Ik heb Alzheimer
Stella Braam

Geen roman maar een indrukwekkend relaas van vader en dochter Braam. René woont alleen als hij dingen begint te vergeten. Hij is psycholoog geweest in zijn werkzame leven en heeft altijd de interesse gehouden in zijn vakgebied. Hij leeft tussen de boeken, en deed niets liever dan zijn dochter bij haar journalistieke onderzoeken helpen.

Maar nu vergeet hij de kraan dicht te draaien. Diepvriesmaaltijden liggen te beschimmelen in de koelkast. En soms weet hij de weg naar huis niet meer. Stella neemt de zorg voor hem over. Als de weg langs toewijzingscommissies en zorginstellingen een lijdensweg blijkt te zijn voor de oudere met dementie, besluit ze er een boek over te schrijven, samen met haar vader, want hij is zich vooral in het begin er heel erg van bewust dàt hij Alzheimer heeft.

Dat boek is aangrijpend, soms hilarisch, maar geeft bovenal een schokkend beeld van het zorgsysteem. Ineens wordt de zieke oudere, die altijd zelfstandig heeft geleefd tussen de eigen dierbaren, in een groep ondergebracht, met mensen die hem niets zeggen, en waar hij ook nooit meer een band mee kan opbouwen. Het verzorgend personeel heeft geen tijd om hem als individu te behandelen, om zich te verdiepen in hoe de patiënt met Alzheimer zijn wereld beleeft. Dus wordt hij als lastig ervaren, en de enige oplossing is het toedienen van medicijnen. En dat terwijl de werking van psychofarmaca nog helemaal niet duidelijk is, en zelfs de dood kan leiden. Zolang men maar oud genoeg wordt, wordt iedereen dement. Dit is dus onze toekomst...

ISBN 9789038803388 | Ingenaaid | 206 pagina's | Nijgh & Van Ditmar | november 2005

© Marjo, maart 2006

Lees de reacties op het forum en/of reageer: