Chris Hinze Een biografie
Kees Ruys

Chris Hinze
Een biografie
Kees Ruys

Ik kende Chris Hinze eigenlijk alleen van z'n bewerkingen van barokmuziek. Natuurlijk wist ik wel dat hij ook andere dingen had gedaan, maar die dingen lagen over het algemeen buiten m'n muzikale belangstelling. Desondanks was ik zeer geïnteresseerd in z'n biografie, omdat het toch iemand is die heel veel verschillende dingen heeft gedaan. Het is een mooi verzorgd boek geworden, met een harde kaft en veel foto's. Het is ook behoorlijk dik en een beetje vierkant. Bij het boek zit ook een verzamel-CD met een overzicht van z'n carrière.

Persoonlijk had ik liever gehad dat het een en ander in chronologische volgorde was gezet, maar goed, dat is niet zo belangrijk. Het gaat bij een biografie natuurlijk om het verhaal dat verteld wordt en door dit boek heb ik wel het gevoel dat ik Chris Hinze iets beter heb leren kennen. Het is goed geschreven, hoewel ik een paar kleine foutjes heb gezien, waar ik later nog op terug zal komen. Het leven van Chris Hinze is een verhaal op zich, zelfs als hij geen bekende musicus zou zijn geworden.

Het verhaal wordt grotendeels vanuit Chris verteld. Zo nu en dan komen er wel anderen aan het woord, maar erg veel kritische opmerkingen zijn er niet, met uitzondering misschien van wat citaten uit minder positieve besprekingen. Er is wel met Eddy Determeyer gesproken, een van de fanatiekste critici van het werk van Chris Hinze, die me regelmatig het gevoel geeft dat Chris z'n kat heeft doodgereden of iets dergelijks, maar dat is het dan ook wel. Het komt dan ook vooral verzuurd over, waardoor het moeilijk serieus te nemen is.
Gelukkig heeft Chris Hinze wel genoeg zelfkennis om in te zien dat hij ook fouten heeft gemaakt en dat hij achteraf gezien bepaalde dingen misschien anders had moeten doen.
Er komen ook wat fans aan het woord en in het laatste hoofdstuk hebben we een aardig stukje van de mensen waar Chris mee werkt. Ook vinden we hier nog wat stukjes over programmeurs van zalen die dus verantwoordelijk zijn voor het boeken van bepaalde artiesten.

Het boek bevat ook wel de nodige grappige anekdotes, die voor een deel bij de presentatie voorgelezen werden. Een grappige, die ik niet bij de presentatie gehoord heb was wel dat Chris op een bepaald moment in gesprek is met medereiziger en het gesprek gaat over fluitisten. De gesprekspartner van Chris merkt dan op dat hij Chris Hinze de beste fluitist ter wereld vindt, waarop Chris alleen zegt dat hij die ook kent. Pas later komt natuurlijk aan het licht dat deze fluitist de gesprekspartner is.

Het is een goed boek, hoewel ik persoonlijk liever had gehad dat men wat meer over de muziek had geschreven en wat minder over de spirituele opvattingen van Chris Hinze. Ik heb absoluut niets met esoterie, reïncarnatie, karma, astrologie, alternatieve geneeskunde en en dergelijke, dus dat had ik liever gemist, omdat het me de kriebels geeft. Gelukkig ben ik niet de enige, want ook in het boek komt iemand die met Chris werkt aan het woord, die daar minder belangstelling voor heeft.

De eerste hoofdstukken geven me soms een beetje het gevoel dat ik aan het lezen ben over makelaarskantoor Chris Hinze, iets waar m'n belangstelling ook niet zo naar uitging, evenmin naar verhalen over z'n gezinsleven en z'n reizen. Maar goed, dat hoort allemaal bij Chris Hinze en kennelijk vonden hij en de auteur het belangrijk dat het een en ander verteld werd. Het boek is ook geschreven voor z'n jongste zoon, zodat die z'n vader later wat beter kan leren kennen.

Dan nog even een paar kleine foutjes:
In noot 38 bij hoofdstuk 3 heeft men het over Procul Harum, terwijl het Procol Harum moet zijn.
In noot 6 en 10 bij hoofdstuk 7 wordt verwezen naar een artikel in het blad Music Maker, dat op dat moment al Musicmaker heet.
Dan val ik nog over het woord 'voetpedaal' en heeft men het ergens over microfoontje in het oor, of iets dergelijks.

ISBN 9789062658886 | Hardcover | 608 pagina's | Uitgeverij In de Knipscheer | oktober 2015

© Renate, 04 november 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer: