Simon Goldhill
Categorie: Algemeen
Liefde, seks en tragedie
Simon Goldhill
In ons dagelijks leven staan we nauwelijks stil bij de dingen die we doen en die we vaak als vanzelfsprekend ervaren. Simon Goldhill laat ons in het boek Liefde, seks en tragedie zien dat we veel alledaagse gedragingen, rituelen en ook onze denkwijze kunnen terugvoeren op de oudheid, zowel de Griekse als de Romeinse.
Dat veel mensen het heel gewoon vinden om hun lichaam in vorm te houden of sterker nog te streven naar een goddelijk lichaam door zich meerdere malen per week in het zweet te trainen in een sportschool voert terug op de Oude Grieken. Zij trainden eveneens hun lichaam in gymnasia om ze in goede conditie te houden voor de strijd in hun talloze oorlogen. In dergelijke gymnasia werd erotisch contact tussen mannen niet als tegennatuurlijk gezien en was het, zoals Goldhill zelf schrijft, onmogelijk om in het klassieke Athene een ‘homo’ of een ‘flikker’ te zijn. Dat dit laatste in onze huidige tijd vaak nog als een probleem wordt ervaren wijt Goldhill aan ‘de langdurige crisis in het denken over seksualiteit die teruggaat tot de eerste pogingen van het christendom om zich van de klassieke cultuur te onderscheiden’ (pagina 147). De invoer van het kerkelijk huwelijk levert tot op de dag van vandaag vragen op over hoe zo’n huwelijk moet werken ten aanzien van eeuwigheid en de seksuele moraal. Wellicht is met de invoering van het homohuwelijk weer enigszins tegemoet gekomen aan de ideeën uit de oudheid of passen we de onontkoombare praktijk in bij de christelijke moraal?
Bijna iedereen weet dat het woord democratie en dus ook de staatsvorm afstamt van de Oude Grieken. De politiek van de meeste westerse samenlevingen is gestoeld op dit principe van vertegenwoordigers van het volk die hun natie leiden en verantwoordelijk zijn voor de rechtspraak, zoals in Engeland en Amerika. Goldhill laat ons zien dat antieke democraten het burgerschap als een kwestie van plichten en activiteiten zagen. Je voelde je verplicht het volk te vertegenwoordigen en je daarin actief op te stellen als dat van je werd verwacht. Moderne democratieën, zo schrijft Goldhill, zijn ‘compleet geobsedeerd door rechten’ (pagina 208). Mooi laat Goldhill zien dat ook in die oude tijden democratie een manier was om in en uit te sluiten. Arme burgers woonden minder intensief de bijeenkomsten bij en hadden in het verlengde daarvan minder invloed binnen de democratie. Erkend burgerschap is ook nu nog een voorwaarde om volledig mee te mogen doen aan de democratie. Wie niet als volledig burger wordt beschouwd, zoals asielzoekers of erger nog illegale vreemdelingen, niet als ingezetene van de democratische natie mag niet meedoen aan de democratie. Mooi hoe Goldhill laat zien dat daarin dus niet veel veranderd is.
Aan het slot van het boek stelt Goldhill de vraag Waar denk je dat je vandaan komt? In dit slothoofdstuk stelt de schrijver dat ons begrip over het heden is gevormd door de verhalen uit het verleden over hoe het allemaal zo gekomen is en daar draagt Goldhill zelf met dit boek zeker weer een stukje aan bij.
Simon Goldhill is hoogleraar Griekse literatuur en cultuur aan de University of Cambridge en fellow aan King’s College (Cambridge). Hij is wereldberoemd door zijn werk over de Griekse tragedie. In 2009 werd hij fellow aan de American Academy of Arts and Sciences.
ISBN 9789046813119 | Paperback | 384 pagina's | Nieuw Amsterdam | 2012
Nederlandse vertaling: Rik Smits / Nieuw Amsterdam
© Ria, 05 november 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
