Ditta op den Dries

Toon alleen recensies op Leestafel van Ditta op den Dries in de categorie:
Ditta op den Dries op internet:

  Categorie: Geestelijke Gezondheid - Psychologie

Voorziene omstandigheden Voorziene omstandigheden


Ditta op den Dries is journalist en chef eindredactie van De Twentsche Courant Tubantia. In 2004 wordt ze door een collega benaderd: of ze een verhaal wil maken over een aantal brieven die binnengekomen zijn naar aanleiding van een oproep in de krant. Er werd gevraagd of er mensen waren die de ramp in Enschede hadden voorvoeld of voorzien. Er zijn 42 brieven binnengekomen.
Naar aanleiding hiervan heeft Ditta niet alleen een artikel geschreven, maar ook dit boek. Ze heeft hiervoor diverse mensen gesproken en hun verhalen genoteerd. Het zijn korte schetsen, maar ook langere verhalen, van mensen die in het ene geval een enkele keer, maar in andere gevallen ook heel vaak voorgevoelens hebben. Precognitie. Natuurlijk weet je pas als hetgeen je voorzag ook werkelijk gebeurd is, dat je dat al wist. Vaak is het een last waar ze mee om hebben leren gaan, het is immers nogal wat als je weet dat iemand in je nabije omgeving zal komen te overlijden.
Want, dat valt op: de meeste verhalen gaan over heel vervelende dingen: overlijden, rampen, ongelukken, zulke dingen. Op het moment dat ik me af begon te vragen of mensen nooit leuke dingen voorzagen, of ze bijvoorbeeld nooit snel het licht uitdeden en achter de bank doken omdat ze wisten dat er iemand onderweg was die ze niet wilden binnenlaten, komt er het interview met parapsycholoog Hein van Dongen. Hem werd gevraagd waarom de verhalen zo vaak over dood gaan, en zijn antwoord is heel logisch: “het ‘alarmerende’ blijft ons beter bij dan het ‘gewone’. Als je de dood van iemand voorvoelt, is dat een ervaring die veel impact heeft en die je nooit meer vergeet.”

Hein van Dongen en Hans Gerding zijn parapsychologen verbonden aan het Parapsychologisch Instituut in Utrecht. Zij vertellen in het boek hoe moeilijk het is onderzoek te doen naar paranormale ervaringen. Precognitie is zo’n ervaring. Om erkend te worden als zodanig moet de ervaring aan bepaalde eisen voldoen: het moet niet in de lijn der verwachtingen liggen. Als je jarig bent en je ‘weet’ dat als de telefoon gaat,  het dat ene familielid is, dan is dat niet zo bijzonder. Als je droomt dat de buurvrouw brood koopt, dan is dat ook bepaald geen precognitieve ervaring. En vooral: je voorgevoel, het ‘weten’ moet verteld zijn aan anderen voor dat de gebeurtenis waar het om gaat gebeurt.
Wat Enschede betreft, is er een fascinerend verhaal: een kind van vier jaar speelt in de tuin vlak bij het later getroffen gebied. Van het ene moment op het andere is er een dreigende sfeer, een vuurrode gloed. Het kind rent in paniek naar binnen. Maar het is niet 2000, het is 1951…
Het kind wil niet meer in die tuin spelen, maar het duurt nog bijna vijftig jaar voor er werkelijk gebeurt wat hij zag.
Je kan precognitie niet meer afdoen als onzin, als je dit boek gelezen hebt. En wensen dat je dingen voorziet zoals 10 tot 15 procent van de Nederlanders, doe je ook niet. Het is een last.


ISBN 9789025961336 | Paperback | 126 pagina's | Uitgeverij Ten Have | juni 2011

© Marjo, 17 augustus 2011


Lees de reacties op het forum en/of reageer: