Hugh Warwick

Toon alleen recensies op Leestafel van Hugh Warwick in de categorie:
Hugh Warwick op internet:

  Categorie: Dieren

Gek op egels Gek op egels


De titel zegt het al Hugh Warwick is gek op egels.
Het begon toen hij ecologie studeerde en de egelecologie als interessant afstudeerproject zag. De egel werd geruimd op de Uist-eilanden omdat zij de eieren van de daar nestelende vogels opaten. (Mede door de schrijver werd de ruiming stopgezet)
Hugh zag hoe gek mensen op egels zijn, hoeveel er gedaan wordt om zieke en gewonde egels te verzorgen. Hoeveel opvangcentra er zijn voor egels.
Wat heeft dat stekelige diertje waardoor mensen zo gek op het beestje raken? Hugh zegt zelf dat hij bijna geobsedeerd is door de egel, zijn vrouw weet dat het echt zo is, want wie gaat er naar China om een egel te zoeken die Hugh heette en de laatste honderd jaar pas twaalf keer was gezien?
Juist... Hugh Warwick.

Maar voor hij daarover schrijft, vertelt Hugh eerst wat egels zijn, er blijken namelijk nogal wat misverstanden over te bestaan.
Egels zijn insecteneters en verwant aan mollen en spitsmuizen. Dus geen knaagdieren zoals een stekelvarken. Egels zijn zoogdieren, ze baren levende jongen die ze voeden met melk uit zoogklieren. Egels worden met hun stekels geboren maar hun huid is dan doordrenkt met vloeistof die de stekels onder de oppervlakte houdt. Een volwassen egel heeft 5000 tot 7000 stekels. Er zitten geen stekels op zijn gezicht, keel, borst, buik en poten. Ze kunnen zich binnen 0,1 seconde oprollen tot een bal. De egel heeft een 'rok' dat is een huidplooi die bijne tot op de grond hangt. Deze rok wordt begrenst door een spier die de egelbal als een koord dichttrekt. Een egel weegt tussen de 450 gram en 1,2 kilo en wordt ongeveer 20-30 centimeter lang. Egels zijn nachtdieren.
Tot zover de kenmerken van een egel.

Hugh Warwick heeft veel onderzoek gedaan naar egels. Hij zat bijvoorbeeld in een caravan in Devon en volgde de egels die teruggezet waren na een verblijf in een egelopvangcentrum. Overleefden die egels het wel? Het onderzoek was vooral gericht op jonge egelwezen. Zij hadden de winter doorgebracht in een dierenkliniek, zouden zij zonder de fijne kneepjes geleerd te hebben van moederegel toch leren hoe zij zich in leven konden houden? De twaalf egeltjes waren voorzien van kleine radiozendertjes zodat ze goed te volgen zouden zijn. Hugh heeft toen veel geleerd over de egels en ook dat elke egel zijn eigen karakter heeft.

Het hele boek staat vol met de belevenissen van Hugh Warwick met zijn grote liefde de egel, met daarbij kleine egeltekeningetjes. Hugh is inderdaad naar China gegaan en weet daarover een wel zeer bijzonder verhaal te vertellen.
Soms wil hij zoveel tegelijk vertellen dat hij van zijn oorspronkelijke verhaal afdwaalt om via enkele omwegen weer terug te keren naar waar hij gebleven was. Schopenhauer, de Engelse koningin, restaurants etc. alles passeert de revue. Het zij hem vergeven want hij is zo bevlogen en vol  liefde voor de egel dat je blijft lezen, tot de allerlaatste bladzijde en dan is het jammer dat het over en uit is. Want eigenlijk zou je nog veel meer willen lezen over de avonturen van Hugh Warwick en zijn egels.


ISBN 9789050113564 | Paperback | 268 pagina's | KNNV Uitgeverij | juli 2011
Formaat: 14,3 x 19,6 cm Illustrator: Dave Shephard

© Dettie, 30 januari 2012


Lees de reacties op het forum en/of reageer: