Christa Carbo
Categorie: Diversen
Krijgt de politie ook wel eens een bon?
en andere vragen van kinderen aan de politie
Tekst: Christa Carbo
Illustraties: Irene Goede
Het voorgaande boek voor jongeren van Christa Carbo ging over een heel ander onderwerp, namelijk Het poppenhuis in het Rijksmuseum.
De enige overeenkomst is dat zowel dat als dit boek getuigt van gedegen voorwerk. Zo te merken is er veel tijd en aandacht gestoken in de onderwerpen. Bovendien weet Christa Carbo alles in heldere taal uit te leggen en weer te geven.
In Krijgt de politie ook wel eens bon? staat links op de pagina een vraag die kinderen aan de politie stelden, met daaronder een uitgebreid antwoord. Rechts staat een illustratie in politieblauwkleuren en soms het vervolg van het antwoord.
De vragen die de kinderen stelden, zijn vragen die ik zelf ook zou willen stellen en waarop ik heel graag het antwoord zou willen weten.
Bijvoorbeeeld...
Neemt de politie zijn wapen mee naar huis? en
Wanneer mogen agenten hun vuurwapen gebruiken?
Daar wordt uitgebreid op ingegaan en duidelijk uitgelegd wanneer er wel of niet geschoten mag worden. (Heel vaak mag er niet geschoten geworden).
Ook wordt verteld hoe lang je moet leren om politieagent te worden en welke rang je dan hebt.
Je kan je ook specialiseren en, net als Morse of Frost, rechercheur worden, maar dan moet je wel veel langer leren.
En zo zijn er een heleboel vragen van kinderen over de bijvoorbeeld de politieauto, (kan hij extra hard?) of over de paarden, Je krijgt onder andere te lezen hoe ze worden getraind.
Andere kinderen vroegen bijvoorbeeld weer:
Wat doen politiehonden?
Waarom zijn politiehonden vaak herders?
Zijn er ook gevangenissen voor kinderen?
Bij elkaar staan er 104 vragen met antwoorden in dit boek die allemaal met politiemensen en hun werk te maken hebben.
Wat ik zelf een heel aparte vraag vind is:
Dragen boeven streepjespakken? En zijn er voor meisjesboeven ook roze streepjespakken?
Het antwoord vertel ik natuurlijk niet, dat moet je zelf maar lezen in dit boek.
De illustraties van Irene Goede verduidelijken vaak het antwoord maar soms zijn ze gewoon alleen maar erg grappig om naar te kijken.
Zoals je ziet staan de vragen (in het boek) ook allemaal in poltieblauw gedrukt. Het is echt een erg interessant en duidelijk boek. Jongeren die meer willen weten over het werk van de politie of een spreekbeurt over de politie willen houden zullen veel aan dit boek hebben. En eigenlijk vind ik dit boek niet alleen een boek voor jongeren maar een boek voor jong en oud.
Zeg nou zelf... iederéén wil toch weten of de politie ook wel eens een bon krijgt?
ISBN 9789046805800 | Paperback | 112 pagina's | Nieuw Amsterdam | september 2009
© Dettie, 19 oktober 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Het poppenhuis
Het is echt een prachtig boek, alleen van de buitenkant al.
Het aparte is dat je het boek niet aan de zijkant openslaat maar in het midden, het is net of je de deuren van het poppenhuis zelf opendoet. En als je het dicht doet klinkt het ook alsof je het écht dicht doet, er zit namelijk een magneetband achter de 'openslaande kastdeuren'.
Eenmaal de deurtjes opengemaakt dan zie je het poppenhuis weer maar dan verdeeld in zes 'blokken'. Linksboven het eerste 'blok'. De kleerzolder en de turf en provisiezolder. Dit 'blok' bestaat uit zes stevige pagina's. Sla je de 'pagina' om dan zie je links een tekst met uitleg in Nederlands en Engels en rechts een foto. Sla je die pagina weer om dan zie je rechts dezelfde foto maar dan is één voorwerp extra uitgelicht en links staat weer een uitleg. En zo zijn er 6 voorwerpen of bijzonderheden die extra aandacht krijgen.
Rechtsboven is het 'blok' van de kinderkamer. Er wordt verteld dat er echte schilderijen in hangen geschilderd door meester-schilder Cornelis Dussart. In de kast ligt wat kinderondergoed en gebreide kousen van zijde.
En zo kan je alle kamers van het poppenhuis bezoeken. Er staan in de toelichting allerlei leuke weetjes over hoe de rijke mensen toentertijd leefden. Wat voor spellen ze speelden, hoe de meubels gebruikt werden, over de pronkkeuken en de kookkeuken, het secreet, het comptoir, (later werd dat woord veranderd naar kantoor) hoe er gestreken werd enz.
Aan de binnenkant van de 'poppenhuisdeur' wordt verteld over Petronella Oortman, de eigenaresse van het poppenhuis. Verder hoe het poppenhuis tot stand is gekomen, welke materialen zijn gebruikt en hoe populair het poppenhuis toentertijd al was. "Al snel kloppen toeristen bij de familie aan om naar het 'uytmuntend konstwerk' te kijken." Verteld wordt dat alles natuurgetrouw nagemaakt is tot de bezem aan toe, die was van hout en varkenshaar, sommige bezems zijn zelfs schuin afgesleten alsof ze vaak gebruikt zijn.
Het is echt schitterend om te zien en lezen. Ik heb, net zoals vroeger, opnieuw vreselijk genoten. Een aanrader met ster dit boek!!
ISBN 9789046890316 | Hardcover | 36 pagina's | Nieuw Amsterdam | 2008
© Dettie, mei 2008
Lees de reacties op het forum en/of reageer: