Annegreet van Bergen

Annegreet van Bergen op internet:
 

De lessen van burn-out De lessen van burn-out


"De lessen van burn-out verscheen in 2000 en nog steeds bevelen artsen en therapeuten het aan mensen aan die in het zelfde schuitje zitten als ik destijds. Reden voor mijn uitgever en mij om voorjaar 2016 een nieuwe, geactualiseerde druk uit te brengen. Want nog steeds sturen lezers mij mailtjes om me te bedanken voor het inzicht, de troost en de steun die ze uit mijn boek hebben geput. Mensen met een heel andere achtergrond dan ik (van verpleegkundigen, leraren, politiemannen, wethouders tot aan officieren van justitie toe) schreven me dat ik hún verhaal vertel. Het had hun goedgedaan dat verhaal terug te lezen, vaak ook hadden ze hun naasten het boek laten lezen zodat die meer van het raadselachtige proces van opbranden zouden begrijpen."

Dit bovenstaande schrijft Annegreet van Bergen op haar website en in feite is het bizar dat zoveel mensen nog steeds opgebrand raken. Het bovenstaande maakt ook duidelijk dat het in feite niet niet uitmaakt wat voor werk je doet, maar wel hoe je ermee omgaat. Dat is precies wat de schrijfster ons ook duidelijk maakt in haar boek.

Ze was een gedreven journaliste, haar grote liefde lag bij het schrijven. Maar, kort gezegd, haar werk bij Elsevier als coördinatrice maakte dat het schrijven zelf steeds verder op de achtergrond raakte. Ze werd opgeslokt door de hectiek van de dag en begon in de avonduren en de weekenden de artikelen te schrijven die ze beloofd had te maken. Kortom, er was geen tijd meer voor rust en ontspanning. Een burn-out lag op de loer. Maar gedreven en perfectionistisch als ze was had ze dat aanvankelijk helemaal niet door. Haar werk was haar lust en haar leven... toch? Pas toen ze steeds vaker even moest uitrusten na iets gedaan te hebben begonnen de alarmbellen te rinkelen. Haar lijf was helemaal leeggezogen en haar hoofd zat barstensvol geluiden die er niet zouden moeten zijn.

'U bent ziek', zei de psychiater van het Riagg en daarmee viel een loden last van haar schouders. Wat overigens volgens die psychiater vrij uniek was, de meeste mensen willen er niet aan dat ze ziek zijn. De schrijfster belandde in een soort vacuüm, er hoefde niets meer, er moest niets meer. Ze dobberde een beetje rond in een golf van vermoeidheid. Het was zelfs vrij aangenaam. Maar ook dat veranderde, om beter te worden moest er iets  gebeuren, maar wat en hoe? Lezen lukte nauwelijks op kinderboeken na. Een gesprek voeren was te vermoeiend, iets schrijven idem dito.
Het wordt een jaar van vallen en opstaan. Van nadenken en veel huilen. De gesprekken met de psychiater helpen zeker maar het zijn vooral opmerkingen van vriendinnen en andere mensen die inzicht geven en tot verdere stappen leiden.

Annegreet van Bergen vertelt vrij uitgebreid over het werk wat ze deed bij Elsevier. Aanvankelijk begreep ik dat niet zo goed, het ging toch over lessen van burn-out? Maar het hoorde wel degelijk bij de lessen van burn-out. Daardoor laat ze de valkuilen zien waar gedreven mensen in terecht kunnen komen, want het zijn voornamelijk juist de gedreven mensen met veel liefde voor hun werk die uitgeblust en opgebrand raken. Het zijn de mensen die gaan voor goed/perfect werk leveren, mensen die een stapje extra zetten, een tandje erbij schakelen en verantwoording nemen. Juist hun passie kan de oorzaak zijn van de 'belonig' in de vorm van een burn-out.

Langzaam krabbelt Annegreet van Bergen weer op en begint voorzichtig weer aan werken te denken. Gelukkig heeft Elsevier haar altijd gesteund maar toch is het angstaanjagend weer terug te gaan naar iets wat je zo ziek heeft gemaakt. Stapje voor stapje, als een kind dat opnieuw moet leren lopen, betreedt de schrijfster de werkende wereld weer maar de werkwijze en werktijden worden wel heel anders dan voor die tijd. Ze vertelt hoe deze periode aanvoelde en vooral wat het met haar deed.

Nu zestien jaar later vindt ze het een groot geluk dat het haar overkomen is. Ze werd zo gedwongen na te denken en te kijken wat ze écht wilde in plaats van zich mee te laten zuigen in de vaart van het werk. De burn-out heeft een grote positieve ommekeer in haar leven gebracht, hoewel ze de periode dat ze er middenin zat natuurlijk niet graag nog een keer zou willen meemaken. Ze heeft geleerd niet alleen haar actieve kant in te schakelen maar ook haar passieve zijde te leren gebruiken.

Het boek is heel prettig geschreven, de schrijfster ontziet zichzelf niet. Het is geen 'kijk mij nou eens moedig en dapper zijn' verhaal. Integendeel, het is een eerlijk relaas van iemand die een pittige tijd heeft doorgemaakt dankzij het veel te veel hooi op haar vork nemen. Het is een verhaal waarin veel mensen zich inderdaad zullen herkennen. Nu maar hopen dat werkgevers haar boek ook zullen lezen!


ISBN 9789045031668 | Paperback | 264 pagina's | Uitgeverij Atlas Contact | maart 2016

© Dettie, 19 september 2016


Lees de reacties op het forum en/of reageer: