Pil
Mike Boddé

Een cabaretier en z'n depressie, klinkt misschien wat vreemd, maar dit is precies waar dit boek over gaat.
Het boek bevat geen echt chronologisch verhaal. Hoewel de hoofdstukken wel een chronologische volgorde lijken te hebben, krijg je vaak de indruk dat ze door de tijd verspreid liggen. Het is geen echt verhaal, maar het zijn meer schetsen uit het leven van de schrijver, die allemaal te maken hebben met z'n depressie.

In het begin is de schrijver vooral moe en denkt niemand nog aan een depressie. Hij loopt alle mogelijke kwakzalvers af, die hem met allerlei diagnoses opzadelen, maar het woord depressie valt niet. De behandelingen hebben geen effect. Ook als vast is gesteld dat de schrijver aan een depressie lijdt, is het probleem nog niet snel opgelost. Er wordt met allerlei medicijnen geëxperimenteerd, maar het lijkt allemaal nog weinig te helpen. Op een gegeven moment overlijdt z'n oudste broer Harry, hetgeen ook geen positieve invloed heeft. Zo nu en dan krijgen we een verslag van een bezoekje aan een psychiater en een psycholoog en uiteindelijk is er een medicijn gevonden, waar hij baat bij heeft. Ja, het heeft bijwerkingen, maar voor Mike zijn al die bijwerkingen, waaronder slaapproblemen en gewichtstoename, niets vergeleken bij het vreselijke zwarte gat dat depressie heet.

Bij ieder hoofdstuk staat naar welke muziek hij luistert en wat hij leest. Vaak luistert de schrijver nergens naar en in een bepaalde periode komen verschillende boeken van J.B. Schuil langs. Bij een van de laatste hoofdstukken, waarin het weer redelijk goed gaat met de schrijver, hoewel hij op dat moment wel veel last heeft van de bijwerkingen, staat een hele waslijst met CD's en ook een behoorlijk aantal boeken. In dit hoofdstuk krijgt hij een slaaponderzoek, dat uitwijst dat hij niet slaapt. Een week later krijgt hij weer een onderzoek, maar nu met een controlled positive airpressure device, waarmee het slapen beter zou moeten lukken. De beschrijving is heel grappig:

"Ik krijg een slurf aangemeten en weer een hele trits sensoren en ik word door een lieve zuster naar bed gebracht. En daar lig ik dan: Babar het kleine olifantje. Ik tol en ik draai, en ik keer en ik vecht, ik leg mijn slurf links, ik leg mijn slurf rechts. Ik leg hem in het midden. Ik vouw hem op, ik bind hem om m'n nek, niks werkt. Het is een potsierlijke dans van een wanhopige olifant."

De laatste hoofdstukken zijn wat algemener. Een gaat over misverstanden rond depressies en een ander over een droom. Tot slot zijn er nog 2 interviews met zijn behandelaars. Het is goed om eens een boek te lezen waarin niet negatief geschreven wordt over antidepressiva. Een positief verhaal is bij al de negatieve berichtgeving erg belangrijk.
Ondanks het zware thema valt er genoeg te lachen in het boek. De schrijver heeft de nodige zelfspot en er staan verschillende teksten en liedjes uit cabaretprogramma's in en gewoon losse humoristische teksten, die echt te lang zijn om hier te citeren.

ISBN 9789038893747 | Paperback | 240 pagina's | Nijgh & Van Ditmar | juni 2011

© Renate, 31 maart 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer: