Utopia'. Deze mensen gaan voor iets en hebben er veel voor over maar juist dat maakt dat ze stralen en optimistisch zijn en hun doel bereiken. Het zijn allemaal vrouwen die stimuleren, niet intimideren of domineren. Vrouwen die maken dat je weer gaat geloven dat je toch je droom waar kunt maken, wat die ook is.

De levensverhalen van de vrouwen variëren erg, de een had op haar zeventiende al twee kinderen en zat in een relatie met veel drank en geweld. Via avondstudie, waarbij haar man de studieboeken op straat gooide en zij ze weer oppakte, wist ze zich uit deze situatie te bevrijden.
Een andere vrouw, een bekende wereldkampioene in de sport,  kende niemand en haast niemand kende haar toen ze in Amerika ging wonen, ze moest letterlijk opnieuw beginnen wat haar na een flinke innerlijke strijd uitstekend lukte.
Een ander had twee auto-ongelukken met goede afloop nodig om wakker geschud te worden.
Weer een ander moest leren met haar gevoelens om te gaan omdat dat bij haar thuis niet mocht en kon. Ze moest leren toe te staan dat ze gevoelens mocht hebben én ze ook mocht tonen.
Dit alles klinkt dramatisch maar het wordt bijna terloops vermeld, het is om aan te geven dat bij elke vrouw niet altijd de zon scheen, maar de dingen zijn gebeurd en nu niet meer aan de orde.

Opvallend is ook de manier waarop Diana Verbeek dit boek vorm heeft gegeven. Ten eerste staat er aan het begin van elk verhaal een prachtige foto van de betreffende vrouw. De energie en levensdrift spat van die foto's af.
Elke vrouw wordt daarna door de schrijfster geïntroduceerd in erg warme en liefdevolle bewoordingen, ze vertelt waarom voor deze vrouw gekozen is en wat haar pluspunten zijn.  Daarna volgt het verhaal over de vrouw zelf, over haar achtergrond, haar leven en werk, hoe ze zocht om in haar werk te kunnen doen wat ze wilde doen én uiteindelijk haar droom waar wist te maken. Dit wordt zonder opsmuk en  zeer integer weergegeven door de schrijfster. Aan het eind van elke verhaal volgen twee pagina's met kernzinnen uit het verhaal en een mooi gedicht, geschreven door Diana, over de betreffende vrouw. Nergens een spoor van afgunst, de betreffende vrouw wordt beschreven zoals elke vrouw zich zou wensen in een boek. Niets wordt weggelaten maar ook niet mooier gemaakt, wat je leest is een zuiver portret van een vrouw, die jij of ik ook kunnen zijn. Wat me raakte is vooral de openheid en herkenbaarheid, waardoor je merkt dat veel meer mensen geloven in dingen waar jij ook in gelooft, die jij ook denkt en voelt.


Enkele boeken zijn voor mij van grote betekenis geweest omdat ze op het juiste moment daar waren en me dingen op een andere manier lieten zien waardoor je ineens iets begreep of waardoor je verder kon als je even vastgelopen was. Dit boek is ook zo'n boek. Het maakt dat je weer gelooft dat je toch jouw 'Utopia' kunt bouwen.
Kortom, lees dit stimulerende, positieve boek, daar doe je jezelf een groot plezier mee. En daarna... wil je het aan al je vrienden en familie cadeau geven omdat je dit optimistische boek met iedereen wilt delen!

Zie ook: dit filmpje met de schrijfster en één van de top wijven:

ISBN 9789081840309 | Hardcover | 224 pagina's | Hart Business | april 2012
Portretfoto's: Gerard-Jan Vlekke

© Dettie, 11 april 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer: